หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2168

“เนินเขาล่วนฉืออยู่ที่ไหนเหรอครับ ประมุขเยว่?” เฉินผิงถาม

“อยู่ทางนั้น แต่พวกเราแต่ละสำนักกำหนดให้เป็นเขตหวงห้ามเพื่อป้องกันไม่ให้คนหลงเข้าไปโดยไม่ได้ตั้งใจ ตอนนี้ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไปในนั้น” เยว่ปู้ฉินตอบพร้อมกับชี้ไปยังจุดหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก

เฉินผิงพยักหน้าและปลดปล่อยปราณสัมผัสออกมา เขาพยายามตรวจสอบสถานที่แห่งนั้นโดยไม่เข้าไปข้างใน

แต่แล้วก็มีลำแสงสีทองตัดปราณสัมผัสของเขาออก ในขณะที่มันกำลังจะไปถึงเนินเขาล่วนฉือ อยู่แล้ว

เฉินผิงกระเด็นถอยหลังและเกือบจะล้มลง

ปราณสัมผัสของเขาทรงพลังมาก จนแม้แต่คนอย่างเยว่ปู้ฉินยังทาบไม่ติด

เพราะแบบนั้น เขาจึงรู้สึกประหลาดใจเมื่อปราณสัมผัสของเขาถูกตัดขาดในทันที

เป้ายู่คุนหัวเราะออกมาเมื่อเห็นอย่างนั้น “ฮ่าๆๆ! ไม่ต้องพยายามสำรวจเนินเขาล่วนฉือหรอกครับ! คุณเป็นแค่ปราชญ์ยุทธ์ ดังนั้นปราณสัมผัสของคุณจึงไม่สามารถทะลุผ่านเขตแดนนั้นเข้าไปได้! นี่คุณคิดว่าพวกเราสำนักในอาณาจักรลับเป็นใครกัน?”

“แม้แต่พวกเราผู้อาวุโสก็ฝ่าเขตแดนเข้าไปไม่ได้ เฉินผิง ต้องให้ทุกสำนักร่วมมือกันถึงจะทำแบบนั้นได้” เยว่ปู้ฉินกล่าว

“เอาล่ะ ไม่จำเป็นต้องเสียแรงเสียเวลาไปบอกเขาเรื่องนั้นหรอก คุณได้เห็นบ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟูแล้ว ถึงเวลาคุยกันเรื่องข้อตกลงของเราแล้วไม่ใช่หรือ?” เป้ายู่คุนถาม

เฉินผิงพยักหน้า “แน่นอนครับ คุณต้องการอะไร?”

“มันไม่เกี่ยวหรอกว่าผมต้องการอะไร คำถามคือคุณสามารถเสนออะไรให้ผมได้บ้าง? ขอบอกไว้ก่อนว่าวัตถุดิบและสมุนไพรหายากห่วยๆ ที่ตระกูลผู้ฝึกยุทธ์ของคุณครอบครองนั้นไม่ต่างอะไรกับขยะสำหรับผม มาดูกันว่าคุณมีอะไรที่จะทำให้ผมประทับใจได้บ้าง!” เป้ายู่คุนพูดอย่างเย่อหยิ่ง

เขาคิดว่าหุบเขายาเหนือกว่าสำนักแปรธาตุงั้นเหรอ? ก็เลยเป็นเหตุผลที่เขาเสนอสูตรกลั่นยาของเขาให้เราสินะ?

บทสนทนาของพวกเขาถูกขัดจังหวะด้วยเสียงระเบิดที่ดังกะทันหัน

“เกิดอะไรขึ้น?”

เยว่ปู้ฉินมองไปยังทิศทางของเสียงระเบิด ซึ่งดูเหมือนจะมาจากสำนักแปรธาตุ

เป้ายู่คุนขมวดคิ้วด้วยสีหน้าเคร่งเครียดและรีบวิ่งไปยังสำนักแปรธาตุอย่างเร็วที่สุดเท่าที่ขาของเขาจะวิ่งได้