หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2170

เฉินผิงพยักหน้า “ผมเอาตามนั้น!”

“ถ้าอย่างนั้นผมจะให้คนเตรียมหม้อให้คุณ”

เป้ายู่คุนกำลังจะออกคำสั่ง แต่เฉินผิงก็ห้ามเขาและพูดว่า “ไม่จำเป็นครับ ผมเอาหม้อกลั่นยามาเอง”

จากนั้นเฉินผิงก็นำเตาหลอมเสินหนงออกมาจากแหวนเก็บของ

เป้ายู่คุนตัวแข็งทื่อและเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นเตาหลอมเสินหนง

“นะ-นั่นมันเตาหลอมเสินหนงในตำนานไม่ใช่เหรอ?” เขาถามในขณะที่สั่นไปทั้งตัวด้วยความตื่นเต้น

“นี่แค่ของปลอมน่ะครับ คุณไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นก็ได้...” เฉินผิงอธิบายเมื่อเห็นการตอบสนองของเป้ายู่คุน

“อะไรนะ? ของปลอมงั้นเหรอ?” ความตื่นเต้นของเป้ายู่คุนเมื่อวินาทีที่แล้วหายวับไปในทันที จากนั้นเขาก็โบกมือไปในอากาศ และหม้อกลั่นยาก็ลอยมาที่ตรงหน้าเขา

“คุณเป็นเจ้าแห่งหุบเขายาใช่ไหม? คุณคิดจริงๆ หรือว่าจะสามารถเอาชนะผมได้ด้วยหม้อกลั่นยาปลอมๆ ของคุณ?” เป้ายู่คุนถามด้วยความรังเกียจ

เฉินผิงแค่ส่งยิ้มให้เขาและไม่ได้พยายามแก้ตัวแต่อย่างใด “เรามาเริ่มกันเลยไหมครับ?”

เป้ายู่คุนพยักหน้า “ได้เลย!”

แต่แล้วพวกเขาก็ต้องแปลกใจ เมื่อเยว่ปู้ฉินก้าวเข้ามาและพูดว่า “ไม่ นี่มันไม่ยุติธรรมสำหรับเฉินผิง! ถ้าพวกคุณต้องไปรวบรวมสมุนไพรกันเอาเอง แล้วเขาจะรู้ตำแหน่งที่แน่นอนของสมุนไพรคุณได้ยังไง? คุณเป็นเจ้าสำนักแปรธาตุ ดังนั้นคุณก็ต้องรู้ว่าสมุนไพรอยู่ที่ไหนต่อให้คุณจะหลับตาก็ตาม! คุณเล่นไม่ซื่อตั้งแต่ต้นเลย!”

“ถ้าอย่างนั้น ผมจะให้เขาเริ่มก่อนสามสิบนาที ทีนี้ก็ยุติธรรมแล้วใช่ไหม?” เป้ายู่คุนถาม

“ไม่จำเป็นครับ กว่าจะถึงตอนนั้นผมก็คงสังเคราะห์ยาเสร็จแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นเราก็คงไม่ได้แข่งกันพอดี” เฉินผิงพูดพร้อมกับโบกมือ

เป้ายู่คุนแค่นเสียงอย่างเหยียดหยาม “ฮึ! แค่เพราะมันเป็นยาระดับสามก็อย่าได้ใจไปหน่อยเลย! ไม่มีทางที่คุณจะสังเคราะห์ยาได้ภายในสามสิบนาทีหรอก!”

เขาไม่รู้ว่าสมุนไพรถูกปลูกขึ้นที่ไหนบ้างแล้วเขาหาจนเจอและนำกลับมาที่นี่เร็วพอๆ กับฉันได้ยังไง?

จากนั้นเป้ายู่คุนก็รีบตั้งสติและเทส่วนผสมลงในหม้อกลั่นยาของเขา เปลวไฟปรากฏขึ้นบนฝ่ามือขณะที่เขาทำท่าผลักมือออกไป จากนั้นทุกคนก็เห็นไฟกองใหญ่เริ่มลุกไหม้ที่ด้านล่างของหม้อกลั่นยา

เป้ายู่คุนส่งยิ้มเยาะเย้ยให้เฉินผิงและกำลังจะเอ่ยปาก แต่แล้วคำพูดของเขาก็คาอยู่ในลำคอเมื่อมองไปที่เฉินผิง

เปลวไฟสีฟ้าอ่อนเต้นระบำอยู่บนฝ่ามือ หลังจากที่เขาใส่สมุนไพรลงในเตาหลอมเสินหนง

จากนั้น เฉินผิงก็โยนเปลวไฟสีน้ำเงินลงไปในเตาหลอมเสินหนง ทำให้เปลวไฟลุกไหม้อย่างรุนแรงพร้อมเปล่งแสงสีทองออกมา

ไม่ช้าก็มีกลิ่นหอมๆ ของสมุนไพรลอยออกมาจากเตาหลอมเสินหนง ฟุ้งกระจายทั่วอากาศรอบตัวพวกเขา

เป้ายู่คุนอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงเมื่อเขาได้กลิ่นหอม อันเป็นสัญญาณบ่งบอกว่ายาใกล้จะเสร็จแล้ว

ดวงตาของเป้ายู่คุนเต็มไปด้วยความโลภขณะที่เขาจ้องมองเตาหลอมเสินหนง “นั่นมันเตาหลอมเสินหนงของจริง! ทำไมคุณถึงบอกว่ามันเป็นของปลอม?”