หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2171

ในขณะเดียวกันที่สำนักเฟิงเหลย เอ้อร์เหนียงสะอึกสะอื้นขณะปลอบโยนเขา

“ลูกรู้สึกดีขึ้นหรือยัง ถงโหย่วไฉ?” เธอถามเบาๆ ด้วยสีหน้าเจ็บปวด

“ผมรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว แต่ผมรับไม่ได้ที่ผลออกมาเป็นแบบนี้ ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าไอ้คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าจะทำร้ายผมต่อหน้าคนมากมาย!” ถงโหย่วไฉตอบด้วยสีหน้าที่มีแต่ความโกรธเคือง

“อย่ากังวลไปเลย ถงโหย่วไฉ เมื่อไหร่ที่ลูกดีขึ้นแล้ว แม่จะทำให้ชายคนนั้นต้องชดใช้!”

จากนั้นเอ้อร์เหนียงก็หันไปหาหวังชูซึ่งยืนอยู่ข้างหลังเธอ แล้วเธอก็พูดต่อว่า “ฉันบอกให้คุณไปกับถงโหย่วไฉไม่ใช่หรือ? คุณปล่อยให้เขาได้รับบาดเจ็บหนักได้ยังไง? รู้สึกผิดบ้างไหม?”

หวังชูก้มหัวลงและพูดขอโทษว่า “ผมขอโทษจริงๆ คุณนายถง ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเอง...”

“อย่าโทษไปลุงหวังเลยครับแม่ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขา ผมอยากรับการดัดแปลงพันธุกรรมให้เร็วที่สุด เพื่อที่ผมจะได้ฆ่าเฉินผิงด้วยตัวเอง!” ถงโหย่วไฉกล่าว

“แน่นอนลูกแม่ ถ้าลูกหายจากอาการบาดเจ็บเมื่อไหร่ แม่จะให้หวังชูดัดแปลงพันธุกรรมของลูก ดูจากที่พ่อของลูกไม่โผล่หน้ามาเลยหลังจากที่ลูกได้รับบาดเจ็บสาหัส แม่ว่าเราคงหวังพึ่งพ่อไม่ได้อีกแล้ว เขาสนใจแต่พี่ชายไร้ค่าของลูกเท่านั้น!” เอ้อร์เหนียงตอบอย่างโกรธเคือง

ถงโหย่วไฉอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสับสน ว่าทำไมพ่อของเขาถึงปฏิบัติต่อถงโหย่วกงดีกว่าเขา

ถงไห่หยางไม่เพียงแต่ดัดแปลงพันธุกรรมให้ถงโหย่วกงเท่านั้น แต่เขายังพาถงโหย่วกงไปด้วยทุกครั้งที่มีการชุมนุมครั้งสำคัญ

ในทางกลับกัน ถงโหย่วไฉได้แต่ฝึกฝนด้วยตัวเองเท่านั้น ราวกับว่าเรื่องนั้นยังแย่ไม่พอ ถงไห่หยางไม่ได้มาเยี่ยมด้วยซ้ำหลังจากที่เขาได้รับบาดเจ็บ

ถงโหย่วไฉกัดฟันและพึมพำด้วยแววตาที่แน่วแน่ “อย่ากังวลไปเลยครับแม่ เมื่อผมได้รับการดัดแปลงพันธุกรรมแล้ว ผมจะให้พ่อได้เห็นว่าอัจฉริยะผู้มีพรสวรรค์อย่างแท้จริงคือใคร! ผมจะบดขยี้พี่ชายไร้ค่าของผมให้แหลกคามือ!”

“ถ้าอย่างนั้นแม่ก็เชื่อในตัวลูก ตอนนี้ลูกรักษาตัวให้หายก่อน แม่จะไปคุยกับคุณหวังที่ห้องข้างๆ” เอ้อร์เหนียงพูดขณะที่เธอกับหวังชูเดินไปที่ห้องถัดไป

หลังจากเข้าไปในห้องแล้ว หวังชูก็กอดเธอจากด้านหลังแล้วกดร่างเธอลงบนเตียง

“ถ้าลูกชายฉันหายจากอาการบาดเจ็บเมื่อไหร่ คุณต้องดัดแปลงพันธุกรรมของเขาและถ่ายทอดพลังของคุณให้กับเขา! เขาเป็นลูกชายของคุณ ดังนั้นรหัสพันธุกรรมของคุณกับลูกจะต้องเข้ากันได้ เราจะไม่มีวันทำสำเร็จเว้นแต่เราจะเร่งมือ และเราลำบากแน่ถ้าถงไห่หยางรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเรา” เอ้อร์เหนียงพูดเบาๆ

หวังชูกอดเอ้อร์เหนียงขณะที่เขารับปากกับเธอ “ไม่ต้องห่วง! เมื่อผมดัดแปลงพันธุกรรมของถงโหย่วไฉแล้ว เขาก็จะได้เป็นเทพยุทธ์ระดับห้าเป็นอย่างน้อย!”

การได้รู้ความจริงอย่างกะทันหันพุ่งชนใส่ถงโหย่วไฉเหมือนรถบรรทุก และทำให้เขาตกตะลึงอีกครั้ง

ถ้างั้นฉันก็ไม่ใช่ลูกชายของถงไห่หยางและไม่ได้เป็นทายาทของสำนักเฟิงเหลย...

ถงโหย่วไฉเดินกลับไปที่เตียงทั้งที่เรื่องนั้นยังติดอยู่ในหัว และค่อยๆ นอนลงด้วยสายตามึนงง

เขาทำใจยอมรับการตัวตนของเขาที่เปลี่ยนแปลงกะทันหันได้ยาก ถงโหย่วไฉทำได้เพียงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่นึกถึงเรื่องนี้และลืมสิ่งที่เขาเพิ่งได้ยิน