หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2171

ในขณะเดียวกันที่สำนักเฟิงเหลย เอ้อร์เหนียงสะอึกสะอื้นขณะปลอบโยนเขา

“ลูกรู้สึกดีขึ้นหรือยัง ถงโหย่วไฉ?” เธอถามเบาๆ ด้วยสีหน้าเจ็บปวด

“ผมรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว แต่ผมรับไม่ได้ที่ผลออกมาเป็นแบบนี้ ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าไอ้คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าจะทำร้ายผมต่อหน้าคนมากมาย!” ถงโหย่วไฉตอบด้วยสีหน้าที่มีแต่ความโกรธเคือง

“อย่ากังวลไปเลย ถงโหย่วไฉ เมื่อไหร่ที่ลูกดีขึ้นแล้ว แม่จะทำให้ชายคนนั้นต้องชดใช้!”

จากนั้นเอ้อร์เหนียงก็หันไปหาหวังชูซึ่งยืนอยู่ข้างหลังเธอ แล้วเธอก็พูดต่อว่า “ฉันบอกให้คุณไปกับถงโหย่วไฉไม่ใช่หรือ? คุณปล่อยให้เขาได้รับบาดเจ็บหนักได้ยังไง? รู้สึกผิดบ้างไหม?”

หวังชูก้มหัวลงและพูดขอโทษว่า “ผมขอโทษจริงๆ คุณนายถง ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเอง...”

“อย่าโทษไปลุงหวังเลยครับแม่ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขา ผมอยากรับการดัดแปลงพันธุกรรมให้เร็วที่สุด เพื่อที่ผมจะได้ฆ่าเฉินผิงด้วยตัวเอง!” ถงโหย่วไฉกล่าว

“แน่นอนลูกแม่ ถ้าลูกหายจากอาการบาดเจ็บเมื่อไหร่ แม่จะให้หวังชูดัดแปลงพันธุกรรมของลูก ดูจากที่พ่อของลูกไม่โผล่หน้ามาเลยหลังจากที่ลูกได้รับบาดเจ็บสาหัส แม่ว่าเราคงหวังพึ่งพ่อไม่ได้อีกแล้ว เขาสนใจแต่พี่ชายไร้ค่าของลูกเท่านั้น!” เอ้อร์เหนียงตอบอย่างโกรธเคือง