ตัดมาที่สำนักแปรธาตุ มีกลิ่นหอมโชยออกมาจากเตาหลอมเสินหนงของเฉินผิง เกิดการระเบิดตามมา เผยให้เห็นยาป้องกันวิญญาณที่เสร็จสมบูรณ์
เยว่ปู้ฉินมองดูเวลาและอุทานด้วยความตกใจ “เฉินผิงสามารถสร้างยาป้องกันวิญญาณได้สำเร็จภายในยี่สิบเจ็ดนาที!”
ในขณะเดียวกัน เป้ายู่คุนเพิ่งจะปรับอุณหภูมิของหม้อน้ำเสร็จ สมุนไพรในหม้อของเขายังดูเหมือนเดิม
“ฮ่าๆ! เป้ายู่คุน ฝีมือของคุณยังไม่พอนะ เฉินผิงกลั่นยาเสร็จแล้ว แต่คุณยังไม่ถึงครึ่งทางด้วยซ้ำ!” เยว่ปู้ฉินล้อเลียนเป้ายู่คุน
สายตาของเขาบ่งบอกว่าไม่อยากจะเชื่อ เป้ายู่คุนลุกขึ้นและเดินไปข้างหน้า “เป็นไปไม่ได้ เขาสามารถสร้างยาป้องกันวิญญาณภายในเวลาครึ่งชั่วโมงได้ยังไง? อาจเป็นของปลอมก็ได้? คุณแอบเตรียมยาไว้ล่วงหน้าหรือเปล่า?”
เมื่อเป้ายู่คุนอยากจะเห็นยาป้องกันวิญญาณในมือของเฉินผิง เฉินผิงก็โยนให้เขาโดยไม่ลังเล
“ผมใช้สมุนไพรของคุณทำยานี้ขึ้นมา ดังนั้นผมยกให้คุณ” เฉินผิงพูดอย่างมีน้ำใจ
เนื่องจากมันเป็นเพียงยาระดับสาม มันจึงไม่ใช่ของล้ำค่าแต่อย่างใด เฉินผิงสามารถทำยานี้ขึ้นมาได้ทุกเวลาตราบเท่าที่เขาใช้สมุนไพรถูกชนิด
เป้ายู่คุนตรวจสอบยาป้องกันวิญญาณซ้ำแล้วซ้ำอีก ก่อนที่จะโยนเข้าไปในปากของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...