หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2174

“ฮ่าๆๆ! ผมคิดว่าคุณคงอยากจะฆ่าเขามานานแล้ว ถูกไหม? แค่เตาหลอมนี่ก็ทำให้คุณของขึ้นได้แล้ว”

เหยาชิงหัวเราะดังลั่น

“เงียบซะ! ถ้าไม่ใช่เพราะผม สำนักเฝินเทียนคงจะถูกทำลายไปแล้ว ในเมื่อเยว่ปู้ฉินจะไม่ส่งวัตถุดิบมาให้อีก เพราะฉะนั้นคุณไม่ต้องมาหาผมที่สำนักแปรธาตุเพื่อไม่ให้คนอื่นจับได้! ถ้าคุณจะเล่นงานไอ้หมอนั่นก็จงระวังตัวไว้ให้มาก ถ้าคนอื่นๆ รู้ว่าสำนักเฝินเทียนยังอยู่ พวกเขาจะไม่มีวันปล่อยคุณไป” เป้ายู่คุนพูดอย่างเย็นชา

“เป้ายู่คุน สำนักของผมกับสำนักฝ่ายธรรมมะพวกนั้นก็ไม่ต่างกันนักหรอก สิ่งที่คุณทำอยู่มีแต่จะทำให้เรื่องมันแย่ลง อย่างไรก็ตาม ผมจะบอกคุณไว้อย่างหนึ่ง ถ้าตอนนี้ผมขอร่วมมือกับสำนักไหนก็ตาม พวกเขาจะไม่ปฏิเสธผม ไม่ว่าใครๆ ก็พร้อมจะละทิ้งอุดมการณ์ถ้ามีผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้อง รวมถึงพวกสำนักฝ่ายธรรมมะปลอมๆ ของคุณด้วย”

พูดเสร็จเหยาชิงก็ถ่มน้ำลายลงบนพื้นก่อนที่จะหายไปในหมอกสีดำ!

เมื่อเหยาชิงไปแล้ว เป้ายู่คุนก็สั่งให้คนของเขานำเตาหลอมเสินหนงเข้าไปในสำนัก!

หลังจากนั้น เขาก็เริ่มหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเตาหลอมเสินหนง

ทันทีที่เฉินผิงและเยว่ปู้ฉินกลับมาที่สำนักฉุนหยาง เฉินผิงก็กะว่าจะบอกลาเยว่ปู้ฉิน

เขาอยากจะรีบกลับไปที่จิงตู และพาหูหม่าซือกับหลงซิงซูกลับมาที่นี่

“เฉินผิง ฉันไปทำให้สำนักเฟิงเหลยขุ่นเคือง ฉันกังวลว่าพวกเขาจะโจมตีคุณในระหว่างที่คุณกำลังเดินทางกลับ ฉันจะส่งชิงเอ๋อร์และหรุ่ยเอ๋อร์ไปกับคุณด้วย! ถ้าคุณไปเจอใครก็ตามที่มาจากสำนักเฟิงเหลย สองคนนั้นก็พอจะสู้กับพวกเขาได้ชั่วขณะหนึ่ง อีกอย่าง คนของสำนักเฟิงเหลยจะไม่กล้าฆ่าพวกเขา แม้ว่าสำนักทั้งหลายจะมีเรื่องขัดแย้งกันบ่อยครั้ง แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะฆ่าคนของสำนักอื่นง่ายๆ” เยว่ปู้ฉินกล่าว

ทีแรกเฉินผิงอยากจะปฏิเสธข้อเสนอของเขา แต่แล้วเมื่อหรุ่ยเอ๋อร์ได้ยินว่าเธอจะได้ออกไปดูโลกภายนอก เธอก็ตื่นเต้นมาก!

“คุณเฉิน อาจารย์ของฉันใจดีมากๆ เลยค่ะ มีพวกเราแค่ไม่กี่คนที่ได้ออกไปจากที่นี่!” หรุ่ยเอ๋อร์พูดอย่างตื่นเต้น

เฉินผิงทำใจปฏิเสธได้ยากเมื่อเขาเห็นว่าหรุ่ยเอ๋อร์ตื่นเต้นขนาดไหน

ชิงเอ๋อร์ก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน แม้ว่าเขาจะไม่ได้แสดงออกมาให้เห็นก็ตาม!

พูดจบเฉินผิงก็เดินออกไปซื้อตั๋ว

เมื่อเฉินผิงกลับมา เขาก็เห็นว่าหรุ่ยเอ๋อร์และชิงเอ๋อร์กำลังมองคนขายผลซัวจาเชื่อม

พวกเขาดูอยากรู้อยากเห็นอย่างเห็นได้ชัด และอยากจะลิ้มรสของผลซัวจาเชื่อม!

เฉินผิงก็เลยซื้อให้พวกเขา เขาหัวเราะแห้งๆ เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนกินของหวานกันอย่างเอร็ดอร่อย

“ไม่มีใครในสำนักฉุนหยางได้ออกมาดูโลกภายนอกเลยเหรอ?” เฉินผิงถามด้วยความสับสน

แม้แต่พวกสำนักที่เก็บตัวเงียบก็ยังต้องติดต่อกับโลกภายนอกเป็นครั้งคราว ซึ่งก็คงไม่มีปัญหาอะไร ตราบใดที่พวกเขาไม่เปิดเผยพลังของตนและไม่ก่อเรื่อง

“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ ถ้าไม่นับเราสองคน ผู้อาวุโสของเราหลายคนเคยมาที่เมืองใหญ่แล้ว อาจารย์ไม่เคยอนุญาตให้เราออกมาเลย!” หรุ่ยเอ๋อร์กล่าว