“ฮ่าๆๆ! ผมคิดว่าคุณคงอยากจะฆ่าเขามานานแล้ว ถูกไหม? แค่เตาหลอมนี่ก็ทำให้คุณของขึ้นได้แล้ว”
เหยาชิงหัวเราะดังลั่น
“เงียบซะ! ถ้าไม่ใช่เพราะผม สำนักเฝินเทียนคงจะถูกทำลายไปแล้ว ในเมื่อเยว่ปู้ฉินจะไม่ส่งวัตถุดิบมาให้อีก เพราะฉะนั้นคุณไม่ต้องมาหาผมที่สำนักแปรธาตุเพื่อไม่ให้คนอื่นจับได้! ถ้าคุณจะเล่นงานไอ้หมอนั่นก็จงระวังตัวไว้ให้มาก ถ้าคนอื่นๆ รู้ว่าสำนักเฝินเทียนยังอยู่ พวกเขาจะไม่มีวันปล่อยคุณไป” เป้ายู่คุนพูดอย่างเย็นชา
“เป้ายู่คุน สำนักของผมกับสำนักฝ่ายธรรมมะพวกนั้นก็ไม่ต่างกันนักหรอก สิ่งที่คุณทำอยู่มีแต่จะทำให้เรื่องมันแย่ลง อย่างไรก็ตาม ผมจะบอกคุณไว้อย่างหนึ่ง ถ้าตอนนี้ผมขอร่วมมือกับสำนักไหนก็ตาม พวกเขาจะไม่ปฏิเสธผม ไม่ว่าใครๆ ก็พร้อมจะละทิ้งอุดมการณ์ถ้ามีผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้อง รวมถึงพวกสำนักฝ่ายธรรมมะปลอมๆ ของคุณด้วย”
พูดเสร็จเหยาชิงก็ถ่มน้ำลายลงบนพื้นก่อนที่จะหายไปในหมอกสีดำ!
เมื่อเหยาชิงไปแล้ว เป้ายู่คุนก็สั่งให้คนของเขานำเตาหลอมเสินหนงเข้าไปในสำนัก!
หลังจากนั้น เขาก็เริ่มหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเตาหลอมเสินหนง
ทันทีที่เฉินผิงและเยว่ปู้ฉินกลับมาที่สำนักฉุนหยาง เฉินผิงก็กะว่าจะบอกลาเยว่ปู้ฉิน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...