หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2175

เฉินผิงเข้าใจเจตนาของเยว่ปู้ฉิน เขาน่าจะกังวลว่าการบำเพ็ญเพียรของหรุ่ยเอ๋อร์และชิงเอ๋อร์ อาจได้รับผลกระทบจากโลกภายนอก

เนื่องจากยังเหลือเวลาอีกเล็กน้อยก่อนที่เที่ยวบินจะออกตัว เฉินผิงจึงพาทั้งสองคนไปเดินดูรอบๆ ชิ่งเฉิง

น่าเสียดายที่ชิ่งเฉิงเป็นเมืองเล็กๆ และเทียบไม่ได้เลยกับจิงตู

อย่างไรก็ตาม แม้หรุ่ยเอ๋อร์และชิงเอ๋อร์จะดูกังวล ทุกสิ่งทุกอย่างก็ดูน่าสนใจสำหรับพวกเขามากเช่นกัน

เฉินผิงรู้สึกแย่แทนพวกเขา ตอนที่เขาเห็นทั้งสองมองทุกอย่างรอบๆ ตัว

ระหว่างที่พวกเขาเดินไปรอบๆ เฉินผิงก็สัมผัสได้ถึงรัศมี และเขาก็หยุดเดิน

“คุณเฉิน มีอะไรเหรอคะ?” หรุ่ยเอ๋อร์ถามด้วยความสงสัยเมื่อเห็นท่าทางของเขา

“คนของสำนักใจทมิฬ...” เฉินผิงพึมพำก่อนที่เขาจะกระโดดขึ้นไปในอากาศและหายวับไป

ทั้งชิงเอ๋อร์และหรุ่ยเอ๋อร์ตามเขาไปเมื่อเห็นเช่นนั้น

ไม่นานพวกเขาทั้งสามก็มาถึงสุสานขนาดใหญ่ในย่านชานเมือง หลุมฝังศพทั้งหมดถูกสร้างขึ้นจากหิน

มีร่างสามร่างกำลังต่อสู้กันท่ามกลางหลุมศพหิน!

สองคนในนั้นสวมชุดคลุมสีดำและมีตราสีทองบนอกของแต่ละคน สองคนนั้นคือพวกเสื้อคลุม ทองรมดำจากสำนักใจทมิฬ!

ส่วนคู่ต่อสู้ของพวกเสื้อคลุมทองรมดำนั้น เนื้อตัวของเขาถูกปกคลุมไปด้วยหิน และเขาสูงกว่าสองเมตร ดูราวกับยักษ์!

“คุณเฉิน นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” หรุ่ยเอ๋อร์กระซิบ

เฉินผิงส่ายหัว เขาไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงมาเจอเข้ากับพวกเสื้อคลุมทองรมดำของสำนักใจทมิฬ เฉินผิงไม่รู้เลยว่าชายร่างยักษ์คนนั้นเป็นใคร

เสื้อคลุมทองรมดำทั้งสองเป็นปราชญ์ยุทธ์ พวกเขาที่ร่วมมือกันสามารถไล่ต้อนชายร่างยักษ์จนทำให้เขาต้องล่าถอย

ตูม!

ทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดดังขึ้น เสื้อคลุมทองรมดำคนหนึ่งต่อยชายร่างยักษ์จนเขากระเด็น แม้แต่ก้อนหินบนร่างของเขาก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

เมื่อก้อนหินร่วงจนหมด ร่างของนักสู้ก็ปรากฏให้เห็น แต่กลับเป็นผู้หญิง!

เมื่ออยู่ต่อหน้าเสื้อคลุมทองรมดำทั้งสองแล้ว เกราะป้องกันของเธอดูไร้พลังอย่างสิ้นเชิง!

ตูม!

ผู้หญิงคนนั้นโดนโจมตีอีกครั้ง คราวนี้เธอกระเด็นไปไกลกว่าสิบเมตร และก้อนหินที่ปกคลุมตัวเธอแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

เธอทรุดลงกับพื้นอย่างรุนแรงและเริ่มกระอักเลือด

แม้ว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ยังไม่อันตรายถึงตาย เห็นได้ชัดว่าเสื้อคลุมทองรมดำทั้งสองคนต้องการจับเธอทั้งเป็น พวกเขาไม่มีเจตนาที่จะฆ่าผู้หญิงคนนั้น

“ผู้ชายสองคนรังแกผู้หญิงคนเดียว ไอ้พวกสารเลวไร้ยางอาย!” หรุ่ยเอ๋อร์ด่าทอด้วยความโมโห

ถึงแม้หรุ่ยเอ๋อร์จะโกรธแค่ไหน เธอก็ไม่กล้าเข้าไปยุ่งเพราะเยว่ปู้ฉินเตือนพวกเขาแล้วว่าอย่าสร้างปัญหาเมื่อออกไปข้างนอก

“ผู้หญิงคนนี้มีร่างกายที่พิเศษงั้นเหรอ?”

เฉินผิงเห็นคาถาที่ผู้หญิงคนนั้นใช้ และเขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว