เฉินผิงเข้าใจเจตนาของเยว่ปู้ฉิน เขาน่าจะกังวลว่าการบำเพ็ญเพียรของหรุ่ยเอ๋อร์และชิงเอ๋อร์ อาจได้รับผลกระทบจากโลกภายนอก
เนื่องจากยังเหลือเวลาอีกเล็กน้อยก่อนที่เที่ยวบินจะออกตัว เฉินผิงจึงพาทั้งสองคนไปเดินดูรอบๆ ชิ่งเฉิง
น่าเสียดายที่ชิ่งเฉิงเป็นเมืองเล็กๆ และเทียบไม่ได้เลยกับจิงตู
อย่างไรก็ตาม แม้หรุ่ยเอ๋อร์และชิงเอ๋อร์จะดูกังวล ทุกสิ่งทุกอย่างก็ดูน่าสนใจสำหรับพวกเขามากเช่นกัน
เฉินผิงรู้สึกแย่แทนพวกเขา ตอนที่เขาเห็นทั้งสองมองทุกอย่างรอบๆ ตัว
ระหว่างที่พวกเขาเดินไปรอบๆ เฉินผิงก็สัมผัสได้ถึงรัศมี และเขาก็หยุดเดิน
“คุณเฉิน มีอะไรเหรอคะ?” หรุ่ยเอ๋อร์ถามด้วยความสงสัยเมื่อเห็นท่าทางของเขา
“คนของสำนักใจทมิฬ...” เฉินผิงพึมพำก่อนที่เขาจะกระโดดขึ้นไปในอากาศและหายวับไป
ทั้งชิงเอ๋อร์และหรุ่ยเอ๋อร์ตามเขาไปเมื่อเห็นเช่นนั้น
ไม่นานพวกเขาทั้งสามก็มาถึงสุสานขนาดใหญ่ในย่านชานเมือง หลุมฝังศพทั้งหมดถูกสร้างขึ้นจากหิน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...