เฉินผิงตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาสร้างแรงดึงดูดด้วยฝ่ามือสองข้างที่ดูดม่านหมอกสีดำทั้งสองเข้าหาตัวเขาในทันที จากนั้นเขาก็อ้าปากและกลืนเข้าไปจนหมด
พอเห็นแบบนั้น หรุ่ยเอ๋อร์และชิงเอ๋อร์ก็เผยสีหน้าสับสน
ผู้หญิงคนนั้นค่อยๆ ยืนขึ้น เธอมองเฉินผิงและพรรคพวกของเขาด้วยสีหน้าหวาดกลัว เธอตกตะลึงกับพลังของเทพยุทธ์ที่พวกเขาแสดงให้เห็นก่อนหน้านี้
เฉินผิงรีบเดินไปบอกเธอว่า “ไม่ต้องกลัว เราไม่มีเจตนาร้าย ว่าแต่คุณชื่ออะไร ทำไมพวกเสื้อคลุมทองรมดำถึงต้องการจับตัวคุณ?”
หญิงสาวส่ายหัว ยังคงมีสีหน้าระแวดระวัง
“คุณมีร่างพิเศษใช่ไหม? อาจจะเป็นร่างปฐพี?” เฉินผิงถามอีกครั้ง
กระนั้นที่หญิงสาวก็ยังคงเงียบและส่ายหัวต่อไป เธอมองพวกเขาด้วยสีหน้าหวาดระแวง
เฉินผิงไม่รู้จะทำยังไงเพราะผู้หญิงคนนั้นไม่ยอมพูด แต่เขาก็กลัวว่าคนของสำนักใจทมิฬอาจปรากฏตัวและทำร้ายเธออีก “มากับเราเถอะ ไม่อย่างนั้นอาจมีคนมาจับตัวคุณอีก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...