หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2182

เฉินผิงสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเผยเรื่องที่เขาขุดอุโมงค์จากบ่อน้ำพุเข้าไปในภูเขาให้ฟัง

ดวงตาของหลุ่ยเอ๋อร์เบิกกว้างจนโตเท่าจานเมื่อเธอได้ยินว่าเฉินผิงคือคนที่อยู่เบื้องหลังของทุกอย่าง และถูกฝังอยู่ใต้ซากปรักหักพัง

เธอไม่นึกไม่ฝันเลยว่าเฉินผิงจะทำเรื่องพรรค์นั้นได้!

เยว่ปู้ฉินรู้สึกปวดหัวขึ้นมาและทำอะไรไม่ถูก คงจะมีแต่เฉินผิงที่กล้าขุดอุโมงค์เข้าไปในเขาคุนหลุนด้วยตัวคนเดียว

บ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟูไม่ได้เป็นของสำนักฉุนหยางแต่เพียงฝ่ายเดียว เนื่องจากทั้งเก้าสำนักต่างใช้บ่อร่วมกัน เยว่ปู้ฉินจึงไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงให้อีกแปดสำนักฟังว่าเฉินผิงทำลายบ่อน้ำพุไปแล้ว

เฉินผิงถามว่า “ประมุขเยว่ แต่ก่อนเคยมีสำนักตั้งอยู่ใกล้ๆ บ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟูหรือเปล่าครับ? ถึงได้มีหินผู้พิทักษ์อยู่ตรงนั้น”

เยว่ปู้ฉินพยักหน้า “เมื่อหลายปีก่อน มีพระราชวังสุ่ยเซียนตั้งอยู่ในบริเวณนั้น แต่แล้วพระราชวังก็สาบสูญไปเมื่อหลายร้อยปีก่อน และไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง หลายคนพยายามค้นหาซากปรักหักพังของพระราชวังสุ่ยเซียน แต่ก็ทำไม่สำเร็จ เมื่อเวลาผ่านไป ผู้คนก็พากันลืมเรื่องนี้ และถ้าบ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟูไม่ผุดขึ้นมา ก็คงไม่มีใครกล้าเดินทางไปแถวนั้น”

“พระราชวังสุ่ยเซียน?” เฉินผิงขมวดคิ้ว “ประมุขเยว่ มีความเป็นไปได้ไหมครับที่ซากปรักหักพังโบราณของพระราชวังสุ่ยเซียนจะอยู่ภายในเทือกเขา?”

“ก็เป็นไปได้” เยว่ปู้ฉินตอบ “ในอดีตมีคนเคยคิดแบบเดียวกัน แต่ก็ไม่มีใครกล้าถล่มภูเขาเพื่อเข้าไปในนั้น มันจะกระทบต่อบ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟู ต่อให้พบซากปรักหักพังโบราณของพระราชพระราชวังสุ่ยเซียนก็คงจะไม่มีใครสามารถเข้าไปได้ ตำนานเล่าว่าประมุขแห่งพระราชพระราชวังสุ่ยเซียนเป็นที่รู้จักในเรื่องการกินเนื้อมนุษย์อย่างน่าสยดสยอง สถานที่แห่งนั้นมีกลิ่นอายของปีศาจคลุ้งไปทั่ว ดังนั้นภายในซากปรักหักพังคงจะอันตรายเป็นอย่างมาก”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็นึกถึงหินสีแดงเข้มที่แผ่เจตจำนงสังหารออกมา มีความเป็นไปได้สูงที่ซากปรักหักพังโบราณของพระราชวังสุ่ยเซียนจะอยู่ในเทือกเขา

มีความเป็นไปได้สูงที่น้ำพุจะไหลผ่านซากปรักหักพังโบราณของพระราชวังสุ่ยเซียน และได้รับพลังแห่งการฟื้นฟูมา เนื่องจากน้ำพุทั่วไปย่อมไม่มีฤทธิ์แบบนั้น

“ท่านอาจารย์? ท่านอาจารย์ครับ!” ชิงเอ๋อร์วิ่งเข้ามาด้วยท่าทางกระวนกระวาย

“รับทราบ!” หรุ่ยเอ๋อร์และชิงเอ๋อร์พยักหน้า

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงพูดขึ้นด้วยท่าทีลังเล “ประมุขเยว่ ผมอยากขึ้นไปบนภูเขา อาจมีบางอย่างในซากปรักหักพังโบราณของพระราชวังสุ่ยเซียนที่จะช่วยเพื่อนของผมได้”

“เฉินผิง ถ้าคุณอยากขึ้นไปบนภูเขาก็ต้องพาหรุ่ยเอ๋อร์ไปกับคุณด้วย เธอรู้จักพื้นที่แถบนั้นดี แต่จงระวังตัวด้วย ซากปรักหักพังโบราณของพระราชวังสุ่ยเซียนนั้นอันตรายมาก” เยว่ปู้ฉินเตือน

“ไม่ต้องห่วงครับ ประมุขเยว่ ผมรู้ตัวว่าผมกำลังทำอะไร” เฉินผิงรับปาก

แม้เฉินผิงจะให้คำมั่น แต่เยว่ปู้ฉินก็ยังกังวล เพราะเฉินผิงก่อปัญหาในตอนที่เขาได้รับอนุญาตให้ใช้บ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟู

อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ได้พูดอะไรและหันหลังเดินจากไป