ที่สำนักเฟิงเหลย ถงไห่หยางกำลังจะเดินทางเข้าร่วมการชุมนุม แต่เขาเรียกถงโหย่วไฉมาหาก่อนที่จะไป
ถงโหย่วไฉผ่านการดัดแปลงพันธุกรรมมาแล้วและได้รับพละกำลังมหาศาล แต่เขาก็ต้องซ่อนรัศมีเอาไว้เมื่ออยู่ใกล้ถงไห่หยาง
“พ่อเรียกผมเหรอครับ?” ถงโหย่วไฉถาม
“ถงโหย่วไฉ แกได้ข่าวเรื่องบ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟูที่แห้งเหือดและข่าวเรื่องเทือกเขาคุนหลุนถล่มบ้างไหม?” ถงไห่หยางถาม
ถงโหย่วไฉพยักหน้า “ได้ยินอยู่ครับ มีคนบอกว่ามีซากปรักหักพังโบราณของพระราชวังสุ่ยเซียนปรากฏขึ้นมา คนมากมายพากันขึ้นไปบนภูเขาแล้ว”
“แผ่นดินไหวที่เขาคุนหลุนอาจเกิดขึ้นเพราะซากปรักหักพังโบราณของพระราชวังสุ่ยเซียนปรากฏขึ้นอีกครั้ง ฉันอยากให้แกพาคนของเราไปตรวจสอบ แต่จงจำไว้ให้ดีว่าซากปรักหักพังนั้นอันตรายมาก แกแน่ใจไหมว่างานนี้แกเอาอยู่?” ถงไห่หยางถามพร้อมวางมือบนไหล่ของถงโหย่วไฉ
ถงโหย่วไฉตกตะลึงในตอนแรก แต่ความตื่นเต้นก็เข้าครอบงำเขาอย่างรวดเร็ว “พ่อจะให้ผมไปสำรวจซากปรักหักพังโบราณของพระราชวังสุ่ยเซียนจริงๆ เหรอครับ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...