เฉินผิงพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม “ใช่ครับ เธอคือเทพยุทธ์ตัวจริงเสียงจริง”
พอรู้แบบนั้นเจียงเหวยก็ถึงกับตกตะลึงจนกรามค้าง จากนั้นเขาก็มองไปที่หรุ่ยเอ๋อร์ด้วยความเหลือเชื่อ
เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครเชื่อว่าหญิงสาวอย่างหรุ่ยเอ๋อร์จะเป็นเทพยุทธ์ได้
หรุ่ยเอ๋อร์รู้สึกได้ว่าพวกเขาไม่เชื่อ เธอจึงเปล่งรัศมีออกมาเล็กน้อย ในชั่วขณะนั้น เจียงเหวยและคนอื่นๆ ต่างรู้สึกได้ถึงแรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัว
เพราะแบบนั้น พวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเชื่อเธอ แต่ละคนมองเธอด้วยสายตาตกตะลึง
“คุณเฉิน คะ-คุณบำเพ็ญเพียรไปถึงขั้นไหนแล้ว?” เจียงเหวยถามเฉินผิง
“ขั้นปราชญ์ยุทธ์ระดับแปดครับ...” ฝ่ายหลังตอบเรียบๆ
ทันทีที่ชายหนุ่มพวกนั้นได้ยินว่าเฉินผิงเป็นปราชญ์ยุทธ์ระดับแปด พวกเขาก็ยิ่งตกใจขึ้นไปอีก
ตอนพวกเขาแยกทางกันที่เกาะเผิงไหล เฉินผิงยังเป็นแค่ขุนพลยุทธ์อยู่เลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...