“สุดยอด!” เจียงเหวยและคนอื่นๆ โห่ร้องเมื่อเห็นศิษย์คนนั้นโดนหรุ่ยเอ๋อร์เตะเข้าให้
ก่อนหน้านี้พวกเขาได้แต่ยอมทนให้สำนักเฟิงเหลยเหยียดหยาม พอเห็นศิษย์ของสำนักเฟิงเหลยโดนเอาคืน พวกเขาย่อมดีใจเป็นธรรมดา
ศิษย์คนนั้นลุกขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียดและจ้องไปที่หรุ่ยเอ๋อร์ “แกเป็นใคร? รู้ไหมว่าถ้าหาเรื่องกับสำนักเฟิงเหลยแล้วจะเจออะไร?”
“ฉันมาจากสำนักฉุนหยาง ฉันทนดูสำนักเฟิงเหลยทำตัวกร่างและข่มเหงคนอื่นไม่ได้”
“อะไร-”
ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรออกไป หรุ่ยเอ๋อร์ก็โจมตีเขาอีกครั้ง
เฉินผิงซึ่งไม่พอใจกับสำนักเฟิงเหลยเช่นกันรีบวิ่งเข้าไปร่วมการต่อสู้ ทั้งคู่เล่นงานศิษย์ของสำนักเฟิงเหลยเสียอยู่หมัด
“เจียงเหวย นี่เป็นโอกาสของเราที่จะได้แก้แค้นแล้ว” หงเชียนจิ่วพูดแล้วพุ่งไปข้างหน้า กระตือรือร้นที่จะลงมือ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...