หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2188

“คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้มาสู้กับฉัน ทั้งที่เธอเป็นแค่เทพยุทธ์ระดับสอง? เธอน่าจะส่องกระจกดูสารรูปตัวเองบ้างนะ!” เซิ่นฉางเหลาเย้ยหยันหรุ่ยเอ๋อร์ที่พยายามจะต้านทานรัศมีของเขา

“เธอสู้คุณไม่ได้ก็จริง แต่ถ้าเป็นผมล่ะ?” เฉินผิงตอบและปลดปล่อยรัศมีของเขาออกมา

“ฮ่า ไอ้กุ๊ยเอ๊ย ปราชญ์ยุทธ์อย่างแกกล้าดียังไงถึงมาอวดดีต่อหน้าฉัน?” เซิ่นฉางเหลาแค่นหัวเราะ

อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าเขาก็ตระหนักว่ารัศมีของเฉินผิงต้านรัศมีของเขาได้ เขาหันไปมองเฉินผิงด้วยความตกตะลึงและตะโกนก่อนที่จะเพิ่มความรุนแรงของรัศมีของเขา ซึ่งทำให้ผู้ฝึกยุทธ์หลายคนล้มลงกับพื้นเพราะทนแรงกดดันไม่ไหว

“คุณเป็นเทพยุทธ์ระดับสี่สินะ ไม่เลว” เฉินผิงยิ้ม

“แกคงรู้สักทีว่าถ้ามาขวางทางฉันจะเจอกับอะไร เพราะแกรับรู้ถึงพลังที่แท้จริงของฉันแล้ว” เซิ่นฉางเหลาเอ่ยด้วยความเหยียดหยาม

“เทพยุทธ์ระดับสี่ก็น่าประทับใจดีนะ แต่ในสายตาผมก็ยังดูงั้นๆ อยู่ดี ” เฉินผิงเย้ยกลับ

“คุยโวเหลือเกินทั้งที่เป็นแค่ปราชญ์ยุทธ์กระจอกๆ แกกล้าดียังไงถึงมาดูถูกฉัน วันนี้ฉันจะขยี้แกให้แหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย และฉันจะให้แกได้เห็นพลังที่แท้จริงของเทพยุทธ์ระดับสี่!”

เซิ่นฉางเหลาตะโกนขณะที่เขาปลดปล่อยรัศมีทั้งหมดออกมา พลังอันน่าสะพรึงกลัวที่แฝงมาด้วยทำให้สภาพแวดล้อมเปลี่ยนแปลงและบิดเบี้ยว

สีหน้าของเหล่าผู้ฝึกยุทธ์เริ่มซีดขณะที่พวกเขาเฝ้าดูทิศทางการต่อสู้ เห็นได้ชัดว่าเซิ่นฉางเหลาเหนือกว่าทั้งเฉินผิงกับหรุ่ยเอ๋อร์

เฉินผิงที่เป็นปราชญ์ยุทธ์ระดับแปดจะมีหวังที่จะเอาชนะเทพยุทธ์ระดับสี่ได้หรือเปล่านะ?

ในขณะนั้น ผู้ฝึกยุทธ์บางคนเริ่มนึกเสียใจที่ตัดสินใจตามเฉินผิงขึ้นมาบนภูเขาและเริ่มล่าถอย

“เทพยุทธ์ระดับสี่มีฝีมือแค่นี้เองเหรอ?” เฉินผิงหัวเราะเยาะ ทันใดนั้น ลำแสงสีทองก็เปล่งออกมาจากร่างของเขา และเซิ่นฉางเหลากับศิษย์ของสำนักเฟิงเหลยก็ถึงกับความดันขึ้นด้วยความตกใจ

เซิ่นฉางเหลาและเหล่าศิษย์สำนักต่างตกตะลึง เพราะพวกเขาไม่คาดคิดว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าซึ่งเป็นเพียงปราชญ์ยุทธ์จะสามารถปลดปล่อยรัศมีที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่ารัศมีของเทพยุทธ์ระดับสี่

“ทีนี้รู้หรือยังว่าคุณน่ะอ่อนแอแค่ไหน?” เฉินผิงกระโดดขึ้นไปในอากาศและพุ่งเข้าหาเซิ่นฉางเหลา

“หึ เป็นปราชญ์ยุทธ์แท้ๆ กล้าดียังไงถึงพุ่งเข้าใส่ฉันด้วยมือเปล่า? แกอยากตายมากสินะ!” เซิ่นฉางเหลาถ่มถุย

เขาคำรามในลำคอ พร้อมทั้งโจมตีสวนกลับด้วยค้อนทั้งสองอัน แรงที่เขาใช้ในเหวี่ยงค้อนนั้นมหาศาล ราวกับว่าเขาตั้งใจจะขยี้เฉินผิงให้แหลกละเอียด

เคร้ง!

เสียงโลหะกระทบกันดังก้องไปทั่วอากาศในขณะที่หมัดของเฉินผิงปะทะกับค้อนโลหะ ประกายไฟปลิวว่อนไปทุกทาง

สีหน้าของเซิ่นฉางเหลาพลันซีดลง เขาคาดไม่ถึงว่าหมัดของเฉินผิงจะแข็งแกร่งจนสามารถต้านทานพลังเต็มร้อยของค้อนได้

มือของเขาชาจากการปะทะอันหนักหน่วง และรู้สึกราวกับว่าเรี่ยวแรงทั้งหมดหายไปจากแขนของเขา

ตรงกันข้าม เฉินผิงดูเหมือนจะไม่สะทกสะท้านจากการปะทะ เขายืนอยู่ต่อหน้าเซิ่นฉางเหลาด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม