หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2202

“หึ ศาสตร์เวทของคุณเทียบไม่ได้เลยของฉันหรอก!”

เมื่อพูดจบ เหลาหลิ่วก็ดึงผนึกออกจากมือและปักมันลงบนพื้น จากนั้น เขาเริ่มพึมพำบทสวด

อากาศรอบตัวเขาเริ่มสั่นไหว เฉินผิงรู้สึกได้ถึงแรงกดดันมหาศาลที่ปะทะกับวงแหวนอาคมของเขา

เฉินผิงพุ่งเข้าใส่เหลาหลิ่วโดยไม่รอช้า เพื่อป้องกันไม่ให้อีกฝ่ายทำลายอาคมลงได้

ปฏิเสธไม่ได้ว่าระดับของพลังเวทย์ที่เหลาหลิ่วปล่อยออกมานั้นช่างน่าประทับใจมาก

เมื่อเห็นการโจมตีที่ใกล้เข้ามาของเฉินผิง เหลาหลิ่วไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากผลักมือทั้งสองออกไปข้างหน้า ผนึกบนพื้นลอยขึ้นไปในอากาศทันทีก่อนจะบินไปยังทิศทางของเฉินผิง

ตู้ม!

เมื่อเฉินผิงเหวี่ยงหมัดของเขาปะทะเข้ากับผนึก มันก็แตกเป็นผุยผงทันที

หลังจากนั้น เฉินผิงก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเหลาหลิ่วและคว้าคอเขาไว้

“ยะ-อย่าฆ่าฉัน ฉันสามารถช่วยคุณค้นหาซากปรักหักพังโบราณได้” เหลาหลิ่วขอร้องเมื่อตระหนักถึงสถานการณ์เลวร้ายที่เขาเผชิญอยู่

เฉินผิงแสดงพลังที่เกินจินตนาการของเขา ไม่สำคัญว่าจะเป็นศาสตร์เวทย์หรือพลังดิบ วิชาของเหลาหลิ่วนั้นไม่อาจเทียบกับพลังของเฉินผิงได้เลยแม้แต่น้อย

“คุณจะช่วยผมค้นหาซากปรักหักพังโบราณจริงๆ งั้นรึ?” เฉินผิงมองเหลาหลิ่วด้วยความสงสัย

"ใช่แล้ว ฉันจะช่วยคุณตราบเท่าที่คุณไว้ชีวิตฉัน” เหลาหลิ่วพยักหน้าขณะที่พูด

“ทำไมผมถึงต้องเชื่อคุณด้วย?” แม้ว่าเฉินผิงจะปฏิเสธไม่ได้ว่าเหลาหลิ่วเชี่ยวชาญด้านศาสตร์เวทย์ แต่เขาก็ไม่สามารถไว้ใจคนจากสำนักเฝินเทียนได้

“คุณสามารถใช้คาถาสะกดฉันหรือบังคับให้ฉันกลืนยาพิษก็ได้ ตราบใดที่คุณไม่ฆ่าฉัน ฉันจะทำทุกอย่างที่คุณพูด” เหลาหลิ่วร้องขอความเมตตาอย่างสิ้นหวัง เขากลัวความตายเช่นเดียวกับคนอื่นๆ

"คุณเฉิน คุณไม่สามารถไว้วางใจผู้ใช้วิชามารจากสำนักเฝินเทียนได้นะ” หรุ่ยเอ๋อร์บอกเฉินผิงอย่างร้อนรน

โชคดีสำหรับพวกเขา ถงโหย่วไฉได้นำยอดนักเวทย์ผู้เชี่ยวชาญคนมาด้วยสองถึงสามคน จึงสามารถถอนพิษได้อย่างรวดเร็ว

"เกิดอะไรขึ้น?" ถงโหย่วไฉถามพร้อมขมวดคิ้ว

แม้เขาจะทราบดีว่าซากปรักหักพังโบราณของพระราชวังสุ่ยเซียนนั้นเต็มไปด้วยกับดักมากมาย แต่เขาไม่คาดคิดว่าจะถูกเล่นงานได้ในตอนที่เขาเข้าไปแล้ว

หากพวกเขาไม่สามารถผ่านกับดักแรกได้ ไม่มีทางที่พวกเขาจะไปถึงจุดหมาย

"คุณถง เรากำลังพยายามอย่างเต็มที่ มันควรจะถูกกำจัดออกไปแล้วในตอนนี้” จอมขมังเวทย์อาวุโสคนหนึ่งรายงานขณะที่เขาปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก

ถึงกระนั้น ถงโหย่วไฉก็ยังโกรธพวกเขา “พวกแกล้วนไร้ประโยชน์! ทำไมแกถึงยังไม่สามารถผ่านเข้าไปได้อีกทั้งที่ผ่านไปนานขนาดนี้?” เขาตะคอก

"คุณถง วงแหวนอาคมนี้ทั้งโบราณและไม่เหมือนใคร มันต้องใช้เวลาในการทำลายมัน” จอมขมังเวทย์อาวุโสอธิบาย น้ำเสียงของเขาเจือด้วยความอึดอัดใจ