ถึงกระนั้น พลังของกระบี่พิฆาตมังกรก็ไม่ได้ลดลงเลย ขณะที่เฉินผิงแทงมันไปที่หน้าอกของเหลาหลิ่ว
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ปราชญ์ยุทธกระจอกอย่างคุณคิดหรือว่าจะสามารถฆ่าฉันได้”
ท่ามกลางเสียงหัวเราะของเขา จู่ๆ เหลาหลิ่วก็หายไปในอากาศ
ร่างที่เฉินผิงแทงเข้าไปเป็นเพียงเป็นหมอกสีดำ ภายในนั้นมีปรสิตพิษจำนวนนับไม่ถ้วนที่กลืนกินร่างกายของเฉินผิง
ขณะนั้น เหลาหลิ่วมายืนอยู่ด้านข้างเสียแล้ว เขาระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอีกครั้งขณะที่เขาเฝ้าดูเฉินผิงที่กำลังถูกปรสิตเข้ากัดกิน
“ไอ้หนู ฉันจะให้คุณได้ลิ้มลองวิชาหมื่นพิษกัดอุราดู” เหลาหลิ่วพูดอย่างเบิกบานในขณะที่หรุ่ยเอ๋อร์กลับมองด้วยความหวาดหวั่น
อย่างไรก็ตาม แม้จะถูกปรสิตมีพิษปกคลุมจำนวนมาก แต่เฉินผิงก็ยังคงยืนอย่างสงบนิ่งพร้อมกระบี่ในมือ
วินาทีต่อมา เปลวไฟสีน้ำเงินพวยพุ่งจากกระบี่พิฆาตมังกร ก่อนที่จะปกคลุมทั่วร่างของเฉินผิง
ขณะที่ไฟนรกสีน้ำเงินเริ่มลุกไหม้ ปรสิตพิษทั่วร่างกายของเขาก็ถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน
“ไฟแห่งวิญญาณ?”
เหลาหลิ่วอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเมื่อเห็นไฟแห่งวิญญาณลุกโชนรอบตัวเฉินผิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...