หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2201

ถึงกระนั้น พลังของกระบี่พิฆาตมังกรก็ไม่ได้ลดลงเลย ขณะที่เฉินผิงแทงมันไปที่หน้าอกของเหลาหลิ่ว

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ปราชญ์ยุทธกระจอกอย่างคุณคิดหรือว่าจะสามารถฆ่าฉันได้”

ท่ามกลางเสียงหัวเราะของเขา จู่ๆ เหลาหลิ่วก็หายไปในอากาศ

ร่างที่เฉินผิงแทงเข้าไปเป็นเพียงเป็นหมอกสีดำ ภายในนั้นมีปรสิตพิษจำนวนนับไม่ถ้วนที่กลืนกินร่างกายของเฉินผิง

ขณะนั้น เหลาหลิ่วมายืนอยู่ด้านข้างเสียแล้ว เขาระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอีกครั้งขณะที่เขาเฝ้าดูเฉินผิงที่กำลังถูกปรสิตเข้ากัดกิน

“ไอ้หนู ฉันจะให้คุณได้ลิ้มลองวิชาหมื่นพิษกัดอุราดู” เหลาหลิ่วพูดอย่างเบิกบานในขณะที่หรุ่ยเอ๋อร์กลับมองด้วยความหวาดหวั่น

อย่างไรก็ตาม แม้จะถูกปรสิตมีพิษปกคลุมจำนวนมาก แต่เฉินผิงก็ยังคงยืนอย่างสงบนิ่งพร้อมกระบี่ในมือ

วินาทีต่อมา เปลวไฟสีน้ำเงินพวยพุ่งจากกระบี่พิฆาตมังกร ก่อนที่จะปกคลุมทั่วร่างของเฉินผิง

ขณะที่ไฟนรกสีน้ำเงินเริ่มลุกไหม้ ปรสิตพิษทั่วร่างกายของเขาก็ถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน

“ไฟแห่งวิญญาณ?”

เหลาหลิ่วอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเมื่อเห็นไฟแห่งวิญญาณลุกโชนรอบตัวเฉินผิง

“ถ้านี่คือทั้งหมดที่คุณสามารถทำได้ละก็ ผมรู้สึกผิดหวังจริงๆ”

เฉินผิงกวัดแกว่งกระบี่พิฆาตมังกรและยิงลำแสงไปยังทิศทางของเหลาหลิ่ว

อย่างไรก็ตาม เมื่อแสงตัดผ่านร่างของเหลาหลิ่ว มันก็ค่อยๆ สลายกลายเป็นหมอกสีดำอีกครั้ง

แต่คราวนี้หมอกสีดำกลายเป็นสัตว์ร้ายที่น่ากลัวชูคอคำรามขึ้นไปบนท้องฟ้า

กว่าที่เฉินผิงจะรู้ตัว เหลาหลิ่วก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆ เขาเป็นครั้งที่สอง

“ไอ้หนู คุณไม่มีวันโจมตีโดนฉันหรอก” เหลาหลิ่วกล่าวอย่างมั่นใจ

“คาถาลวงตาของคุณค่อนข้างดี ผมไม่อยากเชื่อเลยว่ามันดูเหมือนจริงได้ขนาดนี้”

เฉินผิงสังเกตเห็นว่าการโจมตีทุกครั้งของเขาปะทะเข้ากับร่างมายาแทนที่จะเป็นร่างจริงของเหลาหลิ่ว

ไม่มีทางที่เขาจะบอกได้ว่าเหลาหลิ่วที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นเป็นตัวจริงหรือไม่

"โฮก!"

เหตุการณ์พลิกผันทำให้เหลาหลิ่วหวาดกลัว เขาไม่คาดคิดว่ากระบี่พิฆาตมังกรจะสามารถต่อสู้ได้ด้วยตัวของมันเอง

เมื่อหมัดของเฉินผิงพุ่งปะทะที่เหลาหลิ่ว ร่างของเขาก็หายไปอีกครั้ง ต่อมาหมอกสีดำที่หลงเหลืออยู่ก็รวมร่างกันใหม่ที่ด้านข้างและกลายเป็นร่างจริงของเหลาหลิ่ว

“ไอ้หนู ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามแตะต้องตัวฉัน? หยุดเสียแรงโดยเปล่าประโยชน์ดีกว่า!” เหลาหลิ่วกล่าวย้ำ

เห็นได้ชัดว่าเฉินผิงไม่ฟังคำพูดของชายคนนั้น มือทั้งสองข้างของเขาคว้าอากาศเบาบางที่อยู่ข้างหน้าเพื่อปลดปล่อยโซ่แห่งพลังวิญญาณที่มีลักษณะคล้ายโซ่ตรวนออกไปทุกทิศทุกทาง

ในไม่ช้า พื้นที่ทั้งหมดที่อยู่รอบๆ เฉินผิงก็ถูกปิดตายอย่างแน่นหนา ไม่ว่าเหลาหลิ่วจะเชี่ยวชาญคาถาลวงตาแค่ไหน ก็ไม่มีทางที่เขาจะหนีออกจากพื้นที่ที่จำกัดได้

เมื่อรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงในบริเวณโดยรอบ เหลาหลิ่วก็ถอยกลับอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ความเป็นจริง เหลาหลิ่วไม่ได้มีความแข็งแกร่งมากเท่าไหร่และพึ่งพาศาสตร์เวทย์ของเขาเป็นส่วนใหญ่ พื้นที่ที่จำกัดย่อมทำให้คาถาลวงตาของเขาสูญเสียประสิทธิภาพ

แกร๊ง!

เกิดเสียงดังก้องเมื่อเหลาหลิ่วชนเข้ากับสิ่งที่ดูเหมือนกับกระจกใส ผลจากการกระแทกนั่นส่งผลให้เขางุนงงพร้อมกับดวงดาวที่หมุนวนอยู่เหนือหัว

“ผมได้ปิดผนึกพื้นที่นี้แล้ว คุณไม่มีทางให้หนีแล้วล่ะ” เฉินผิงพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น