ทันทีที่มือของเขาสัมผัสกับน้ำในลำธาร คลื่นพลังงานอันมืดมัวก็ไหลผ่านปลายนิ้วเข้าสู่ร่างกายของเขาทันที
พลังงานอันมืดมัวนี้กัดกร่อนอวัยวะภายในของเฉินผิงอย่างรวดเร็ว ทันทีที่มันเข้าสู่ร่างกาย
อย่างไรก็ตาม ร่างกายของเฉินผิงได้รับการปกป้องจากพลังมังกร ทำให้เขามีภูมิคุ้มกันต่อพิษทั้งหมด ดังนั้น เฉินผิงจึงสามารถกลั่นพลังงานมืดมัวเหล่านั้นได้ด้วยวิชาพลังจิตตวิสุทธิในเวลาไม่นาน
เขาค่อยๆ ลุกขึ้นยืนและหรี่ตามองไปที่เหลาหลิ่ว
หรุ่ยเอ๋อร์รีบถาม “คุณเฉิน เป็นยังไงบ้าง? นี่เป็นน้ำเดียวกันกับบ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟูหรือเปล่า?”
เฉินผิงไม่ตอบเธอ แต่เขาขยับนิ้วของเขาและปล่อยแสงสีแดงเข้าไปในจิตใจของหรุ่ยเอ๋อร์
จากนั้นเขาร่ายคาถาใจพิสุทธิ์แล้วคลื่นแห่งความสุขุมก็ห่อหุ้มร่างกายของพวกเขาทันที
เมื่อหรุ่ยเอ๋อร์ลืมตาขึ้นอีกครั้ง เธอสังเกตเห็นว่ารอบตัวพวกเขาไม่มีอะไรเลย พวกเขายังคงอยู่ในป่า แต่มีชายชราที่ท่าทางดูน่ากลัวยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...