หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2199

ทันใดนั้นทิวทัศน์เบื้องหน้าก็เปิดออก เผยให้เห็นหมู่บ้านที่มีลำธารและทิวเขาสูง

เมื่อเห็นเช่นนั้น หรุ่ยเอ๋อร์ก็ดีใจเป็นอย่างมาก

“ในที่สุดเราก็ออกจากป่าทึบได้ ฉันคงจะหายใจไม่ออกถ้าเรายังออกมาไม่ได้ ว่าแต่มันแปลกมากที่มีหมู่บ้านอยู่ในเทือกเขานี้” เธอกล่าวกับเฉินผิง

เฉินผิงขมวดคิ้วและพิจารณาทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้า

“เราเดินกันมาตั้งนาน ใบหน้าของฉันก็เต็มไปด้วยเหงื่อ นี่เป็นเวลาที่เหมาะที่สุดที่ฉันจะล้างหน้าสักหน่อย”

เมื่อมองเห็นลำธารใส หรุ่ยเอ๋อร์ก็กำลังจะวิ่งเข้าไป

แต่ในขณะนั้น เฉินผิงกลับคว้าตัวเธอไว้ “อย่าไปตรงนั้นนะ”

"เกิดอะไรขึ้นเหรอ?" เธอถาม

“ผมรู้สึกมีอะไรบางอย่างผิดปกติที่นี่” เขาพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว

"ผิดปกติ? อะไรผิดปกติเหรอ?” หรุ่ยเอ๋อร์กวาดตามองรอบๆ ตัวเธออย่างระมัดระวัง แต่ไม่พบสิ่งใดผิดปกติ

นอกจากนี้ ที่ข้างลำธารไม่ไกล มีชายชราคนหนึ่งกำลังนั่งสูบยาอยู่บนโขดหิน โดยมีเด็กอยู่ข้างๆ

ชายชราคนนั้นคือเหลาหลิ่ว และเด็กที่อยู่ข้างๆ เขาก็เป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น

“ผมไม่สามารถบอกได้หรอกนะ แต่ผมเองก็ไม่สามารถสลัดความรู้สึกที่ว่ามีบางอย่างผิดปกติออกไปได้เช่นกัน”

เฉินผิงยังไม่รู้ว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นเพียงอาณาจักรลวงตา

นั่นเป็นข้อพิสูจน์ถึงระดับความล้ำลึกในศาสตร์เวทย์ของเหลาหลิ่ว

“เราจะรู้ว่ามีปัญหาหรือไม่ก็ต่อเมื่อเราเดินเข้าไปถาม”

หรุ่ยเอ๋อร์พูดขณะที่เธอเข้าไปใกล้ชายชราและเด็กๆ

เฉินผิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเดินตามเธอเพื่อสอบถามเพิ่มเติม

"คุณเป็นใคร?" แทนที่จะตอบคำถามของหรุ่ยเอ๋อร์ เหลาหลิ่วกลับตอบด้วยคำถามของเขาเอง ต้าหู้ฝาพูดถึงคนที่ฆ่าแฝดยมทูตดำขาวน่าจะมาจากสำนักเฟิงเหลย นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันสร้างคาถาลวงตานี้เพื่อถ่วงเวลาสำนักเฟิงเหลย

“คุณปู่ คุณปู่! ผมอยากอาบน้ำ!” ในขณะนั้นเอง เด็กคนหนึ่งวิ่งเข้ามาพูดพร้อมกับดึงชายเสื้อของเหลาหลิ่ว

“เอาสิ” เหลาหลิ่วโบกมือ จากนั้นเด็กๆ ก็กระโดดลงไปในลำธารอย่างมีความสุข

“ทำไมคนในหมู่บ้านของคุณถึงอายุยืนขึ้นคะ? พวกคุณล้วนเป็นยอดฝีมือทางศิลปะการต่อสู้อย่างนั้นเหรอ?” หรุ่ยเอ๋อร์ตั้งคำถามอย่างสงสัย

“ไม่ใช่แบบนั้นหรอก เป็นเพราะว่าลำธารในหมู่บ้านของเรามีคุณสมบัติในการรักษา โดยไม่คำนึงถึงความรุนแรงของการบาดเจ็บหรือแม้กระทั่งความล้มเหลวของอวัยวะ เราสามารถพักฟื้นหลังจากอาบน้ำในลำธาร ชาวบ้านที่นี่ชอบอาบน้ำในลำธารนี้ ดังนั้นพวกเราทุกคนจึงอายุยืน” เหลาหลิ่วอธิบาย

ดวงตาของหรุ่ยเอ๋อร์เป็นประกายด้วยความตื่นเต้นหลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น เธอหันไปหาเฉินผิงและพูดว่า “คุณเฉิน คุณได้ยินหรือเปล่า? ลำธารนี้ดูเหมือนจะมีคุณสมบัติคล้ายกับบ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟู บางทีน้ำจากบ่อน้ำพุแห่งการฟื้นฟูอาจมาจากที่นี่ก็ได้! ฉันจะลองดูว่าลำธารนี้จะเหมือนกับบ่อน้ำพุนั่นหรือไม่”

เธอเดินไปดูลำธารขณะที่เธอพูด

เฉินผิงห้ามเธอ “ให้ผมไปดูแทนดีกว่า ผมแช่น้ำที่นั่นมาสองสามวัน ดังนั้นผมจึงรู้เรื่องคุณภาพของน้ำมากกว่าคุณ”

เฉินผิงเดินไปที่ริมลำธารและย่อตัวลงช้าๆ ดวงตาจับจ้องไปที่น้ำใส ก่อนจะค่อยๆ แตะมันด้วยมือ