ทันใดนั้นทิวทัศน์เบื้องหน้าก็เปิดออก เผยให้เห็นหมู่บ้านที่มีลำธารและทิวเขาสูง
เมื่อเห็นเช่นนั้น หรุ่ยเอ๋อร์ก็ดีใจเป็นอย่างมาก
“ในที่สุดเราก็ออกจากป่าทึบได้ ฉันคงจะหายใจไม่ออกถ้าเรายังออกมาไม่ได้ ว่าแต่มันแปลกมากที่มีหมู่บ้านอยู่ในเทือกเขานี้” เธอกล่าวกับเฉินผิง
เฉินผิงขมวดคิ้วและพิจารณาทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้า
“เราเดินกันมาตั้งนาน ใบหน้าของฉันก็เต็มไปด้วยเหงื่อ นี่เป็นเวลาที่เหมาะที่สุดที่ฉันจะล้างหน้าสักหน่อย”
เมื่อมองเห็นลำธารใส หรุ่ยเอ๋อร์ก็กำลังจะวิ่งเข้าไป
แต่ในขณะนั้น เฉินผิงกลับคว้าตัวเธอไว้ “อย่าไปตรงนั้นนะ”
"เกิดอะไรขึ้นเหรอ?" เธอถาม
“ผมรู้สึกมีอะไรบางอย่างผิดปกติที่นี่” เขาพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว
"ผิดปกติ? อะไรผิดปกติเหรอ?” หรุ่ยเอ๋อร์กวาดตามองรอบๆ ตัวเธออย่างระมัดระวัง แต่ไม่พบสิ่งใดผิดปกติ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...