หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2206

ทุกคนเดินขึ้นบันไดไปทีละขั้นในห้องโถงอันโอ่อ่าและไม่นานก็มาถึงภายในอาคาร

ไม่มีใครรู้ว่าซากปรักหักพังโบราณของพระราชวังสุ่ยเซียนอยู่ที่นั่นมากี่ปี แต่เมื่อเข้าไปในห้องโถง พวกเขาสังเกตเห็นว่าทุกอย่างยังคงอยู่ในสภาพสมบูรณ์ ของตกแต่งทั้งหมดถูกจัดไว้อย่างเรียบร้อย ไม่เหมือนซากปรักหักพังที่ถูกทิ้งร้างมานานหลายปี

ทุกคนต่างประหลาดใจกับความสะอาดสะอ้านของมัน แม้ว่าภายในสถานที่นี้จะเงียบสงบ แต่ทุกคนก็ไม่อาจลดการป้องกันลง บ่อยครั้งที่สถานที่ที่เงียบสงบและดูปลอดภัยเช่นนี้กลับเป็นสถานที่ที่อันตรายที่สุด

“อยู่ข้างหลังฉันไว้ อย่าไปเผลอเปิดกลไกของอาคมเข้าล่ะ พวกคุณทุกคน” เหลิ่งหยุนเดินนำหน้ากลุ่มอย่างช้าๆ พร้อมเข็มทิศธรณีในมือ

เข็มทิศธรณีส่องแสงกะพริบฉายแสงเป็นลูกศรนำทางในอากาศ เพื่อแสดงให้พวกเขารู้ว่าต้องไปที่ไหน

ทุกคนเดินผ่านห้องโถงโดยไม่เผชิญกับอันตรายใดๆ ทำให้พวกเขาต่างถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

แต่พวกเขาก็ค่อนข้างผิดหวัง เพราะแม้ว่าจะไม่มีอันตรายใดๆ ในห้องโถง แต่พวกเขาก็ไม่พบสมบัติใดๆ ในนี้เช่นกัน

สมบัติคือเป้าหมายของพวกเขาในการเข้าไปในสถานที่แห่งนี้

หลังจากผ่านห้องโถง ทั้งกลุ่มก็มาถึงทางเดินยาว มันมีความกว้างเพียงสามถึงสี่เมตรและมีห้องเรียงเป็นแถวอยู่ทั้งสองด้าน

ประตูห้องถูกปิดอย่างแน่นหนา แม้ว่าหลายคนจะสงสัยและอยากรู้ว่ามีอะไรอยู่ในห้อง แต่ก็ไม่มีใครกล้าเปิดประตู

ไม่นานหลังจากที่ทุกคนก้าวเข้าไปในทางเดิน ประตูห้องทุกบานทั้งด้านซ้ายและขวาก็เปิดออกเอง

เสียงเปิดประตูทำให้ทุกคนตกใจ ทำให้พวกเขาตื่นตัวราวกับกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ

"คุณเฉิน ฉันเกรงว่าจะมีวงแหวนมรณะอยู่ที่นี่” เหลาหลิ่วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาข้างหูของเฉินผิง

"คุณหลิว ตั้งใจดูให้ดีว่าผมจะทำอะไรต่อจากนี้ ถ้าสถานการณ์เลวร้ายลง ให้รีบถอยหนีมากับผมทันที” เฉินผิงเตือนหรุ่ยเอ๋อร์

เขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่เป็นอันตรายกำลังก่อตัวขึ้นเบื้องหลังบรรยากาศอันเงียบสงบของสถานที่แห่งนี้

ทันใดนั้น ก็มีลมหนาวกระโชกแรงก็พัดออกมาจากห้องอย่างต่อเนื่อง ทำให้กลุ่มคนที่ตึงเครียดยิ่งประหม่าขึ้น

หินสีน้ำตาลแดงเหล่านั้นปล่อยพลังงานลบจำนวนมากออกมา ดังนั้น คนอื่นๆ จึงคิดว่าลมหนาวที่พัดมาก่อนหน้านี้จะต้องมาจากมันอย่างแน่นอน

“รีบไปดูห้องอื่นเร็วเข้า!” หลังจากเหลิ่งหยุนพูดจบ เขาก็รีบเข้าไปในห้องห้องหนึ่งเช่นกัน

“อย่ามัวแต่ยืนเฉยๆ โดยไม่ทำอะไรสิวะ” ถงโหย่วไฉสั่งให้ลูกน้องของเขาค้นหาศิลาอาบโลหิตในห้องอื่นๆ เช่นกัน

ลมหนาวหวีดหวิวพัดรุนแรงขึ้นในขณะที่ทุกคนรีบวิ่งเข้าไปในห้องทั้งสองด้านของทางเดิน ความรู้สึกเย็นยะเยือกทำให้เฉินผิงถึงกับสั่นเล็กน้อย

"ถอยก่อน!" เขาขมวดคิ้วและลากหรุ่ยเอ๋อร์ไปกับเขาเพื่อล่าถอย

เหลาหลิ่วเดินตามหลังเขามาติดๆ และพยายามหาทางออก

เขาเองก็สัมผัสได้ถึงอันตรายที่ใกล้เข้ามาเหมือนกับเฉินผิงเช่นกัน