"คุณเฉิน มีอะไรเหรอ? ศิลาอาบโลหิตพวกนั้นเป็นของวิเศษนะ” หรุ่ยเอ๋อร์ถามเฉินผิงด้วยความสับสน
“นั่นไม่ใช่ของวิเศษ พวกมันคืออาวุธที่คร่าชีวิตผู้นต่างหาก ผมสัมผัสได้ถึงเจตนาสังหารจากภายในห้องพวกนั้น” เฉินผิงพูดกับเธอหลังจากวิ่งออกไปนอกทางเดิน
เหลาหลิ่วพยักหน้าเห็นด้วย “ฉันก็รู้สึกได้เช่นกัน ต้องมีอันตรายอยู่ในห้องพวกนั้นอย่างแน่นอน”
ทันใดนั้น ก็มีเสียงกรีดร้องดังมาจากห้องทั้งสองด้านของทางเดิน
ผู้คนต่างพากันวิ่งออกจากห้องและตามมาด้วยเงาดำที่น่าสะพรึงกลัว
ศิลาอาบโลหิตปล่อยอากาศที่เย็นยะเยือก และกลายเป็นเงาดำที่ชั่วร้าย
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนตื่นตระหนก
เงาดำหนึ่งพุ่งทะลุผ่านร่างของคนๆ หนึ่ง มันฆ่าเขาในทันที โดยที่คนผู้นั้นยังไม่ทันจะส่งเสียงกรีดร้องด้วยซ้ำ
เงาสีดำจำนวนมากโผล่ออกมาจากห้อง จับผู้คนจากสำนักเฟิงเหลยและสำนักเฟยซิงอย่างไม่ทันตั้งตัวและทำร้ายพวกเขาจนได้รับบาดเจ็บ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...