หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2229

“ใช่แล้ว เมื่อฉันจะดูพลังของคนพวกนี้ ฉันก็สามารถฆ่ามังกรได้แล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า!” ความมั่นใจของต้าหู้ฝาเพิ่มขึ้นในกระบวนท่าเดียว

ถงโหย่วไฉกับเหลิ่งหยุนรู้สึกตื่นตะลึง เพราะพวกเขาไม่นึกว่ามนต์ดำจะทรงพลังถึงขนาดนั้น

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้คนมากมายยอมแพ้ต่อสิ่งล่อใจและกลายเป็นผู้ฝึกวิชามารในท้ายที่สุด

ขณะที่หมอกดำกระจายตัวออกไป ผู้ฝึกยุทธ์คนอื่นๆ ร้องด้วยความเจ็บปวด พลังของพวกเขาเหือดแห้งกระทั่งกลายเป็นซากศพแห้งกรัง

ถึงแม้ว่าถงโหย่วไฉกับเหลิ่งหยุนจะยินดีเสียสละ แต่กลับรู้สึกปวดใจที่ต้องมาเห็นลูกน้องของตนเองตายไป คนพวกนี้เคยเป็นยอดฝีมือในตระกูล บัดนี้กลับกลายเป็นซากศพเย็นชืด

ถงโหย่วไฉรู้ว่าเขาต้องเอาผลสื่อวิญญาณมาให้ได้ไม่ว่าจะแลกกับอะไรก็ตาม ในเมื่อสละชีวิตมากมายขนาดนั้น ความล้มเหลวก็ไม่ใช่หนึ่งในเรื่องที่ต้องเจอ

เมื่อพลังลมปราณเฮือกสุดท้ายถูกดูดไป ระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานของต้าหู้ฝาก็พุ่งถึงระดับเทพยุทธ์ขั้นที่แปด

เฉินผิงกับมังกรไม่ใช่คู่ประมือของต้าหู้ฝาอีกต่อไป เพราะพลังของเขาจะเพิ่มทวีในทุกระดับการบำเพ็ญฌานครั้งใหม่

เฉินผิงสีหน้าซีดเผือด เพราะเขาสัมผัสได้ถึงการระเบิดลมปราณระดับเทพยุทธ์ขั้นที่แปดของต้าหู้ฝา

ต่อให้จะได้รับความช่วยเหลือจากมังกร แต่การป้องกันตนเองจากการโจมตีของต้าหู้ฝาก็น่าจะเป็นเรื่องยากยิ่ง เนื่องจากอาการบาดเจ็บสาหัสของเขา

“คุณหลิว ได้โปรดเร่งมือด้วยครับ!” เฉินผิงเรียกร้องให้หรุ่ยเอ๋อร์เก็บผลสื่อวิญญาณให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพราะเกรงว่าเขาจะไม่สามารถยืนหยัดได้นานนัก

“หึ! แกมันไอ้คนไร้จิตสำนึก! ฉันจะฆ่าแกเพื่อเอาผลสื่อวิญญาณ!” ต้าหู้ฝายิ้มเยาะพลางพุ่งตัวขึ้นกลางอากาศ

ขณะที่เฉินผิงขี่มังกรก็ยังคงระแวดระวังพลางกัดฟันแน่น เพราะเขาสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลที่แผ่ออกมาจากต้าหู้ฝา

เมื่อมีเสียงแผดร้องดังลั่น หมอกดำที่ล้อมรอบต้าหู้ฝาก็ลุกไหม้เป็นไฟลุกโชนที่กำลังกลืนกินตัวเขาอยู่ในเปลวเพลิง

“ฝ่ามือเลี่ยเยี่ยน!” เมื่อต้าหู้ฝาซัดฝ่ามือออกไป ฝ่ามือขนาดมหึมาที่ถูกโอบล้อมด้วยเปลวเพลิงก็ปรากฎขึ้นกลางอากาศ

พลังกดดันอันยากจะต่อต้านที่มาพร้อมกับอัคคีคลั่งตกใส่เฉินผิงกับมังกร

เมื่อมังกรระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย พลังลมปราณนับไม่ถ้วนก็ระเบิดไปทั่วทุกสารทิศ

ท่ามกลางความโกลาหล แก่นมังกรที่เปล่งประกายสว่างสุกใสก็อุบัติขึ้นมาจากเปลวเพลิง

เมื่อถงโหย่วไฉกับเหลิ่งหยุนเห็นเหตุการณ์ที่ยังไม่คลี่คลายตรงหน้า พวกเขาต่างก็เฝ้ามองด้วยความตกตะลึง

พวกเขาไม่คิดว่าต้าหู้ฝาจะสามารถฆ่ามังกรได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว

ส่วนต้าหู้ฝา ตอนที่เเขาเหาะเหินอยู่กลางอากาศก็เปล่งรัศมีพลังอันน่าพรั่นพรึงที่ยังคงลุกโชนด้วยเปลวเพลิงออกมาด้วย

เขาพุ่งไปยังแก่นมังกรทันทีที่เห็นมันโดยไม่ลังเล

เมื่อเห็นเช่นนี้ เฉินผิงก็เอื้อมมือออกไปหาแก่นมังกรซึ่งพุ่งใส่เขาราวกับถูกพลังมหาศาลลากเข้ามาหา