“ใช่แล้ว เมื่อฉันจะดูพลังของคนพวกนี้ ฉันก็สามารถฆ่ามังกรได้แล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า!” ความมั่นใจของต้าหู้ฝาเพิ่มขึ้นในกระบวนท่าเดียว
ถงโหย่วไฉกับเหลิ่งหยุนรู้สึกตื่นตะลึง เพราะพวกเขาไม่นึกว่ามนต์ดำจะทรงพลังถึงขนาดนั้น
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้คนมากมายยอมแพ้ต่อสิ่งล่อใจและกลายเป็นผู้ฝึกวิชามารในท้ายที่สุด
ขณะที่หมอกดำกระจายตัวออกไป ผู้ฝึกยุทธ์คนอื่นๆ ร้องด้วยความเจ็บปวด พลังของพวกเขาเหือดแห้งกระทั่งกลายเป็นซากศพแห้งกรัง
ถึงแม้ว่าถงโหย่วไฉกับเหลิ่งหยุนจะยินดีเสียสละ แต่กลับรู้สึกปวดใจที่ต้องมาเห็นลูกน้องของตนเองตายไป คนพวกนี้เคยเป็นยอดฝีมือในตระกูล บัดนี้กลับกลายเป็นซากศพเย็นชืด
ถงโหย่วไฉรู้ว่าเขาต้องเอาผลสื่อวิญญาณมาให้ได้ไม่ว่าจะแลกกับอะไรก็ตาม ในเมื่อสละชีวิตมากมายขนาดนั้น ความล้มเหลวก็ไม่ใช่หนึ่งในเรื่องที่ต้องเจอ
เมื่อพลังลมปราณเฮือกสุดท้ายถูกดูดไป ระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานของต้าหู้ฝาก็พุ่งถึงระดับเทพยุทธ์ขั้นที่แปด
เฉินผิงกับมังกรไม่ใช่คู่ประมือของต้าหู้ฝาอีกต่อไป เพราะพลังของเขาจะเพิ่มทวีในทุกระดับการบำเพ็ญฌานครั้งใหม่
เฉินผิงสีหน้าซีดเผือด เพราะเขาสัมผัสได้ถึงการระเบิดลมปราณระดับเทพยุทธ์ขั้นที่แปดของต้าหู้ฝา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...