หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 223

“อ้อ ดูความจำของฉันสิ ลืมไปหมดแล้วว่าที่นี่เป็นบ้านของคุณหนูอยู่แล้ว แน่นอนว่าต้องมีเสื้อผ้าของคุณหนูสิ ถ้าอย่างนั้นก็รีบขึ้นไปเปลี่ยนเถอะ เดี๋ยวจะเป็นไข้เอา!”

ถังหงอิงเร่งให้ซูอวี่ฉีไปเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นถังหงอิงก็ตะโกนบอกเฉินผิง “เฉินผิง ลูกดูแลอวี่ฉีดีๆ หน่อยนะ เขาเป็นถึงลูกสาวของตระกูลเศรษฐี เราเข้าใจเขาผิดเขาก็ไม่โกรธ ยังไม่รังเกียจที่เราจนและก็ไม่รังเกียจที่แม่ตาบอดด้วย เขาจริงใจกับลูกขนาดนี้ ลูกต้องดูแลไว้ให้ดีนะ!”

“แม่ครับ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ผมรักษาดวงตาให้แม่แล้วพวกเราค่อยคุยกันอีกที ดวงตาของแม่ยังบอดไม่จริง รักษาให้หายได้ง่ายมาก!”

ด้วยพู่กันวิญญาณและชาด เฉินผิงสามารถรักษาดวงตาของแม่ได้อย่างสบายๆ!

ถ้าพรุ่งนี้ซูอวี่ฉีรวบรวมสมุนไพรได้ครบแล้ว กลั่นยาอีกเล็กน้อย ดวงตาของแม่ก็จะหายเป็นปกติแล้ว!

“ลูกอย่าพูดไปเรื่อยสิ ดวงตาของแม่มองอะไรไม่เห็นแล้ว!”

ถังหงอิงไม่เชื่อว่าเฉินผิงสามารถรักษาตัวตาของตัวเองได้ “นี่ก็เป็นมาหลายปีแล้ว แม่ชินแล้วล่ะ!”

“แม่ครับ แม่นั่งลง อย่าขยับนะ อีกไม่นานแม่ก็จะได้เห็นสิ่งต่างๆ แล้ว!”

เฉินผิงประคองถังหงอิงให้นั่งลง จากนั้นก็หยิบพู่กันวิญญาณและชาดออกมา!

ถึงแม้ว่าตอนนี้ถังหงอิงจะลืมตาอยู่ แต่ดวงตาของเธอหมองคล้ำจนแทบมองไม่เห็นตาดำที่อยู่ด้านใน!

เฉินผิงหยิบพู่กันวิญญาณขึ้นมา จากนั้นก็แตะลงไปบนชาดเบาๆ!

เมื่อปลายพู่กันสัมผัสกับชาด กลิ่นหอมจางๆ ก็ลอยขึ้นมา จากนั้นชาดก็หายไปและแทรกซึมเข้าไปในพู่กันวิญญาณ!

“หอมจัง ลูกถืออะไรอยู่หรือ”

เนื่องจากถังหงอิงมองไม่เห็น จมูกและหูจึงไวต่อสัมผัสมากเป็นพิเศษ!

“แม่ครับ นี่เป็นยาสารพัดโรคที่ผมหามาจากบนภูเขา สามารถรักษาดวงตาของแม่ได้ ผมบอกแล้วว่าจะรักษาดวงตาของแม่ให้ได้!”

เฉินผิงไม่ได้พูดความจริงกับถังหงอิง เขากลัวว่าถังหงอิงจะรับไม่ได้ที่เขากลับเป็นผู้บำเพ็ญเพียร!

“ลูกคนนี้นี่ ต้องถูกคนหลอกมาแน่ๆ เลย คนเหล่านั้นเป็นนักต้มตุ๋น ลูกกล้าเชื่อได้อย่างไร!”

ถังหงอิงบ่นเฉินผิง แต่ก็ยังนั่งนิ่ง ในใจลึกๆ ถังหงอิงก็จินตนาการอยู่เล็กน้อย จินตนาการว่ายาสารพัดโรคที่เฉินผิงเอามาจะสามารถรักษาดวงตาของเธอได้จริงๆ!