“ยายแก่ เธอ...เธอเห็นแล้วจริงๆ หรือ”
สีหน้าของเฉินเป่ากั๋วเต็มไปด้วยความตะลึง จากนั้นก็โบกมือไปมาด้านหน้าถังหงอิง
“เห็น เห็นแล้ว!” ถังหงอิงพยักหน้าอย่างรุนแรง “คุณเลิกโบกมือไปมาหน้าฉันได้แล้ว ไหนจะหนวดของคุณอีก ฉันบอกให้คุณโกนวันละครั้ง ดูสิ มันยาวขนาดไหนแล้ว!”
เฉินเป่ากั๋วลูบหนวดเคราของตัวเอง จากนั้นก็กอดถังหงอิงไว้แน่นด้วยตื่นเต้นทันที “ยายแก่ ดีมากเลย ดีมากเลย เธอมองเห็นแล้วจริงๆ...”
เฉินเป่ากั๋วที่บ้าอำนาจ ตอนนี้กลับดีใจจนดวงตาแดงก่ำไปหมดแล้ว!
เฉินผิงเห็นท่าทางดีใจของพ่อกับแม่ก็ยิ้มออกมา ตั้งแต่เด็กเขาไม่เคยเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันเลย ถึงแม้ว่าพ่อของเขาจะเป็นคนบ้าอำนาจและเคร่งศาสนามาก แต่ความรักที่เขามีให้ถังหงอิงนั้น เฉินผิงก็สามารถมองออกได้ เพียงแค่เฉินเป่ากั๋วไม่ค่อยชอบแสดงออกก็เท่านั้นเอง!
“คุณทำอะไรของคุณเนี่ย ลูกดูอยู่นะ!”
ถังหงอิงผลักเฉินเป่ากั๋วออกไปด้วยความเขินอาย!
“ฮ่าๆๆ ยายแก่ ฉันจะพาเธอออกไปดูวิวด้านนอกเอง สวยมากเลยนะ!”
เฉินเป่ากั๋วหัวเราะและดึงถังหงอิงออกไปดูวิวของยอดเขา
“เรื่องอะไรทำให้ทุกคนมีความสุขกันจังเลยคะ”
ซูอวี่ฉีเปลี่ยนเปลี่ยนชุดเดรสสีขาวและเดินออกมา!
ถังหงอิงหันไปมองตามเสียง เมื่อเธอเห็นซูอวี่ฉี เธอก็ชะงักไปครู่หนึ่ง เธอจินตนาการหน้าตาของซูอวี่ฉีมานับครั้งไม่ถ้วน ถึงอย่างไรซูอวี่ฉีก็เป็นลูกสาวของตระกูลร่ำรวย อีกทั้งน้ำเสียงก็ไพเราะน่าฟัง ซูอวี่ฉีจะต้องสวยสง่าอย่างแน่นอน!
แต่ในขณะนี้ ถังหงอิงถึงกับชะงักค้างไปทันทีที่เห็นซูอวี่ฉี เธอไม่ได้สวยแบบธรรมดา แต่สวยราวกับนางฟ้า!
“อวี่ฉี หนู...หนูสวยมากเลย!”
ถังหงอิงพูดชมออกไปอย่างห้ามไม่ได้!
ซูอวี่ฉีที่อยู่ชั้นล่าง เมื่อได้ยินคำชมจากถังหงอิง เธอก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง “คุณป้า คุณป้ามองเห็นแล้วหรือคะ”
“อื้อ ฉันมองเห็นแล้ว ฉันเคยคิดว่าเธอจะสวยขนาดไหนกัน แต่พอเห็นจริงๆ แล้ว สวยกว่าที่ฉันคิดไว้มากเลย สวยราวกับนางฟ้าเลย!”
ถังหงอิงก้าวไปด้านหน้า จับมือซูอวี่ฉีและพูดขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...