“ตื่นได้แล้ว พระอาทิตย์ส่องถึงตูดหมดแล้ว จะขี้เกียจเกินไปแล้ว!”
ซูอวี่ฉีตีประตูห้องของเฉินผิงอย่างรุนแรง!
เฉินผิงคายวิญญาณชั่วร้ายออกมาและลืมตาขึ้น!
เมื่อมองดูถาดชีซิงที่มืดสลัวลงไป เฉินผิงก็ถอนหายใจออกมา เดิมทีก็คิดว่าถ้ามีถาดชีซิงแล้วตัวเองจะฝึกได้แบบไม่ต้องกังวลแล้ว แต่ตอนนี้ดูตัวเองท่าจะใสซื่อเกินไปแล้ว!
ตอนนี้แหล่งพลังงานที่ถูกเก็บไว้ในถาดชีซิง เกรงว่าแม้แต่การบำเพ็ญฌานเพียงครั้งเดียวก็คงไม่พอ!
ดูท่าต่อไปนี้คงจะต้องพึ่งพลังงานบางๆ ค่อยๆ บำเพ็ญฌานไปแล้ว แต่ถ้าอยากจะบรรลุระดับต่อไปละก็ จะต้องรอไปอีกกี่ปีถึงจะสำเร็จล่ะ!
“ยังไม่ตื่นหรือ”
ซูอวี่ฉีเคาะประตูอีกครั้ง!
เฉินผิงเดินลงจากเตียงไปเปิดประตู ซูอวี่ฉีก็เบิกตากว้างทันที “กับข้าวเสร็จแล้ว ยังไม่ไปกินข้าวอีก!”
“อ้อ!”
เฉินผิงตอบกลับไปแค่อ้อ จากนั้นก็เดินตรงไปยังห้องอาหาร หน้าตาดูบูดบึ้งเล็กน้อย!
“ต่อไปนี้ผมคงไม่ได้เข้าบริษัททุกวันแล้ว...”
เฉินผิงต้องรีบบำเพ็ญฌาน ไม่สามารถไปเข้างานที่บริษัททุกวันได้แล้ว อีกทั้งตอนนี้เขาเป็นถึงท่านประธานแล้วด้วย จึงไม่จำเป็นต้องไปเข้างานทุกวัน
ซูอวี่ฉีตะลึงไปครู่หนึ่ง คิดว่าตัวเองไปทำอะไรให้เฉินผิงไม่พอใจหรือไม่!
เมื่อเห็นท่าทางของซูอวี่ฉี เฉินผิงก็รีบอธิบาย “ผมมีเรื่องสำคัญมากที่จะต้องจัดการ อาจจะต้องใช้เวลานานสักหน่อย...”
“ไม่เป็นไร ถึงอย่างไรบริษัทก็เข้าที่เข้าทางแล้ว!” ซูอวี่ฉียิ้มออกมาเล็กน้อย
หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ ซูอวี่ฉีก็กลับไป เธอไม่สามารถอยู่ที่นั่นตลอดเวลาได้ ถึงอย่างไรเธอกับเฉินผิงก็ยังไม่ได้แต่งงานกัน!
แม่แต่หมั้นก็ยังไม่ได้หมั้น และไม่รู้ความสัมพันธ์ที่แน่ชัดด้วย ทั้งคู่ต่างเข้าใจอีกฝ่ายแบบไม่ต้องพูดออกมาก็เท่านั้น!
หลังจากซูอวี่ฉีออกไปแล้ว เพียงไม่นานก็มีคนส่งสมุนไพรสองกล่องมาให้เฉินผิง เป็นสมุนไพรที่เขาขอให้ซูอวี่ฉีเตรียมไว้ให้ก่อนหน้านี้ ด้านในมีเห็นหลินจือและโสมหลายอายุร้อยปีอยู่ในนั้น สมุนไพรสองกล่องนี้เกรงว่าอาจจะมีมูลค่าหลายล้าน!
เมื่อเปิดกล่องออก เฉินผิงก็รู้สึกถึงพลังงานเข้มข้นที่ท่วมท้นไปทั่วทั้งห้องทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...