รถแท๊กซี่จอดที่หน้าประตูภัตตาคารเถียนหยวน หลังจากที่เฉินผิงจ่ายค่าแท๊กซี่แล้ว แท๊กซี่ก็ได้ขับออกไป
ด้านหน้าประตูภัตตาคารเถียนหยวนคราคร่ำไปด้วยรถยนตร์หรูหรา ในเวลานั้นเองรถเบนซ์ ซี คลาสได้จอดตรงหน้าเฉินผิงพอดิบพอดี!
“โว๊ะ นี่เฉินผิงใช่ไหม ออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ได้ข่าวว่าไปอยู่ในคุกนี่นา?”
กระจกรถยนตร์ลดลงมาพร้อมกับชายวัยรุ่นที่ใส่ต่างหูยื่นศรีษะออกมา!
คนนี้เป็นเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยของเฉินผิง ชื่อหยวนหวา สมัยเรียนฐานะครอบครัวของหยวนหวาก็ค่อนข้างดี ครอบครัวของเขาเป็นเจ้าของโรงงานเล็กๆแห่งหนึ่ง ตอนนี้หลังจากจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแล้ว ก็ซื้อรถเบนซ์ขับทันที!
“เฉินผิง นายมาร่วมในงานเลี้ยงรุ่น แล้วแต่งตัวแบบนี้ ไม่ดูโทรมไปหน่อยเหรอ?”
ผู้หญิงที่นั่งอยู่เบาะข้างๆก็ยื่นศรีษะออกมาดู ใบหน้าเต็มไปด้วยความดูถูกขณะถาม
ผู้หญิงคนนี้ก็เป็นเพื่อนสมัยเรียนของเฉินผิง ชื่อหลิวเจียเจีย สมัยอยู่ในมหาวิทยาลัยก็อยู่กับหยวนหวาแล้ว เดาว่าตอนนี้ก็คงยังอยู่ด้วยกันนั่นล่ะ!
วันนี้เฉินผิงไม่ได้ใส่ชุดที่ซูอวี่ฉีซื้อให้ สูทชุดนั้นแม้จะราคาแพงมาก แต่เฉินผิงรู้สึกว่าใส่แล้วอึดอัด ไม่สบายเท่าชุดลำลองชุดเดิมของตัวเอง!
“เอาเถอะ คนอื่นเขาเพิ่งออกมาจากคุก สามารถมีเสื้อผ้าใส่ก็นับว่าไม่เลวแล้วล่ะ เดาว่าชุดนี้เป็นชุดที่ดีที่สุดในบ้านแล้ว!”
หยวนหวาพูดจบ หลังจากจอดรถเรียบร้อย ก็เดินลงจากรถและมองไปที่เฉินผิง “งานเลี้ยงรุ่นคราวนี้ ใครเป็นคนบอกนาย? ฉันไม่เห็นจำได้เลยนะว่ามีคนโทรศัพท์ให้นาย?”
“ฉันไม่ได้จะมาร่วมงานเลี้ยงรุ่นอะไรนี่!”
เฉินผิงพูดจบก็เดินเข้าไปทางภัตตาคารเถียนหยวน!
“ไม่ได้มาร่วมงานเลี้ยง หรือว่ามากินข้าวที่นี่เหรอ ก็ไม่เหมือนคนที่สามารถมากินข้าวที่สถานที่แบบนี้ได้นะ? ยอมรับมาซะดีๆเหอะ นายได้ข่าวมาว่าพวกเราจัดงานเลี้ยงรุ่นขึ้น เลยอยากมาขอข้าวกินใช่ไหม ไม่มีอะไรน่าอายหรอกน่า เพื่อนสมัยเรียนทั้งนั้น ไม่เห็นต้องเกรงใจเลย ข้าวมื้อนี้เจี่ยงเหวินจิ้งเป็นเจ้ามือ ได้ข่าวว่าเกิ่งซานซานของห้องเราก็จะมาด้วยนะ ตอนนี้เกิ่งซานซานเป็นนายหญิงน้อยของตระกูลเซียวแล้ว โอกาสที่จะได้กินข้าวร่วมโต๊ะกับเธอไม่ใช่ง่ายๆนะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...