หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2236

เมื่อเห็นพวกเขามักจะใช้มนต์ดำเพื่อให้บรรลุถึงระดับที่สูงขึ้นมาโดยตลอด ก็ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องที่พลังของเจ้าสำนักเฝินเทียนรุดหน้าในอัตราที่รวดเร็วมากขึ้นเลย

ต้าหู้ฝายิ้มเยาะพร้อมรู้สึกถึงพลังในร่างกายของตนเองที่กำลังเพิ่มขึ้นไม่หยุดหย่อน ทันใดนั้นเขาก็ตัวสั่นแล้วรอยยิ้มบนใบหน้าก็แข็งค้างไป!

เมื่อเขามองเฉินผิงที่ถูกยอดไม้เลื้อยพันเอาไว้ สีหน้าของเขาก็แปรเปลี่ยนจากตื่นตะลึงกลายเป็นไม่อยากเชื่อ แววตาของต้าหู้ฝาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“ปะ... เป็นแบบนี้ไปได้ยังไงกัน?”

ต้าหู้ฝาตัวสั่นแล้วพลังของเขาก็สลายไปอย่างรวดเร็ว

เขาพยายามควบคุมยอดไม้เลื้อยอย่างบ้าคลั่ง หมายจะดึงพวกมันออกจากร่างของเฉินผิง แต่กลับพบว่ายอดไม้เลื้อยไม่ฟังคำสั่งของเขาอีกต่อไปแล้ว

“อ๊าก!”

เปลวเพลิงปะทุขึ้นบนฝ่ามือของต้าหู้ฝา จากนั้นเขาก็สลัดมันใส่ยอดไม้เลื้อย

ตู้ม!

เปลวเพลิงพลันปะทุขึ้นมาทันทีราวกับดอกไม้ไฟ ยอดไม้เลื้อยก็แหลกละเอียดทันที

ขณะที่ยอดไม้เลื้อยระเบิดออก เงาร่างของเฉินผิงก็วูบไหว จากนั้นเขาก็ชกหมัดหนักหน่วงใส่ร่างของต้าหู้ฝา

ร่างของต้าหู้ฝาก็ลอยไปตามแนววิถีก่อนจะกระแทกกับพื้นดินอย่างแรง ร่างกายของเขาจมลึกลงไปใต้ดินหลายเมตร

“เฉินผิง?”

ถงโหย่วไฉกับเหลิ่งหยุนแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่พวกเขาเห็นเลย ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึงและความหวาดกลัว

“คุณเฉิน...” หรุ่ยเอ๋อร์รู้สึกลิงโลดที่เห็นว่าเฉินผิงไม่เป็นอะไร

เฉินผิงยืนตระหง่านกอปรกับจิตวิญญาณอันแกร่งกล้า ไม่เหมือนกับคนที่เพิ่งจะถูดดูดพลังเลยสักนิด

ต้าหู้ฝาปีนขึ้นมาจากหลุมแล้วมองเฉินผิงด้วยความไม่อยากเชื่อ

เฉินผิงร้องตะโกนแล้วกระบี่พิฆาตมังกรก็เปล่งแสงสว่างพร่างพราย ปราณกระบี่อันทรงพลังเต็มไปทั่วฟ้า

ปราณกระบี่อันรุนแรงระลอกหนึ่งพุ่งใส่ต้าหู้ฝา ทำให้ฝ่ายหลังต้องถอยหลังไปหลายก้าว

ปราณกระบี่ระลอกแล้วระลอกเล่าพุ่งออกมาฟาดฟันใส่ต้าหู้ฝา จากนั้นต้าหู้ฝาก็หายไป

เมื่อหมอกควันจางหายไป ต้าหู้ฝาก็ค่อยๆ ลุกขึ้น ทั่วทั้งร่างของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลโดยมีแขนข้างหนึ่งที่ห้อยอย่างหมิ่นเหม่เชื่อมติดกับร่างกายด้วยเนื้อหนังเพียงน้อยนิดเท่านั้น

ถงโหย่วไฉกับเหลิ่งหยุนหันไปมองต้าหู้ฝาด้วยความตกตะลึงและไม่อยากเชื่อ

อย่างไรเสียพวกเขาก็ฝากความหวังที่จะกำจัดเฉินผิงเอาไว้กับต้าหู้ฝาจนหมดสิ้นแล้ว แต่ยามนี้เขากลับได้รับบาดเจ็บสาหัสจนเกือบต้องสูญเสียแขนไปแล้ว แทบจะรับประกันได้เลยว่าพวกตนคงต้องตายเป็นแน่

“ระดับเทพยุทธ์ขั้นที่แปดไม่ธรรมดาเลยจริงๆ ฉันล่ะประหลาดใจนักเชียวที่แกยังไม่ตายอีก” เฉินผิงกุมกระบี่พิฆาตมังกรพลางกล่าวอย่างไม่ยินดียินร้าย

ต้าหู้ฝามองแขนที่ห้อยอย่างหมิ่นเหม่ของตนเองแล้วเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน “แกเพิ่งจะเลื่อนขึ้นสู่ระดับเทพยุทธ์ แต่แกกล้าทำร้ายฉัน ฉันจะฉีกแกให้เป็นชิ้นๆ เลย!”