หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2237

ต้าหู้ฝาแผดเสียงร้อง ร่างกายของเขาค่อยๆ ลอยขึ้นฟ้า หลังจากนั้นไม่นานเมื่อยอดไม้เลื้อยนับไม่ถ้วนงอกขึ้นมาจากพื้นดิน รัศมีพลังอันมืดมนก็โอบล้อมเขาไว้

ยอดไม้เลื้อยเริ่มที่จะต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตทั้งหมดบนพื้นดินที่กำลังเอาชีวิตรอดกันอย่างหฤโหด แม้แต่ถงโหย่วไฉกับเหลิ่งหยุนก็ไม่เว้น

หรุ่ยเอ๋อร์เองก็ไม่ทันตั้งตัวและถูกยอดไม้เลื้อยเกี่ยวพันใต้ฝ่าเท้า

เธอรีบตะโกนบอกเฉินผิงด้วยความตื่นตกใจว่า “คุณเฉิน!”

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็รีบปลดปล่อยแสงสว่างวูบหนึ่งจากกระบี่พิฆาตมังกรเพื่อตัดยอดไม้เลื้อย

เมื่อถงโหย่วไฉกับเหลิ่งหยุนถูกยอดไม้เลื้อยเกี่ยวพันเอาไว้เช่นกันก็ให้รู้สึกประหลาดใจ

“ต้าหู้ฝา คุณทำอะไรน่ะ? ปล่อยพวกเราไปนะ!” ถงโหย่วไฉกับเหลิ่งหยุนแผดเสียงร้อง

“ตราบใดที่ไอ้เด็กนี่ไม่ตายจะไม่มีใครหนีออกไปได้ทั้งนั้น แทนที่จะถูกมันฆ่าตาย ไม่สู้ร่วมแรงร่วมใจกันฆ่ามันไม่ดีกว่าเหรอ? นี่เป็นทางเดียวที่จะสนองความปรารถนาของคุณด้วย” ต้าหู้ฝาเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา

“ไม่นะ... อย่า!”

“ไม่!”

ถงโหย่วไฉกับเหลิ่งหยุนดิ้นรนกระเสือกกระสนกันอย่างสุดกำลัง

พวกเขาไม่คิดว่าพวกตนจะรอดตายจากเงื้อมมือของเฉินผิง แต่กลับต้องมาถูกสำนักเฝินเทียนทรยศหักหลัง

เฉินผิงตวัดกระบี่เพื่อคุ้มครองหรุ่ยเอ๋อร์เพื่อไม่ให้ยอดไม้เลื้อยพวกนั้นเข้าหาตัวเธอได้พลางมองถงโหย่วไฉกับเหลิ่งหยุนอย่างไม่ยินดียินร้าย ก่อนหน้านี้ตอนที่พวกมันเลือกที่จะร่วมมือกับสำนักเฝินเทียน พวกมันควรจะล่วงรู้ผลที่ตามมา!

“ขืนคุณทำกับพวกเราแบบนี้ เมื่อพวกเราออกไปจากที่นี่ได้ สำนักเทียนเหลยย่อมต้องทำลายล้างสำนักเฝินเทียนอย่างแน่นอน!”

“สำนักเฟยซิงเองก็ไม่ละความพยายามที่จะล้างแค้นให้ผมและฆ่าทุกคนในสำนักเฝินเทียน!”

ถงโหย่วไฉกับเหลิ่งหยุนข่มขู่ต้าหู้ฝา

แต่ต้าหู้ฝากลับไม่สะทกสะท้าน เขายิ้มเยาะ “ถ้าพวกคุณตายเสียที่นี่แล้วใครมันจะไปรู้ว่าฉันฆ่าพวกแกกันเล่า? ฉันแค่บอกว่าพวกแกถูกไอ้เด็กเฉินผิงผู้นี้ฆ่าตายเสียก็สิ้นเรื่อง ฮ่าฮ่า!”

ระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานของต้าหู้ฝาเลื่อนขึ้นจากขั้นที่แปดและยังคงเลื่อนขึ้นอย่างต่อเนื่องไปจนถึงขั้นสูงสุดก่อนที่จะหยุดลง ถ้าหากตอนนั้นเขาได้กินผลสื่อวิญญาณสักสองสามลูก เขาก็น่าจะสามารถเลื่อนขึ้นสู่ระดับราชันยุทธ์ได้

จู่ๆ ต้าหู้ฝาก็พุ่งเข้าใส่เฉินผิงด้วยความเร็วปานสายฟ้าฟาด ทำให้เฉินผิงไม่มีทางไล่ตามเงาร่างของเขาได้ทัน

เฉินผิงรู้สึกได้ถึงหมัดหนักหน่วงที่ชนเข้ากับหน้าอกของเขา จากนั้นเขาก็กระเด็นถอยกลับไปแล้วกระแทกเข้ากับหินขนาดมหึมาอย่างแรงทันที

ก่อนที่เฉินผิงจะทันได้ตอบสนองอะไร ต้าหู้ฝาก็ปรากฎตัวขึ้นตรงหน้าเฉินผิงอีกครั้งแล้วกระทืบสุดกำลังลงบนตัวเขาอย่างไร้ความปรานี

ตู้ม!

เสียงดังตู้มจนผืนปฐพีสั่นสะเทือน ทันใดนั้นก็เกิดหลุมขนาดยักษ์บนพื้นดินและร่างของเฉินผิงก็จมลึกเข้าไปในก้นหลุม

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไอ้หนู มาดูกันซิว่าแกยังมีลูกไม้อะไรซ่อนเอาไว้ในแขนเสื้ออยู่อีก!” เมื่อต้าหู้ฝาก้มมองเฉินผิงอย่างโอหังพลางหัวเราะลั่น

“คุณเฉิน!” หลังจากเห็นการต่อสู้แต่เพียงฝ่ายเดียว หรุ่ยเอ๋อร์ก็กรีดร้องอย่างร้อนรนกังวลใจ