เมื่อพวกเขาเห็นสัตว์อสูรพวกนั้น ก็มีสีหน้าตกตะลึง
สิ่งที่สร้างความตื่นตะลึงให้พวกเขามากที่สุดก็คือเงาร่างที่กำลังยืนอยู่บนอสูรวาฬเพชฌฆาต
เมื่อพวกเขาใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ หวังเต๋อฟาก็จำเงาร่างนั้นได้ เพราะหาใช่ใครอื่นนอกเสียจากตัวเฉินผิงเอง
“เป็นเฉินผิง! ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่ามันยังอยู่ที่นี่!” เขาเอ่ยขึ้นพร้อมดวงตากลัดเลือด
สายตาของเฉินผิงทำให้เขาหวนระลึกถึงการตายของลูกชายตนเองและเดือดดาลไปด้วยความโกรธแค้น
แต่ชีฉาจวินกลับขมวดคิ้วเพราะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่เพียงเฉินผิงจะอยู่กับเหล่าสัตว์อสูร แต่ดูเหมือนมันยังควบคุมพวกมันได้อีกต่างหาก! ไม่มีสัตว์อสูรที่จู่โจมใส่มันเลยสักตัวเดียว!
ขณะที่เฉินผิงเดินหน้าเข้าหาหวังเต๋อฟากับชีฉาจวิน เขาก็เห็นซากสัตว์อสูรที่ส่งเสียงร่ำร้องด้วยความเจ็บปวดกำลังลอยอยู่บนผิวน้ำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...