“ตอนนี้พวกแกอยู่ที่นี่กันแล้ว ก็อย่าคิดว่าจะหนีไปได้เลย!” ขณะที่เจตจำนงสังหารอันแรงกล้าก่อตัวขึ้นในดวงตาของเฉินผิง เขาก็แผดเสียงออกมา
สิ่งต่อมาที่พวกเขารู้ก็คือ มีคลื่นยักษ์ที่มีความสูงหลายสิบเมตรปรากฏอยู่บนผิวน้ำ ไม่กี่วินาทีให้หลัง คลื่นยักษ์ถาโถมใส่คนของสำนักเฟยซิงที่กำลังหลบหนี ภายในคลื่นยักษ์เป็นลูกธนูนับพันดอกซึ่งล้วนแล้วแต่ประกอบไปด้วยพลังวิญญาณอันแกร่งกล้ายิ่ง
ไม่สำคัญหรอกว่าเหล่าผู้ฝึกยุทธ์จากสำนักเฟยซิงจะอยู่ระดับปราชญ์ยุทธ์หรือเทพยุทธ์ ลูกธนูก็พุ่งทะลุร่างแล้วสังหารพวกเขาโดยไม่มีข้อยกเว้น
ผิวน้ำอาบย้อมไปด้วยสีแดงฉานทันที เมื่อชีฉาจวินเห็นว่าคนของตนตายหมดเกลี้ยง แววตาของเขาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว สิ่งที่เขาสามารถทำได้ก็คือปลดปล่อยพลังออกมาเต็มที่เพื่อปกป้องตัวเอง
เขามุ่งมั่นอยู่กับการเอาชีวิตรอดและหลบหนีออกจากที่นั่นจนไม่ได้สนใจใครเลย
ในตอนนั้นเอง ชีฉาจวินรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งที่ตัดสินใจสังหารเฉินผิง
เขาไม่คาดคิดว่าผู้ฝึกยุทธ์จากนอกอาณาจักรลี้ลับจะแข็งแกร่งพอๆ กับราชันยุทธ์
ชีฉาจวินสามารถหลบหนีมาได้พร้อมบาดแผล แต่คนที่เขาพามาด้วยกลับสิ้นชีพในท้องทะเลจนหมด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...