หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2258

“พอคิดว่ายอดฝีมือแห่งสำนักเฟยซิงถูกใครก็ไม่รู้จากนอกอาณาจักรลี้ลับเล่นงาน... ก็ช่างน่าอับอายเสียจริงเชียว!” เหยาชิงเอ่ยพลางยิ้มจางๆ

“แกรู้ได้ยังไง?” ชีฉาจวินเอ่ยถามด้วยความสับสน

พวกเรากำลังต่อสู้กับเฉินผิงอยู่ในทะเล และมีไม่กี่คนที่ล่วงรู้แผนการที่พวกเราจะฆ่ามัน งั้นมันรู้ได้ยังไงกันล่ะ?

“แน่นอนว่าฉันต้องรู้อยู่แล้ว! ฉันยังรู้ด้วยว่าแกอยากจะฆ่าเฉินผิงเพื่อแก้แค้นให้นายน้อยรอง น่าเสียดายที่ต่อให้แกฆ่าเฉินผิงได้สำเร็จ แกก็ไม่สามารถล้างแค้นให้นายน้อยรองได้หรอก!” เหยาชิงเอ่ยพลางยิ้มเยาะ

“ทำไมถึงเป็นแบบนั้นไปได้?” ชีฉาจวินหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความสับสน ไม่กี่วินาทีให้หลัง เขาก็หวนระลึกถึงสิ่งที่เฉินผิงบอก

มันเอ่ยถึงเรื่องที่ต้าหู้ฝาแห่งสำนักเฝินเทียนฆ่าถงโหย่วไฉ จากสิ่งที่เหยาชิงเพิ่งจะบอกมา ดูเหมือนว่าเฉินผิงจะพูดความจริง!

ชีฉาจวินจึงหรี่ตาพลางเอ่ยน้ำเสียงเย็นชาว่า “งั้นก็เป็นไอ้สารเลวจากสำนักเฝินเทียนอย่างพวกแกที่ฆ่านายน้อยน่ะสิ!”

“ถูกต้องแล้วล่ะ! ผู้อาวุโสของพวกเราฆ่าถงโหย่วไฉกับเหลิ่งหยุนด้วยการดูดพลังของพวกมันไป! เอาล่ะ ตอนนี้มันก็สายเกินกว่าที่แกจะทำอะไรได้แล้ว!” เหยาชิงกล่าวพลางซัดฝ่ามือใส่ชีฉาจวิน

ชีฉาจวินพยายามที่จะหลบหลีกการจู่โจม แต่เขาก็บาดเจ็บสาหัสเกินกว่าที่จะตอบโต้ได้ทันเวลา เหยาชิงจึงสังหารเขาในฝ่ามือเดียวทั้งอย่างนั้น

“โยนร่างของมันลงไปในมหาสมุทร แบบนี้สำนักเฟยซิงก็จะต้องตามล่าเฉินผิงแน่ๆ!” เขากล่าวพลางยิ้มเยาะแล้วจ้องมองศพของชีฉาจวินก่อนที่จะจากไปด้วยสายตาเย็นชา

...

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็เพิ่งจะกลับมาที่เกาะ

หูหม่าซือรีบวิ่งเข้ามาหาแล้วถามว่า “เฉินผิง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“ทำไมผมจะไม่เป็นอะไรล่ะ? ผมไปที่นั่นพร้อมสัตว์อสูรนับสิบแล้วบดขยี้พวกมันจนเกลี้ยงเลยเชียวนะ!” เฉินผิงตอบอย่างรื่นเริงบันเทิงใจ

เขารู้สึกดีมากเพียงแค่นึกถึงท่าทางเจ๋งๆ ระหว่างที่กำลังนำทางเหล่าสัตว์อสูรเข้าสู่การต่อสู้

“ฟังดูน่าสนุกจัง คุณสอนวิธีควบคุมสัตว์อสูรพวกนี้ให้ผมได้ไหม? ผมอยากจะลองดูบ้าง!” หูหม่าซือเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น

“ลืมมันไปเสียเถอะ พวกเรากำลังจะกลับเดี๋ยวนี้แหละ!”

ถึงแม้ว่าแสงสว่างจะเลือนราง แต่เฉินผิงก็รู้เพราะเขาสามารถมองเห็นมันได้

จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปยังทิศทางของแสงสว่าง แต่หูหม่าซือกับหลงซิงซูก็ยังไม่สามารถมองเห็นมันได้

เฉินผิงพบว่าช่างน่าประหลาดที่มีแต่เขาเพียงคนเดียวที่สามารถมองเห็นแสงสว่างนั้นได้

“พวกคุณสองคนรออยู่ตรงนี้แหละ ผมจะไปดูสักหน่อย” เฉินผิงเอ่ยขึ้นมา

เขาคิดจะลงไปใต้น้ำและดูว่าแสงสว่างมาจากที่ไหนกันแน่

“ต่อให้ผมจะไม่เห็นอะไรเลย แต่ผมก็จะไปกับคุณด้วย”

หูหม่าซืออยากจะไปใต้น้ำกับเฉินผิงเผื่อว่าจะเจอแหล่งที่มาของแสงสว่าง

เฉินผิงกับหูหม่าซือจึงดำลงไปในน้ำทั้งอย่างนั้น