หลังจากเฉินผิงกับหูหม่าซือลงน้ำไปแล้ว พวกเขาก็แหวกว่ายลงไปไม่หยุดหย่อน ขณะที่พวกเขาดำดิ่งลงไปในท้องทะเล สิ่งรอบตัวพวกเขาก็เริ่มหม่นแสงลงและไม่ช้าก็เปลี่ยนเป็นมืดมิด
“เฉินผิง ที่นี่มืดชะมัดเลย ไม่เห็นเจ้าสิ่งที่เปล่งแสงอย่างที่คุณว่ามาเลย?”
เมื่อตรวจดูสิ่งรอบข้างตนเองแล้ว หูหม่าซือก็รู้สึกตื่นกลัวจนต้องกำชายเสื้อของเฉินผิงเอาไว้แน่น
ในขณะเดียวกัน เมื่อร่างของพวกเขาดิ่งลงไป เฉินผิงก็ปลดปล่อยพลังของตนเองเพื่อสร้างเกราะกำลังรอบตัวพวกเขา
“อย่าบอกผมนะว่าคุณไม่เห็นแหล่งที่มาของแสงสว่างน่ะ?” เฉินผิงถามหูหม่าซือด้วยความประหลาดใจ
“ผมไม่เห็นจริงๆ นะ ทั่วทั้งสถานที่แห่งนี้มืดสนิท ถ้ามีแสงสว่างผมก็คงสังเกตเห็นมันตั้งแต่แรกแล้ว อย่าทำให้ผมตกอกตกใจสิ!”
หูหม่าซือกวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วทำหน้าตาบึ้งตึง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...