หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2259

หลังจากเฉินผิงกับหูหม่าซือลงน้ำไปแล้ว พวกเขาก็แหวกว่ายลงไปไม่หยุดหย่อน ขณะที่พวกเขาดำดิ่งลงไปในท้องทะเล สิ่งรอบตัวพวกเขาก็เริ่มหม่นแสงลงและไม่ช้าก็เปลี่ยนเป็นมืดมิด

“เฉินผิง ที่นี่มืดชะมัดเลย ไม่เห็นเจ้าสิ่งที่เปล่งแสงอย่างที่คุณว่ามาเลย?”

เมื่อตรวจดูสิ่งรอบข้างตนเองแล้ว หูหม่าซือก็รู้สึกตื่นกลัวจนต้องกำชายเสื้อของเฉินผิงเอาไว้แน่น

ในขณะเดียวกัน เมื่อร่างของพวกเขาดิ่งลงไป เฉินผิงก็ปลดปล่อยพลังของตนเองเพื่อสร้างเกราะกำลังรอบตัวพวกเขา

“อย่าบอกผมนะว่าคุณไม่เห็นแหล่งที่มาของแสงสว่างน่ะ?” เฉินผิงถามหูหม่าซือด้วยความประหลาดใจ

“ผมไม่เห็นจริงๆ นะ ทั่วทั้งสถานที่แห่งนี้มืดสนิท ถ้ามีแสงสว่างผมก็คงสังเกตเห็นมันตั้งแต่แรกแล้ว อย่าทำให้ผมตกอกตกใจสิ!”

หูหม่าซือกวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วทำหน้าตาบึ้งตึง

เฉินผิงขมวดคิ้วอยู่เงียบๆ พลางมุ่งหน้าไปยังแหล่งที่มาของแสงสว่าง ฉันไม่เข้าใจอาเสียลย ทำไมหูหม่าซือถึงมองไม่เห็นเล่า? ทำไมฉันถึงเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถมองเห็นแสงสว่างได้กันนะ?

พวกเขาดิ่งลึกลงไปในทะเลและในไม่ช้าก็มาถึงหุบเขาลึก เมื่อเห็นหุบเขาที่ทั้งมืดมนและน่าอึดอัด หูหม่าซือก็เริ่มเสียใจที่ตัดสินใจติดตามเฉินผิงไปที่นั่น

น่าเสียดายที่มาถึงขั้นนั้นแล้ว เขาก็ได้แต่กำชายเสื้อของเฉินผิงอย่างสิ้นหวังแล้วดำน้ำต่อไป

หลังจากไม่ทราบว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว สภาพแวดล้อมที่ตอนแรกมืดมิดก็พลันสว่างไสวขึ้นมาทันที

“นั่นอะไรน่ะ?” หูหม่าซือตะโกนเพราะตอนนี้เขาเองก็มองเห็นแสงสว่างเช่นกัน

เฉินผิงมองไปทางแหล่งที่มาของแสงสว่างและสังเกตเห็นโครงกระดูกขาวโพลนที่กำลังส่องแสงเรืองรอง

เฉินผิงรู้สึกสับสนกับโครงกระดูกที่ปรากฎขึ้นในก้นมหาสมุทร ยิ่งไปกว่านั้นทำไมโครงกระดูกถึงเปล่งแสงได้เล่า?

เมื่อตรวจสอบใกล้ๆ แล้ว หูหม่าซือก็เอ่ยขึ้นอย่างเบิกบานใจว่า “ดูเหมือนเจ้าสิ่งนี้จะเป็นแผนที่ หรือว่ามันจะเป็นแผนที่ขุมทรัพย์? คุณคิดว่าเจ้าสิ่งนี้คล้ายกัยเขาคุนหลุนมั้ย? ตรงนี้แล้วก็ตรงนี้ด้วย”

หูหม่าซือชี้ให้เห็นร่องรอยบางอย่างบนกะโหลกศีรษะให้เฉินผิงดู หลังจากได้ฟังความคิดเห็นของหูหม่าซือ เฉินผิงก็รู้ว่าอันที่จริงแล้วมันคือแผนที่ที่มีตำแหน่งพิเศษระบุเอาไว้ เขาคิดว่ามันจะต้องเป็นแผนที่อธิบายทิศทางไปสู่ซากปรักหักพังโบราณพิเศษที่เต็มไปด้วยทรัพย์สมบัติเป็นแน่

อย่างไรเสียเมื่อหลายพันปีก่อน โลกก็เต็มไปด้วยสำนักบำเพ็ญพลังจิตมากมายนับไม่ถ้วน ดังนั้นการมีอยู่ของซากปรักหักพังโบราณที่เต็มไปด้วยทรัพย์สมบัติเช่นนั้นจึงเป็นเรื่องปกติ

“แต่นี่เป็นใครกัน? ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะสลักแผนที่ขุมทรัพย์เอาไว้บนกะโหลกของตัวเอง โครงกระดูกของเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน?” เฉินผิงเอ่ยถามขึ้นมา

“ผมจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ? แต่โครงกระดูกนี้น่าจะปรากฏขึ้นที่นี่เพราะคนผู้นี้ตายในทะเลแล้วแล้วถูกโยนลงมาที่นี่ นอกเหนือไปจากนั้นเนื่องจากอิทธิพลของสภาพแวดล้อมใต้ทะเลจึงทำให้กระดูกเริ่มจะกลายเป็นผลึกแล้วสภาพจนเป็นเช่นนี้ พอนึกว่าคุณสามารถมองเห็นแสงสว่างจากผิวน้ำได้ นี่อาจจะเป็นโชคชะตาฟ้าลิขิตก็ได้นะ!”

หูหม่าซืออธิบายที่มาของโครงกระดูกไม่ได้เช่นกัน และไม่เข้าใจว่าเหตุใดจึงมีคนสลักแผนที่ขุมทรัพย์เอาไว้บนกะโหลกศีรษะของเขาด้วย อย่างไรเสียคนธรรมดาก็คงทำเรื่องพรรค์นั้นไม่ได้หรอก