หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2288

ในเมื่อมันเป็นของตอบแทนเฉินผิงที่ช่วยชีวิตเธอไว้ หลิวฉางจึงไม่มีสิทธิห้ามไม่ให้หานฉิงเอ๋อร์ มอบมณีคุ้มภัยชิ้นนั้นแก่เฉินผิง

เขาได้แต่มองหานฉิงเอ๋อร์คุยกับเฉินผิงอย่างกระตือรือร้น พอเห็นว่าเธอดีอกดีใจ หลิวฉางก็รู้สึกหึงหวงอย่างรุนแรง

เขาแค่หวังว่าการชุมนุมอาณาจักรลับจะเริ่มขึ้นเร็วๆ เฉินผิงกับหานฉิงเอ๋อร์จะได้เลิกคุยกันเสียที

“เอาล่ะทุกคน ช่วยเงียบลงด้วย” ตอนนั้นเอง อวี๋เชียนที่นั่งอยู่บนเวทีลุกขึ้นมาแล้วพูดด้วยเสียงอันดัง

ทันใดนั้นทุกคนก็หยุดพูดและมุ่งความสนใจไปที่เวที

หลังจากทุกคนเงียบลงแล้ว อวี๋เชียนจึงกล่าวต่อว่า “ในเมื่อการชุมนุมอาณาจักรลับได้เริ่มขึ้นแล้ว ผมหวังว่าทุกคนจะรักษาทัศนคติใฝ่เรียนรู้ และหลีกเลี่ยงการทำร้ายผู้อื่นโดยเจตนา จำไว้ว่ามิตรภาพนั้นสำคัญกว่าผลของการประลอง ตอนนี้ขอเชิญเหยาเซิ่งฮุยผู้ได้รับระดับเกียรติยศยอดมงกุฎทำการตีระฆังมังกรเพื่อเปิดการชุมนุมของเรา! อย่างไรก็ตาม มีการแก้ไขกฎเล็กน้อยในปีนี้ ทุกคนสามารถส่งคำท้าเพื่อตีระฆังมังกรได้ แต่ระฆังจะดังหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับฝีมือของแต่ละคน ผมขอแนะนำให้ทุกท่านคิดให้ดีก่อน ถ้าหากตีระฆังมังกรไม่ดัง แรงที่สะท้อนกลับมาจะส่งผลให้ท่านบาดเจ็บสาหัส แบบนั้นไม่ได้อะไรเลย”

หลังจากพูดอย่างนั้น อวี๋เชียนก็หันไปหาเหยาเซิ่งฮุย "คุณเหยา เชิญเลย”

เหยาเซิ่งฮุยพยักหน้า จากนั้นเขาก็กระโดดเบาๆ แล้วทะยานไปยังหอระฆังทันที เขาผลักประตูทองสัมฤทธิ์ให้เปิดออกและเข้าไป

ทันทีที่ประตูเปิดออก รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวก็ปะทุออกมา

หอระฆังสูงประมาณห้าสิบเมตรเท่านั้น แต่ต้องใช้เวลาครึ่งชั่วโมงกว่าที่เหยาเซิ่งฮุยจะปรากฏตัวอีกครั้งที่ยอดบนสุดของหอ

"ยอดเยี่ยม!" ผู้คนพากันโห่ร้องและปรบมือเมื่อเหยาเซิ่งฮุยปรากฏตัวอีกครั้งบนยอดหอระฆัง

การที่เฉินผิงกับหานฉิงเอ๋อร์คุยกันอย่างชื่นมื่นก่อนหน้านี้ ทำให้หลิวฉางไม่พอใจเฉินผิง

“ไม่รู้ว่าจะขึ้นไปตีได้หรือเปล่า แต่ก็ยังคุ้มที่จะลองดู ถ้าเรากลัวเกินไปจนไม่กล้าลอง แล้วจะเพิ่มระดับพลังให้สูงขึ้นไปเพื่ออะไร?” เฉินผิงเอ่ย

“เฉินผิง คุณมาจากโลกมนุษย์ คุณไม่รู้หรอกว่าระฆังมังกรนี้มันน่าสะพรึงแค่ไหน คุณจะไม่พูดแบบนี้แน่ถ้าได้เห็นความร้ายกาจของมัน” หลิวฉางเย้ยและเงียบไปหลังจากนั้น

“เฉินผิง อย่าพยายามทำเป็นเก่งเลยค่ะ คุณไม่แข็งแกร่งพอที่จะตีระฆังมังกรได้ มาดูกันเถอะว่าจะมีใครคนไหนในระดับเกียรติยศยอดมงกุฎกล้าลองอีกหรือเปล่า” หานฉิงเอ๋อร์กล่าว

เฉินผิงไม่ตอบ ถึงยังไงเขาก็มุ่งมั่นที่จะตีระฆังมังกรให้ได้อยู่ดี อีกอย่าง เขารู้สึกเหมือนว่าระฆังมังกรกำลังร้องเรียกเขา