หลิวฉางรีบเข้ามาไกล่เกลี่ยเมื่อเขาเห็นว่าเฉินผิงโดนเหยาเซิ่งฮุยเพ่งเล็ง "คุณเหยา เขาชื่อเฉินผิง มาจากโลกมนุษย์ เขาก็แค่เด็กไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคนหนึ่ง”
ดวงตาของเหยาเซิ่งฮุยหรี่ลงในขณะที่เขาถามว่า “จากโลกมนุษย์? เราอนุญาตให้คนจากโลกมนุษย์เข้าร่วมการชุมนุมอาณาจักรลับตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
เก๋อหยู่หานรีบชี้แจง “คุณเหยา ตอนนี้เฉินผิงเป็นคนของตระกูลเก๋อค่ะ และเขาเป็นตัวแทนของเราในการชุมนุมอาณาจักรลับ”
“นี่คุณปล่อยให้เด็กจากโลกมนุษย์เป็นตัวแทนของตระกูลคุณงั้นเหรอ? ประตูอัคคีช่างตกต่ำเสียจริง!” จินหยวนพูดขึ้นขณะที่เขาเดินเข้าไปหาเหยาเซิ่งฮุยกับคนอื่นๆ
"คุณเหยา ผมชื่อจินหยวน มาจากสำนักจ่านเย่วแห่งประตูอัคคี” เขาแนะนำตัวพร้อมคำนับ
" คุณจิน ยินดีที่ได้รู้จัก!” เหยาเซิ่งฮุยทักทายเขาพร้อมทำความเคารพ “เฉินผิงนี่ใครกัน? เขามาจากโลกมนุษย์จริงหรือ?”
"ใช่ครับ เขามาจากโลกมนุษย์ ผมไม่รู้ว่าเขามีความสัมพันธ์ยังไงกับตระกูลเก๋อ พวกเขาถึงได้อนุญาตให้เขาเป็นตัวแทนของตระกูลเข้าร่วมการชุมนุมอาณาจักรลับ” จินหยวนตอบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...