"ได้ครับ" เหยาเซิ่งฮุยพยักหน้าและรีบตรงไปหาเฉินผิง
“เฮ้ย ไอ้กุ๊ย คุณอวี๋อยากเจอกับแกบนเวที ตามฉันมา!" เขาพูด
เฉินผิงหวังที่จะได้พบกับผู้นำของแปดมหาอาณาจักรลับมาโดยตลอด เขาจึงตามเหยาเซิ่งฮุย ไปอย่างกระตือรือร้น และกระโดดขึ้นไปบนเวทีอย่างผ่าเผย
ฝูงชนประหลาดใจที่เห็นว่าเฉินผิงยังอายุน้อยขนาดไหน ขณะที่เขายืนอยู่ต่อหน้าพวกเขา
"คุณเฉิน" เก๋อชางเซิงลุกจากที่เพื่อให้เฉินผิงนั่ง
ในฐานะที่เป็นหัวหน้ากองกำลังของตำหนักมังกรฟ้า จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะปฏิบัติต่อเฉินผิงผู้เป็นนายของเขาด้วยความเคารพสูงสุด
นอกจากนี้ เขาไม่อยากให้ทุกคนมองข้ามตระกูลเก๋อถ้าคิดจะวางแผนต่อต้านเฉินผิง
“ผู้อาวุโสใหญ่ เรื่องนั้นไม่จำเป็นหรอกครับ โปรดนั่งลงเถอะ” เฉินผิงพูดพร้อมโบกมือให้เก๋อชางเซิงนั่งลง
จากนั้นเขาก็จับจ้องไปที่ผู้นำของแปดมหาอาณาจักรลับที่อยู่ตรงหน้าอย่างแน่วแน่ โดยไม่แสดงท่าทีหวาดกลัวหรือลังเลใดๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...