หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2293

อวี๋เชียนเพิ่งจะพูดจบไม่ทันไร เสี้ยววินาทีต่อมาเขาก็ลอยลงมาจากแท่นและลงที่หน้าหอระฆัง ไม่มีใครเห็นเขาเคลื่อนไหวเลย ราวกับว่าเขาเดินทางข้ามมิติ

จากนั้นรัศมีของเขาก็ทวีความรุนแรงมากขึ้น มันระเบิดออกเป็นคลื่นที่พวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า แม้แต่ผู้ที่ได้เห็นยังรู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนผ่านร่างกายของพวกเขา

อวี๋เชียนผลักประตูทองสัมฤทธิ์ของหอระฆังด้วยมือข้างเดียวและเดินเข้าไปข้างใน ทุกคนยังนิ่งเงียบขณะที่รอดูว่าเขาจะใช้เวลานานเท่าไหร่ในการขึ้นไปถึงยอดหอระฆัง

เหยาเซิ่งฮุยยืนอยู่ข้างหลังอาจารย์ของเขา สายตาจับจ้องไปที่หอระฆัง

“เหยาเซิ่งฮุย แกหุนหันเกินไปแล้ว จริงอยู่ที่แกสามารถก่อให้เกิดการโผบินของมังกรทั้งสามได้แน่นอนด้วยยาเพิ่มประสิทธิภาพวิญญาณ ยังไงก็ตาม แกเคยคิดไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้ากินยานั้นต่อหน้าฝูงชน? ผลที่ตามมาแกคงรู้อยู่แก่ใจ ถ้ามีใครยื่นเรื่องสอบสวนล่ะก็ เราคงลำบากแน่ถ้าต้องอธิบายเรื่องที่มาของยานั้น”

เหยาฉีเซิงนั่งตัวตรงบนม้านั่งหิน และตำหนิเหยาเซิ่งฮุยผ่านทางกระแสจิต

เหยาเซิ่งฮุยค้อมหัวลงในใจและไม่ได้ตอบอะไร

ในขณะนั้น ฝูงชนต่างพากันอ้าปากค้างเมื่อร่างของอวี๋เชียนโผล่ขึ้นมาบนยอดหอระฆัง

“คะ-คุณอวี๋น่าหวาดหวั่นเกินไปแล้ว! เขาแข็งแกร่งขนาดไหนกันถึงได้ขึ้นไปถึงยอดหอในเวลาสั้นเพียงนั้น”

“เขาใช้เวลาสิบนาทีเองเหรอ? อาจจะน้อยกว่านั้นเสียอีก!”