หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2294

"คุณอวี๋เก็บซ่อนฝีมือที่แท้จริงของเขาไว้เป็นอย่างดี” เหยาฉีเซิงถอนหายใจเบาๆ

ผู้ชมบนเวทีตกตะลึงอ้าปากค้าง ขณะที่พวกเขาจ้องมองมังกรทองในอากาศเขม็ง

เฉินผิงเป็นคนเดียวที่ทำหน้าบูดบึ้งราวกับเจ็บปวด

พลังมังกรในตัวเขาถูกดึงเข้าหามังกรทองที่กำลังโผบิน มันเรียกร้องให้เขาเมินเฉยต่อทุกสิ่งทุกอย่าง และโผบินไปกับพวกมัน

เขานึกอยากจะปลดปล่อยพลังมังกรและแปลงร่างเป็นมังกรเพื่อร่วมบินไปกับพวกมัน

แต่เขาก็ไม่อาจทำอย่างนั้นได้ในที่แจ้ง มิฉะนั้นมันคงจะยิ่งดึงดูดความสนใจที่เขาไม่ต้องการหากความลับของเขาถูกเปิดเผยมากยิ่งกว่าเดิม

เขายังไม่มีพลังมากพอที่จะยืนหยัดสู้กับแปดมหาอาณาจักรลับได้

เขาพยายามระงับความร้อนรนในตัวเขาอย่างทุลักทุเล

มีคนร้องขึ้นว่า “ดูนั่น! คุณอวี๋ยกค้อนขึ้นอีกแล้ว!”

ทุกคนอ้าปากค้างในขณะที่รัศมีของอวี๋เชียนเพิ่มพูนขึ้นอย่างต่อเนื่อง สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขณะที่ถือค้อนตีระฆังไว้กลางอากาศ

เขาพร้อมที่จะตีระฆังเป็นครั้งที่ห้า แต่เห็นได้ชัดว่าเขาต้องใช้ความพยายามมากกว่าเดิมเพราะยังมีความลังเลใจอยู่

หากเขาตีระฆังมังกรไม่ดัง เขาก็จะได้รับบาดเจ็บจากแรงสะท้อนกลับ

หลังจากเวลาผ่านไประยะหนึ่ง อวี๋เชียนก็กัดฟันและฟาดระฆังอย่างสุดกำลัง

เสียงเสนาะหูของระฆังมังกรดังก้องไปทั่วจัตุรัส

อวี๋เชียนพอใจที่เห็นอย่างนั้น แล้วเหวี่ยงค้อนตีระฆังลงกับพื้น

ทั่วทั้งจัตุรัสสว่างไสวด้วยแสงของมังกรทองทั้งห้าที่ลอยในอากาศ

ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาจากผู้ชมที่อ้าปากค้าง ขณะที่พวกเขาได้เห็นการแสดงอันน่าทึ่ง

อวี๋เชียนยิ้มขณะที่เขากระโดดลงมาจากหอระฆังและร่อนลงบนเวที

"เดี๋ยว!" เฉินผิงขัดจังหวะ

ทุกคนหันมาสนใจเฉินผิง พวกเขาสงสัยว่าเขากำลังวางแผนอะไรอยู่

“มีปัญหาอะไรหรือ พ่อหนุ่ม?” อวี๋เชียนพูดอย่างไม่พอใจ

"คุณอวี๋ คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่าใครๆ ก็สามารถตีระฆังมังกรได้? ถ้าอย่างนั้นผมก็อยากจะลองดู”

"คุณน่ะหรือ?" อวี๋เชียนถึงกับอึ้ง

ผู้ชมที่เหลือพากันโห่ร้องอย่างเหยียดหยาม “ฝันไปเถอะ เฉินผิง! ลืมไปแล้วหรือว่าคุณเป็นแค่ผู้แบ่งวิญญาณระดับสาม?” จินหยวนที่ด้านล่างเวทีถากถางเสียงดัง

“คุณอาจไปไม่ถึงยอดหอระฆังด้วยซ้ำ จะเสียเวลาเปล่าไปทำไม?” อวี๋เชียนเสริม

“จะรู้ได้ยังไงถ้าไม่ลองดูก่อน คุณลืมไปแล้วหรือว่าคุณเป็นคนบอกเองว่าใครๆ ก็สามารถขึ้นไปตีได้?” เฉินผิงยังคงไม่หวาดหวั่น