คำพูดของเฉินผิงทำเอาอวี๋เชียนอ้ำอึ้ง เพราะเขาเคยพูดแบบนั้นไว้จริงๆ
“จะเอาอย่างนั้นก็ได้! ยังไงก็ตาม จงจำไว้ว่าบางสิ่งมันถูกกำหนดไว้แล้ว ถ้าเกิดคุณตายอยู่ข้างในก็ไม่ใช่ความผิดของใครอื่น!” อวี๋เชียนพูดอย่างเย็นชา
"ไม่มีปัญหา"
เฉินผิงพยักหน้า
“คุณจะตีระฆังมังกรจริงๆ เหรอ คุณเฉิน? ทางเดินขึ้นสู่ยอดหอระฆังมีวงแหวนอาคมอยู่นะ! ผมกลัวว่าคุณอาจจะติดอยู่ข้างใน!” เก๋อชางเซิงถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่ต้องห่วงครับ ผู้อาวุโสใหญ่ ผมรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่”
พูดแล้วเฉินผิงก็กระโจนไปที่หอระฆัง
เฉินผิงร่อนลงที่หน้าหอระฆังอย่างมั่นคง เขาผลักประตูทองสัมฤทธิ์และเข้าไปข้างในโดยไม่ลังเล
ขณะที่เขาเดินเข้าไปข้างใน เฉินผิงก็เผชิญกับรัศมีเข่นฆ่ารุนแรงอันน่าสะพรึง
เขาจ้องไปที่บันไดด้านบนและเดินตรงขึ้นไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...