หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2296

เฉินผิงรู้สึกได้ถึงแก่นมังกรที่เข้าสู่ร่างกายของเขา เขารีบนั่งขัดสมาธิ พยายามผสานแก่นทั้งสองเข้าด้วยกัน

ไม่ช้าแก่นมังกรทั้งสองก็ผสานกัน และแสงพร่างพราวก็ปะทุออกมาจากอกของเฉินผิง

ทันใดนั้น พลังมังกรก็พุ่งพล่านในตัวเฉินผิงอย่างควบคุมไม่ได้ เหมือนกับม้าพยศที่ถูกปล่อยคืนสู่ป่า พลังมหาศาลกำลังจะทะลวงผ่านร่างของเขาและพุ่งตรงขึ้นสู่ก้อนเมฆ

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงจึงรีบใช้จิตตวิสุทธิ เขาเริ่มกลั่นพลังมังกรเพื่อเพิ่มระดับพลังของเขา

ในขณะเดียวกัน ผู้คนที่อยู่ด้านนอกหอระฆังก็เริ่มหมดความอดทน

“หนึ่งชั่วโมงแล้วนะ ฉันยังไม่เห็นเฉินผิงขึ้นไปถึงยอดหอระฆังเลย เขาตายกลางทางหรือเปล่า?”

“เขาเป็นแค่ผู้แบ่งวิญญาณระดับสาม ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะกล้าทำแบบนี้ อยากตายหรือยังไงกัน?”

“ก็เขามาจากโลกมนุษย์ คิดว่าเขาจะรู้ซึ้งถึงอันตรายในอาณาจักรลับของเราไหมล่ะ?”

ฝูงชนเริ่มพูดคุยกัน โดยคิดว่าเฉินผิงที่อยู่ข้างในตายไปแล้ว เป็นเวลากว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วที่เขาหายเข้าไป

“ฮ่า! เขาประเมินตัวเองสูงเกินไปจนตายอยู่ในนั้น!” หลิวฉางหัวเราะเยาะ

หานฉิงเอ๋อร์ที่อยู่ข้างๆ จ้องหลิวฉางก่อนจะหันไปสนใจหอระฆังอย่างเป็นกังวล

ลึกๆ แล้วเธอกังวลเรื่องความปลอดภัยของเฉินผิง ฉันน่าจะห้ามเฉินผิงไม่ให้เสี่ยงชีวิตเร็วกว่านี้!

หลิวฉางสังเกตเห็นความกังวลบนใบหน้าของหานฉิงเอ๋อร์ เมื่อเห็นเช่นนั้น เขาก็ยิ่งจงเกลียดจงชังเฉินผิงมากกว่าเดิม

“เก๋อชางเซิง นี่น่ะเหรอคือคนที่คุณพามาด้วย? ประตูอัคคีเสียตัวแทนเข้าร่วมประลองก่อนจะเริ่มกันเสียอีก! ถ้าครั้งนี้เราแพ้ก็เป็นความผิดของตระกูลเก๋อล้วนๆ สำนักจ่านเยว่จะไม่รับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น!” จินหลี่ฟู่พูดกับเก๋อชางเซิงอย่างฉุนเฉียว

กระนั้นเก๋อชางเซิงก็ไม่สนใจเขาและมองไปที่อวี๋เชียน "คุณอวี๋ รออีกสักหน่อยเถอะครับ”

เก๋อชางเซิงรู้ดีว่าอวี๋เชียนเป็นคนเดียวที่สามารถตัดสินใจได้ว่าการประลองจะเริ่มเมื่อใด

เมื่อมองไปที่เก๋อชางเซิง อวี๋เชียนก็พยักหน้าตอบ "ก็ได้ ผมจะรออีกห้านาทีก่อนที่จะเริ่มการประลอง”

เมื่อได้ยินคำพูดของอวี๋เชียน ทุกคนก็ไม่กล้าพูดอีกและรอต่อไป

ตอนนั้นเก๋อชางเซิงทำอะไรไม่ได้นอกจากภาวนาในใจให้เฉินผิงปรากฏตัวเร็วๆ

“เฉินผิง แสดงตัวออกมาเถอะ! ขอให้คุณไม่เป็นอะไร!”

ขณะเดียวกัน หานฉิงเอ๋อร์กำหมัดแน่นและสวดอ้อนวอนให้เฉินผิงเช่นกัน