เฉินผิงรู้สึกได้ถึงแก่นมังกรที่เข้าสู่ร่างกายของเขา เขารีบนั่งขัดสมาธิ พยายามผสานแก่นทั้งสองเข้าด้วยกัน
ไม่ช้าแก่นมังกรทั้งสองก็ผสานกัน และแสงพร่างพราวก็ปะทุออกมาจากอกของเฉินผิง
ทันใดนั้น พลังมังกรก็พุ่งพล่านในตัวเฉินผิงอย่างควบคุมไม่ได้ เหมือนกับม้าพยศที่ถูกปล่อยคืนสู่ป่า พลังมหาศาลกำลังจะทะลวงผ่านร่างของเขาและพุ่งตรงขึ้นสู่ก้อนเมฆ
เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงจึงรีบใช้จิตตวิสุทธิ เขาเริ่มกลั่นพลังมังกรเพื่อเพิ่มระดับพลังของเขา
ในขณะเดียวกัน ผู้คนที่อยู่ด้านนอกหอระฆังก็เริ่มหมดความอดทน
“หนึ่งชั่วโมงแล้วนะ ฉันยังไม่เห็นเฉินผิงขึ้นไปถึงยอดหอระฆังเลย เขาตายกลางทางหรือเปล่า?”
“เขาเป็นแค่ผู้แบ่งวิญญาณระดับสาม ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะกล้าทำแบบนี้ อยากตายหรือยังไงกัน?”
“ก็เขามาจากโลกมนุษย์ คิดว่าเขาจะรู้ซึ้งถึงอันตรายในอาณาจักรลับของเราไหมล่ะ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...