หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2297

หลิวฉางที่ยืนอยู่ข้างพวกเขากัดฟันด้วยความเดือดดาล

แม้เฉินผิงจะเคยช่วยชีวิตหานฉิงเอ๋อร์มาก่อน แต่เธอก็ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนั้นเลย

เฉินผิงกับหานฉิงเอ๋อร์ไม่ได้สนิทกันด้วยซ้ำ ในขณะที่หานฉิงเอ๋อร์และหลิวฉางเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก

เพราะอย่างนั้น หลิวฉางจึงไม่เข้าใจการกระทำของหานฉิงเอ๋อร์เอาเสียเลย

เวลาห้านาทีผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่ไม่มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น

เฉินผิงไม่ปรากฏตัว

เก๋อชางเซิงถอนหายใจ ทันใดนั้นเขาก็ดูแก่ขึ้นกว่าเดิมมากขณะที่เขานั่งลงบนม้านั่งหิน

ประกายหายไปจากดวงตาของหานฉิงเอ๋อร์ และสีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเศร้า

แม้แต่เก๋อหยู่หานและโหวเจิ้นก็ยังหมดกำลังใจและรู้สึกแย่แทนเฉินผิง

“เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว”

อวี๋เชียนยืนขึ้นและกวาดสายตามองฝูงชน จากนั้นเขาก็ป่าวประกาศ “ผมขอประกาศเริ่มการประลอง ณ บัดนี้”

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขากล่าวเปิดการประลอง ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นบนยอดหอระฆัง

“เฉินผิงโผล่ออกมาแล้ว!” มีคนตะโกนขึ้น

สายตาของทุกคนหันไปทางหอระฆังทันที

พวกเขาเห็นร่างของเฉินผิงค่อยๆ ปรากฏขึ้น โดยไม่มีอาการบาดเจ็บหรือคราบเลือดบนตัวเขาเลย และดูเหมือนว่าเขาจะยังครบสามสิบสอง

“เฉินผิง!” หานฉิงเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้นเมื่อเธอเห็นเฉินผิง

เธอดีใจจนน้ำตาไหลอาบแก้ม

หลิวฉางที่ยืนข้างๆ หานฉิงเอ๋อร์ตัวสั่นด้วยความโกรธพลางกำหมัดแน่น

ในขณะเดียวกันที่บนเวทียกสูง หานฟู่เซิงขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นลูกสาวออกอาการตื่นเต้น

แม้แต่อวี๋เชียนก็ยังประหลาดใจขณะที่เขาจ้องมองเฉินผิง ราวกับว่าเขาเพิ่งเห็นบางสิ่งที่น่าสะพรึงกลัว

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงควงค้อนไปมาและโยนขึ้นไปในอากาศ ก่อนที่จะคว้าค้อนอีกครั้งอย่างสบายๆ เขาทำแบบนั้นอยู่หลายครั้ง

การกระทำของเขาทำให้ทุกคนตกตะลึง

เมื่อครู่นี้ยังมีบางคนบอกว่าเฉินผิงจะไม่มีวันยกค้อนขึ้นได้อยู่เลย อย่างไรก็ตาม ไม่เพียงแต่เขาจะยกขึ้นเท่านั้น แต่เขายังโยนไปมาราวกับว่ามันเป็นของเล่นอีกต่างหาก ไม่ต้องพูดก็บอกได้ว่าทุกคนที่ดูถูกเขารู้สึกอับอายและขุ่นเคือง

เหยาเซิ่งฮุยจ้องเขม็งไปที่เฉินผิงซึ่งกำลังเล่นกับค้อน และเริ่มสงสัยว่าตัวเองคิดผิด

เขานึกไม่ออกเลยว่าผู้แบ่งวิญญาณระดับสามอย่างเฉินผิงจะสามารถทำเรื่องทำนองนี้ได้

ที่จริงแล้ว ไม่ได้มีแต่เหยาเซิ่งฮุยที่สับสน คนอื่นๆ ก็ไม่ค่อยเชื่อในสิ่งที่ตนเห็นเช่นกัน

แน่นอนว่าเฉินผิงไม่รู้ว่าพวกเขาคิดอะไรอยู่ เขารู้สึกว่าค้อนในมือช่างเบาหวิว และเขาแค่เหวี่ยงไปมาเพื่อทดสอบน้ำหนักของมัน

จากนั้นเขาก็หันไปมองระฆังมังกรที่อยู่หน้าเขา เขาเหวี่ยงค้อนและตีระฆังด้วยท่าทีสบายๆ