ในเวลานั้นเอง ก็มีรถคันหนึ่งขับผ่านหน้าพวกเขาไป กระจกรถกำลังเปิดอยู่ ทำให้เห็นใบหน้าของเฉินผิง ใบหน้าของเขามีความเย้ยหยันอยู่เล็กน้อยและมองไปทางพวกของเกิ่งซานซานทั้งสามคน
“เฉินผิง คนในรถนั้นคือเฉินผิงไม่ใช่หรือ”
ฟู่เหว่ยเป็นคนแรกที่เห็นเฉินผิงจึงตะโกนขึ้นมา
ในขณะนั้นเอง เกิ่งซานซานและเจี่ยงเหวินจิ้งก็มองเห็นเฉินผิง เมื่อเห็นใบหน้าเย้ยหยันของเฉินผิง เกิ่งซานซานก็โกรธจนเลือดขึ้นหน้า!
“เขาเข้ามาได้อย่างไร พนักงานรักษาความปลอดภัยพวกนี้เป็นขยะหรือ”
เกิ่งซานซานตะโกนออกไปอย่างหงุดหงิด!
“หรือว่าหมอนี่จะเป็นเจ้าของจริงๆ ไม่เห็นหรือว่าพนักงานรักษาความปลอดภัยเป็นคนขับรถพาพวกเขาเข้ามา!”
เจี่ยงเหวินจิ้งขมวดคิ้วและถามออกมาด้วยความสงสัย
“พวกเขายังขึ้นเขาไปอีก วิลล่าของพวกเขาอยู่สูงกว่านี้อีกหรือ”
ฟู่เหว่ยก็เงยหน้าขึ้นไปมองและเห็นว่ารถคันนั้นขับขึ้นไปไกลเรื่อยๆ และยิ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ!
“เป็นไปไม่ได้ เฉินผิงคนนั้นไม่มีทางที่จะซื้อบ้านที่นี่ได้อย่างแน่นอน ฉันรู้เรื่องราวของครอบครัวเขาดีที่สุด!”
เกิ่งซานซานปฏิเสธอย่างหนักแน่น เธอรู้ว่าเฉินผิงไม่มีทางมีเงินซื้อบ้านที่นี่ได้!
“ถ้าอย่างนั้นเป็นไปได้ไหมว่าตระกูลซูจะเอาให้เขา ฉันจำได้ว่าประธานซูเคยพูดไว้ว่าเฉินผิงเคยช่วยชีวิตเขาไว้!”
เจี่ยงเหวินจิ้งวิเคราะห์อย่างละเอียดและพูดออกมา
“เป็นไปได้!” ฟู่เหว่ยพยักหน้า “ไม่รู้ว่าหมอนี่ไปตกถังข้าวสารที่ไหนถึงได้ช่วยชีวิตประธานซูเอาไว้ ถ้าไม่อย่างนั้น วันนี้เฉินผิงคงจะได้ตายที่โรงแรมสุดหรูอย่างไม่ต้องสงสัย!”
เกิ่งซานซานกัดฟันแน่น จากนั้นก็เปิดประตูรถและพูดออกไปว่า “ตามไปดูด้านบนเถอะ!”
เกิ่งซานซานอยากจะดูให้ได้ว่าเฉินผิงมีบ้านที่ผานหลงวานนี่จริงๆ หรือไม่
รถเบนซ์ของเกิ่งซานซานขับตามหลังพวกเขาไป และเห็นว่ารถที่ครอบครัวของเฉินผิงนั่งอยู่กำลังมุ่งหน้าไปที่ยอดเขา!
“บะ บ้านของเฉินผิงคนนั้นคงไม่ใช่หลังที่แพงที่สุดบนยอดเขานั่นหรอกใช่ไหม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...