ขณะที่เฉินผิงแนะนำให้ถังหงอิง ก็รู้สึกถึงความสดชื่นจากธรรมชาติที่พัดผ่านมา และยังรู้สึกถึงพลังงานที่ปะปนมาด้วย!
ต้องรู้ก่อนว่าเฉินผิงกำลังบำเพ็ญฌาน สิ่งที่จำเป็นมากที่สุดก็คือพลังงาน และพลังงานของที่นี่ก็เข้มข้นกว่าด้านล่างอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งช่วยในการบำเพ็ญฌานของเฉินผิงได้มากทีเดียว!
“ที่นี่เหมาะกับการบำเพ็ญฌานจริงๆ เลย!”
เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา
“ลูกพูดว่าอะไรนะ” ถังหงอิงถามออกมา
“อ้อ ไม่มีอะไรครับ ผมบอกว่าที่นี่เหมาะกับการพักผ่อนจริงๆ เลย!”
เฉินผิงยิ้มอ่อน
ขณะที่พวกเขาหันไปทางถนนที่ผ่านมาเมื่อสักครู่นี้ ก็สังเกตเห็นว่าพวกของเกิ่งซานซานทั้งสามคนยังไม่ไปไหน ในเวลานั้นเอง ทั้งสามคนก็เห็นเฉินผิงปรากฏตัวออกมาและสายตาของทุกคนต่างจดจ้องไปที่เฉินผิง
เฉินผิงมองไปทางพวกของเกิ่งซานซานอย่างเย้ยหยัน คนสองสามคนถูกประตูกั้นไว้ และประตูที่กั้นอยู่นั้นก็ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของคนที่ต่างฐานะกันไปเสียแล้ว!
เฉินผิงมองลงไปที่สามคนนั้นด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม
เมื่อเกิ่งซานซานเห็นท่าทางของเฉินผิง ก็กัดฟันกรอดด้วยความโกรธ ไม่ว่าจะคิดอย่างไร เธอก็ไม่เข้าใจว่าเฉินผิงกลายเป็นเจ้าของวิลล่าบนยอดเขาได้อย่างไร
“เฉินผิง เพื่อนคนนี้ของลูกดีจริงๆ เลย ยอมให้ลูกยืมวิลล่าที่ดีขนาดนี้ ถ้ามีเวลาว่างก็เรียกเพื่อนของลูกมาทานข้าวด้วยกันเถอะ!”
ถังหงอิงไม่รู้ว่าเกิ่งซานซานกำลังมองอยู่ จึงพูดกับเฉินผิงออกไป
“ได้ครับ!” เฉินผิงพยักหน้า
“ไอ้บ้าเอ๊ย ที่แท้ก็ยืมมานี่เอง ฉันก็นึกว่าเป็นของเขา!”
เกิ่งซานซานได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกชอบใจขึ้นมาทันที
“ฉันถามเพื่อนมาแล้ว วิลล่านี้เป็นของตระกูลซู ดูท่าเฉินผิงคงจะยืมมาเสแสร้ง!”
ฟู่เหว่ยมองไปที่ข้อความในโทรศัพท์และพูดออกไป
“ไอ้หมอนี่ ช่วยชีวิตซูเหวินจงและคิดจะเกาะตระกูลซูไปทั้งชีวิตเลยหรือไง แม้แต่วิลล่ายังยืมมาเสแสร้ง!”
เจี่ยงเหวินจิ้งพูดเยาะเย้ย
ทั้งสามคนต่างมองไปที่เฉินผิงอย่างดูถูก และไม่มีความรู้สึกเหมือนโดนกดเหมือนเมื่อสักครู่นี้อีก!
“ถึงแม้ว่าฉันจะยืมวิลล่ามาแต่ก็ยังเหนือกว่าพวกเธออยู่ดี ถ้าเก่งจริงพวกเธอก็ขึ้นมาสิ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...