หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 24

ขณะที่เฉินผิงแนะนำให้ถังหงอิง ก็รู้สึกถึงความสดชื่นจากธรรมชาติที่พัดผ่านมา และยังรู้สึกถึงพลังงานที่ปะปนมาด้วย!

ต้องรู้ก่อนว่าเฉินผิงกำลังบำเพ็ญฌาน สิ่งที่จำเป็นมากที่สุดก็คือพลังงาน และพลังงานของที่นี่ก็เข้มข้นกว่าด้านล่างอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งช่วยในการบำเพ็ญฌานของเฉินผิงได้มากทีเดียว!

“ที่นี่เหมาะกับการบำเพ็ญฌานจริงๆ เลย!”

เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา

“ลูกพูดว่าอะไรนะ” ถังหงอิงถามออกมา

“อ้อ ไม่มีอะไรครับ ผมบอกว่าที่นี่เหมาะกับการพักผ่อนจริงๆ เลย!”

เฉินผิงยิ้มอ่อน

ขณะที่พวกเขาหันไปทางถนนที่ผ่านมาเมื่อสักครู่นี้ ก็สังเกตเห็นว่าพวกของเกิ่งซานซานทั้งสามคนยังไม่ไปไหน ในเวลานั้นเอง ทั้งสามคนก็เห็นเฉินผิงปรากฏตัวออกมาและสายตาของทุกคนต่างจดจ้องไปที่เฉินผิง

เฉินผิงมองไปทางพวกของเกิ่งซานซานอย่างเย้ยหยัน คนสองสามคนถูกประตูกั้นไว้ และประตูที่กั้นอยู่นั้นก็ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของคนที่ต่างฐานะกันไปเสียแล้ว!

เฉินผิงมองลงไปที่สามคนนั้นด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม

เมื่อเกิ่งซานซานเห็นท่าทางของเฉินผิง ก็กัดฟันกรอดด้วยความโกรธ ไม่ว่าจะคิดอย่างไร เธอก็ไม่เข้าใจว่าเฉินผิงกลายเป็นเจ้าของวิลล่าบนยอดเขาได้อย่างไร

“เฉินผิง เพื่อนคนนี้ของลูกดีจริงๆ เลย ยอมให้ลูกยืมวิลล่าที่ดีขนาดนี้ ถ้ามีเวลาว่างก็เรียกเพื่อนของลูกมาทานข้าวด้วยกันเถอะ!”

ถังหงอิงไม่รู้ว่าเกิ่งซานซานกำลังมองอยู่ จึงพูดกับเฉินผิงออกไป

“ได้ครับ!” เฉินผิงพยักหน้า

“ไอ้บ้าเอ๊ย ที่แท้ก็ยืมมานี่เอง ฉันก็นึกว่าเป็นของเขา!”

เกิ่งซานซานได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกชอบใจขึ้นมาทันที

“ฉันถามเพื่อนมาแล้ว วิลล่านี้เป็นของตระกูลซู ดูท่าเฉินผิงคงจะยืมมาเสแสร้ง!”

ฟู่เหว่ยมองไปที่ข้อความในโทรศัพท์และพูดออกไป

“ไอ้หมอนี่ ช่วยชีวิตซูเหวินจงและคิดจะเกาะตระกูลซูไปทั้งชีวิตเลยหรือไง แม้แต่วิลล่ายังยืมมาเสแสร้ง!”

เจี่ยงเหวินจิ้งพูดเยาะเย้ย

ทั้งสามคนต่างมองไปที่เฉินผิงอย่างดูถูก และไม่มีความรู้สึกเหมือนโดนกดเหมือนเมื่อสักครู่นี้อีก!

“ถึงแม้ว่าฉันจะยืมวิลล่ามาแต่ก็ยังเหนือกว่าพวกเธออยู่ดี ถ้าเก่งจริงพวกเธอก็ขึ้นมาสิ!”

“อย่ามัวแต่เรียกฉันว่าคุณหนูซู คุณหนูซูสิ ฉันมีชื่อนะ เธอเรียกฉันว่าซูอวี่ฉีสิ!”

ซูอวี่ฉีพูดกับเฉินผิง “ฉันได้ยินพนักงานรักษาความปลอดภัยของที่นี่โทรมา บอกว่าสงสัยว่าคุณขโมยกุญแจมาก็เลยขวางคุณไว้ ฉันกลัวว่าจะมีความเข้าใจผิดบางอย่างก็เลยรีบมาที่นี่!”

เฉินผิงเห็นว่าซูอวี่ฉีรีบมาที่นี่เพราะว่าเรื่องนี้โดยเฉพาะ จึงพูดออกไปด้วยความซาบซึ้ง “ไม่เป็นไรแล้วครับ เรื่องเข้าใจผิดตอนนี้ได้อธิบายให้เข้าใจกันแล้ว แต่มีเรื่องอื่นที่ผมต้องการให้คุณช่วย!”

“เรื่องอะไร คุณพูดมาเถอะ!” ซูอวี่ฉีพยักหน้า

“ผมบอกกับพ่อกับแม่ว่าผมยืมบ้านหลังนี้มา คุณมาที่นี่พอดี ผมอยากให้คุณช่วยบอกพวกท่านหน่อย ว่าบ้านหลังนี้เป็นคุณที่ให้ผมยืม มีหลายเรื่องที่ผมไม่อยากให้พ่อแม่รู้!”

เฉินผิงพูดออกไปเบาๆ

“ง่ายมาก!”

ซูอวี่ฉียิ้มออกมาเล็กน้อยและเดินเข้าไปในวิลล่า แต่หลังจากก้าวไปสองก้าว ซูอวี่ฉีก็หันกลับไปมองที่เฉินผิง “คุณคิดว่า นี่นับเป็นการพบพ่อแม่แฟนไหม”

“เอ่อ...”

เฉินผิงพูดไม่ออกและตะลึงค้างอยู่ตรงนั้น!