“ฉันพูดเล่น คุณตกใจอะไรขนาดนั้น!”
ซูอวี่ฉีหัวเราะและเดินเข้าไปในวิลล่า!
เฉินผิงยิ้มเจื่อนๆและเดินตามเข้าไป จริงๆ แล้วตอนที่ซูอวี่ฉีพูดว่าพบพ่อแม่แฟนเมื่อสักครู่นี้ หัวใจของเฉินผิงก็เต้นแรงขึ้นมาจริงๆ!
เขาเป็นแค่คนธรรมดาที่ธรรมดากว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว แต่ซูอวี่ฉีเป็นถึงคุณหนูของตระกูลซู สถานะของพวกเขาทั้งสองคนต่างกันราวฟ้ากับเหว ดังนั้นเฉินผิงจึงรู้สึกกลัวเล็กน้อย!
“พ่อครับ แม่ครับ คนนี้คือซูอวี่ฉี เพื่อนที่ผมบอกว่าเป็นคนให้ยืมบ้านหลังนี้ครับ!”
หลังจากเข้ามาในวิลล่า เฉินผิงก็แนะนำให้เฉินเป่ากั๋วและถังหงอิงรู้จัก
ทันทีที่ได้ยินว่าคนคนนี้คือเจ้าของบ้าน ถังหงอิงและเฉินเป่ากั๋วที่นั่งอยู่บนโซฟาก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว!
“คุณลุง คุณป้า สวัสดีค่ะ ฉันมาแบบกะทันหันก็เลยไม่ได้เตรียมของขวัญอะไรมาให้ท่านทั้งสองเลย!”
ซูอวี่ฉีพูดอย่างสุภาพ
“คุณหนูซูเกรงใจเกินไปแล้ว คุณให้เฉินผิงของพวกเรายืมบ้านที่ดีขนาดนี้ พวกเราไม่รู้จะพูดอย่างไรดีเลย ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันเกรงว่าทั้งชีวิตนี้ของพวกเราคงจะไม่ได้อยู่บ้านที่ดีขนาดนี้!”
ใบหน้าของถังหงอิงเต็มไปด้วยความรู้สึกต่ำต้อย เมื่อพูดจบ เธอก็ดันเฉินเป่ากั๋วที่อยู่ข้างๆ “ตาเฒ่า รีบรินชาให้คุณหนูซูเร็วเข้า!”
“โอ้!”
เฉินเป่ากั๋วรีบพยักหน้า!
เมื่อสักครู่นี้ เฉินเป่ากั๋วมองเธอจนอึ้งไปเลย คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเฉินผิงจะมีเพื่อนที่สวยขนาดนี้ อีกทั้งการแต่งตัวและบุคลิกของเธอ ต้องเป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของตระกูลเศรษฐีและมีอิทธิพลอย่างแน่นอน ถ้าไม่อย่างนั้นคงจะไม่สามารถซื้อวิลล่าในผานหลงวานได้!
ถ้าเกิดเฉินเป่ากั๋วรู้ว่าซูอวี่ฉีเป็นลูกสาวของซูเหวินจงแห่งหงเฉิง คาดว่าเขาคงจะตกใจมากแน่ๆ!
“ไม่เป็นไรค่ะคุณลุง ฉันทำเองก็ได้ค่ะ!”
ซูอวี่ฉีรับชามาและรินให้ตัวเองหนึ่งแก้ว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...