หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2317

ด้วยสภาพของเฉินผิงในตอนนี้คงไม่สามารถต่อสู้ได้ แต่การประลองจะต้องดำเนินต่อไปอีกไม่กี่วันข้างหน้า ดังนั้นเขายังสามารถต่อสู้ในช่วงหลังของการประลองได้หากเขาสามารถฟื้นตัวได้ทันเวลา

แม้ว่าเฉินผิงจะไม่สามารถฟื้นตัวได้ทันเวลาเพื่อต่อสู้ในรอบต่อไป แต่การต่อสู้กับ เฟิงอู๋เหินก็ทำให้เขากลายเป็นที่นิยมชมชอบของใครหลายคน

แม้ว่าคำสัญญาที่ให้ไว้กับจินหลี่ฟู่นั้นไม่สามารถบรรลุผลได้ แต่ถึงกระนั้น เก๋อชางเซิงก็ไม่รังเกียจที่จะเสียสละทรัพยากรทั้งหมดของครอบครัวตระกูลเก๋อให้แก่เฉินผิง

เมื่อจัดแจงให้เฉินผิงให้นอนพักอย่างสงบแล้ว เก๋อชางเซิงและคนอื่นๆ ก็กลับไปยังลานประลองในขณะนั้นพวกเขาไม่สามารถทำอะไรเพื่อช่วยให้เฉินผิงฟื้นตัวได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยให้เขาฟื้นฟูตัวตัวเอง ท้ายที่สุดแล้ว พลังวิญญาณที่พวกเขาได้รับมาไม่อาจช่วยเฉินผิงได้เลยแม้แต่น้อย

แน่นอนว่าการต่อสู้ยังไม่จบลงหลังจากที่เฉินผิงสังหารเฟิงอู๋เหิน การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป ณ สนามประลอง

อย่างไรก็ตาม ไม่มีการต่อสู้ใดที่สามารถดึงดูดความสนใจจากฝูงชนได้มากไปกว่านี้อีกแล้ว เพราะพวกเขาที่เหลือล้วนนั้นแทบไม่ต่างอะไรกับเด็กกำลังเล่นกันเมื่อเทียบกับการต่อสู้ระหว่างเฉินผิงและเฟิงอู๋เหิน

ไม่นาน วันแรกของการประลองก็สิ้นสุดลง และทุกคนก็กลับไปที่ปราสาทเพื่อพักผ่อน ในระหว่างการชุมนุมอาณาจักรลับไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ออกจากที่นี่

“พ่อคะ ทำไมคุณเฉินยังไม่ได้สติสักที?” เก๋อหยู่หานถามเมื่อเขาเห็นเฉินผิงนอนอยู่ด้วยใบหน้าซีดเซียว ถ้าไม่ใช่เพราะรัศมีพลังอันน้อยนิดที่หลงเหลืออยู่ในร่างกายของเขา ไม่ว่าใครก็สามารถฆ่าเขาตายได้อย่างง่ายดาย!

"พ่อจะไปรู้ได้ยังไงเล่า? มันน่าเจ็บใจนัก พวกเราไม่มีใครสามารถช่วยคุณเฉินให้หายจากอาการบาดเจ็บได้เลย...” เก๋อชางเซิงกังวลมากขึ้น แต่เขาก็รู้ดีว่าเขาไม่สามารถทำอะไรได้

ทันใดนั้น หานฉิงเอ๋อร์ก็เดินเข้ามาพร้อมโจ๊กข้าวโอ๊ตหนึ่งชาม หัวใจของเธอแทบแหลกสลายทันทีที่เห็นเฉินผิง

“คุณมาทำอะไรที่นี่ คุณหาน?” เก๋อชางเซิงถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นหานฉิงเอ๋อร์ อาณาจักรลับทั้งหมดมีห้องรับรองของตนเอง ทำไมจู่ๆ หานฉิงเอ๋อร์ ถึงมาอยู่ที่นี่?

“ฉันทำโจ๊กข้าวโอ๊ตมา บางทีนี่อาจจะช่วยอาการบาดเจ็บของเฉินผิงได้” หานฉิงเอ๋อร์ตอบ

“ขอบคุณ คุณหาน แต่คุณเฉินยังไม่ได้สติ เขายังไม่สามารถกินอะไรได้หรอก” เก๋อชางเซิงกล่าว

“ขอฉันลองหน่อย...” หานฉิงเอ๋อร์ไม่ยอมเชื่อคำพูดของเก๋อชางเซิง ดังนั้นเธอจึงเดินไปที่เตียงและป้อนอาหารให้เฉินผิง

“พวกเราเองก็ควรจะออกไปเช่นกัน จากนี้ไปทุกอย่างต้องขึ้นอยู่กับคุณเฉินแล้ว” เก๋อชางเซิงแนะนำให้เก๋อหยู่หานออกไปเช่นกัน ตอนนี้ เราไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากอธิษฐานให้คุณเฉินเท่านั้น

“พ่อคะ พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของการชุมนุมอาณาจักรลับแล้วนะ คุณเฉินจะตื่นก่อนที่การชุมนุมจะจบลงก่อนหรือเปล่า?” เก๋อหยู่หานขมวดคิ้ว

"สภาพคุณเฉินดูไม่ต่างจากเมื่อสามวันก่อนเลย พ่อเป็นห่วงเขาจริงๆ แล้วถ้าเขาไม่ตื่นขึ้นมาล่ะ?” เก๋อชางเซิงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

ต่อมาในคืนนั้น เฉินผิงยังคงนอนอยู่ในห้องของเขา รัศมีพลังอันอ่อนแอของเขาเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เขายังคงมีชีวิตอยู่ได้

เมื่อเฉินผิงใช้ระฆังมังกร เขาก็ได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก

อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาวิกฤตมักจะเต็มไปด้วยโอกาส

ทันใดนั้น ลำแสงสีทองก็ค่อยๆ ปรากฏออกมาจากแก่นมังกรของเฉินผิง คลื่นของพลังมังกรก็ค่อยๆ ปล่อยออกมาจากร่างกายของเขา

ทันทีที่คลื่นพลังมังกรออกจากร่างของเขา มันก็เริ่มลอยขึ้นไปในอากาศ