หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2316
"แค่นั้นเหรอ? มันจบแล้วงั้นเหรอ?" มีคนถามจากฝูงชน
ทุกคนยืนอยู่กับที่ สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่ระฆังมังกรที่ไม่ขยับเขยื้อน พวกเขาต่างต้องผงะไปกับจุดจบที่รวดเร็วอย่างคาดไม่ถึง
ตึง! ตึง! ตึง!
ทันใดนั้น ระฆังมังกรก็ส่งเสียงดังก้องจากภายใน
"ปล่อยฉันออกไป! ปล่อยฉันออกไป!" เฟิงอู๋เหินยังมีชีวิตอยู่ เขาร้องคำรามอย่างดุร้ายภายในระฆังมังกร
“ผมบอกคุณแล้วว่าผมจะเอาชนะคุณ แม้ว่าคุณจะกลายเป็นปีศาจผมก็ยังจะเอาชนะคุณให้ได้” เฉินผิงกล่าว
เขายื่นมือขวาออกไป ทันใดนั้น ค้อนก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา!
เขาใช้ค้อนนั่นตีระฆังอย่างแรงโดยไม่ลังเล!
เหง่ง!
เสียงที่คมชัดดังก้องกังวาน ตามด้วยรัศมีอันตรายที่เล็ดลอดออกมาจากระฆังมังกร มันกระจายออกไปทุกทิศทุกทาง
เมื่อตระหนักถึงสถานการณ์ตรงหน้า ฝูงชนรีบหาที่หลบภัยอย่างรวดเร็วอย่างระแวดระวังเพราะหวาดกลัวผลกระทบที่จะเกิดขึ้น
"อ๊าก!" เฟิงอู๋เหินผู้ซึ่งยังคงติดอยู่ในระฆังมังกรกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...