หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2315

เก๋อชางเซิงรู้สึกถึงความอยากรู้อยากเห็นของฝูงชนที่มีต่อเฉินผิง อีกทั้งเขายังรู้สึกถึงความกลัวที่อยู่ลึกๆ เขาเริ่มเสียใจที่พาเฉินผิงมาเข้าร่วมงานชุมนุมอาณาจักรลับครั้งนี้

ท้ายที่สุด เขากลัวว่าเฉินผิงอาจโดดเด่นกว่าคนอื่นๆ และกลายเป็นศูนย์กลางของความสนใจในงานชุมนุม หากเป็นเช่นนั้นจริง การอยู่รอดของเก๋อชางเซิงในอาณาจักรลับอาจกลายเป็นเรื่องท้าทายมากขึ้นกว่าเดิม

แม้คนจากแปดมหาอาณาจักรลับต่างก็อ้างตนว่าเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญเพียรที่มีคุณธรรมสูงส่งซึ่งอุทิศตนเพื่อต่อสู้กับปีศาจและความชั่วร้าย เก๋อชางเซิงรู้ดีว่าพวกเขาทั้งหมดถูกขับเคลื่อนด้วยความปรารถนาที่ไม่รู้จักพอ

เพื่อแสวงหาผลประโยชน์และทรัพยากรให้กับตนเอง ไม่ว่าอะไรพวกเขาก็ยอมทำทั้งนั้น

บางทีคนพวกนี้อาจโหดร้ายเสียยิ่งกว่าวิญญาณปีศาจบางตัวเสียอีก

ในขณะเดียวกัน เฟิงอู๋เหินกำลังต่อสู้กับพยัคฆ์อัคคีในสนามประลอง

เฟิงอู๋เหินผู้กล้าหาญที่ได้กลายเป็นปีศาจไปเสียแล้ว เขาไม่ลังเลในการเผชิญหน้ากับพยัคฆ์อัคคี และเจ้าสัตว์ร้ายนั้นก็ปกป้องเฉินผิงอย่างดุเดือดเช่นกัน มันทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเขาจากการโจมตีที่เข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อนของเฟิงอู๋เหิน

แม้จะมีบาดแผลมากมายทั่วร่าง แต่เจ้าพยัคฆ์อัคคีก็ยังคงคำรามอย่างท้าทาย ดวงตาที่แน่วแน่และมุ่งมั่นของมันไม่มีทีท่าว่าจะยอมถอยแต่อย่างใด

“แกเป็นแค่สัตว์ร้าย ทำไมแกถึงไปปกป้องผู้ชายคนนั้นล่ะ? เห็นทีฉันคงจะต้องฆ่าแกก่อนสินะ” เฟิงอู๋เหินรู้สึกเดือดดาล กำปั้นของเขาห่อหุ้มด้วยหมอกสีดำในขณะที่เขาโจมตีเข้าใส่เจ้าพยัคฆ์อัคคีอย่างเต็มกำลัง!

พยัคฆ์อัคคีก็ร้องคำรามด้วยความโกรธและพุ่งเข้าใส่เฟิงอู๋เหินเช่นกัน