หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2314

"เงียบไปเลยนะ!"

หานฉิงเอ๋อร์จ้องหลิวฉางด้วยสายตาดุร้าย

“เฉินผิงกำลังทำอะไรอยู่? เขาคิดว่าเขาสามารถหลบหลีกการโจมตีของเฟิงอู๋เหินได้ด้วยการลอยอยู่แบบนี้นะเหรอ?”

ผู้คนที่อยู่บนแท่นรู้สึกสับสนและจ้องมองเฉินผิงตาไม่กระพริบ

เฉินผิงลอยค้างอยู่กลางอากาศโดยไม่ขยับเขยื้อน ดวงตาของเขายังคงปิดอยู่ ไม่มีทางบอกได้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

ฝูงชนไม่อาจรับรู้ถึงพลังมังกรที่พวยพุ่งจากร่างกายเขา มันรวมตัวกันที่ก้อนเมฆเหนือศีรษะของเขา จากนั้นมังกรทองเก้าตัวก็ปรากฏตัวออกมา พวกมันบิดตัวและหมุนวนล้อมรอบระฆังมังกร

ระฆังมังกรเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์โบราณ เมื่อตระหนักว่าเขาคงไม่มีโอกาสต่อสู้กับเฟิงอู๋เหินที่อยู่ในร่างปีศาจเช่นนี้ได้ เฉินผิงจึงตัดสินใจใช้ระฆังมังกร

แม้ว่าการใช้วัตถุโบราณดังกล่าวอาจส่งผลย้อนกลับหากผู้ใช้ขาดความระมัดระวังเพียงเล็กน้อย แต่เฉินผิงก็ไม่มีทางเลือกอีกแล้วในตอนนี้

พลังมังกรเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องจากภายในตัวเขา แก่นมังกรในตัวเขามืดสลัวลง ประกายของมันค่อยๆ จางหายไป

จากนั้น พลังมังกรก็หลั่งไหลออกมาจากตัวเขา เฉินผิงรู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่นสะท้าน แต่เขาก็ยังคงกัดฟันและอดทนต่อไป เพราะเขาไม่รู้สึกว่าระฆังมังกรพร้อมใช้งานหรือยัง