เฉินผิงขมวดคิ้วเป็นปมแน่นเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
ในเวลาเดียวกัน เหล่าผู้ชมต่างก็มีสีหน้าที่แสดงออกถึงความไม่เชื่อไปตามๆ กัน เฟิงอู๋เหินยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้แม้จะถูกฟันจนขาดครึ่งแล้วก็ตาม นี่คือวิชามารอย่างแน่นอน!
“ดูเหมือนว่าผมคงจะต้องปลดปล่อยพลังที่แท้จริงเพื่อจัดการกับคุณสินะ ผู้ใช้วิชามาร”
เมื่อพูดจบ เฉินผิงก็เริ่มลอยขึ้นพร้อมกับหลับตา
ชั่วขณะนั้นในสนามประลองร่างของเฟิงอู๋เหินกำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ผู้คนต่างเฝ้าดูผิวหนังของเขาหลุดออกจากตัว ร่างกายของเขาค่อยๆ พองตัว แม้แต่ใบหน้าของเขาก็เริ่มบิดเบี้ยวแปลกประหลาดจนจำไม่ได้
รัศมีพลังที่น่าสะพรึงกลัวของเฟิงอู๋เหิน เริ่มพวยพุ่งออกมาจากภายในตัวของเขา
ขณะที่รัศมีรวมตัวกันอย่างแข็งแกร่ง ฝูงชนต่างก็ถอยร่น เด็กสาวบางคนถึงกับสะอื้นไห้ด้วยความสยดสยองเมื่อเห็นรูปลักษณ์ของเฟิงอู๋เหิน
“เฟิงอู๋เหินกลายเป็นปีศาจไปแล้ว เราต้องรวมพลังกันกำจัดเขา” เก๋อชางเซิงแนะนำในขณะที่เขามองดูสถานการณ์ โดยกังวลว่าเฉินผิงคงไม่อาจเอาชนะได้
"แน่นอน เฟิงอู๋เหินในตอนนี้เหมือนปีศาจมากกว่ามนุษย์ เราไม่สามารถยอมให้สิ่งที่น่าขยะแขยงเช่นนี้มีชีวิตอยู่ได้” เจียงหวูหยากล่าวเสริม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...