เก๋อหยู่หานรู้สึกสับสน “หมายความว่ายังไงเหรอ คุณเฉิน?”
“อืม... เอ่อ...” เฉินผิงเขินอายจนพูดอะไรไม่ออก
"คุณเฉิน คุณสามารถพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาได้เลย” เก๋อหยู่หานไม่รู้ว่าเฉินผิงกำลังคิดอะไรอยู่
"คุณเก๋อ ผมได้ล่วงเกินคุณตอนที่ผมหมดสติหรือเปล่า” เฉินผิงเอ่ยถาม
“ล่วงเกินฉันเหรอ?” เก๋อหยู่หานรู้สึกงุนงง “คุณจะละเมิดฉันได้ยังไงในเมื่อคุณนอนไม่ได้สติอยู่ คุณเฉิน?”
เฉินผิงตื่นตระหนกและโพล่งไปว่า “ผมจะพูดยังไงดีล่ะ... ผมแค่อยากรู้ว่าเรามีอะไรกันตอนที่ผมหมดสติหรือเปล่า?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...