หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2319

เก๋อหยู่หานรู้สึกสับสน “หมายความว่ายังไงเหรอ คุณเฉิน?”

“อืม... เอ่อ...” เฉินผิงเขินอายจนพูดอะไรไม่ออก

"คุณเฉิน คุณสามารถพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาได้เลย” เก๋อหยู่หานไม่รู้ว่าเฉินผิงกำลังคิดอะไรอยู่

"คุณเก๋อ ผมได้ล่วงเกินคุณตอนที่ผมหมดสติหรือเปล่า” เฉินผิงเอ่ยถาม

“ล่วงเกินฉันเหรอ?” เก๋อหยู่หานรู้สึกงุนงง “คุณจะละเมิดฉันได้ยังไงในเมื่อคุณนอนไม่ได้สติอยู่ คุณเฉิน?”

เฉินผิงตื่นตระหนกและโพล่งไปว่า “ผมจะพูดยังไงดีล่ะ... ผมแค่อยากรู้ว่าเรามีอะไรกันตอนที่ผมหมดสติหรือเปล่า?”

"มีอะไรกัน? กับคุณเหรอ?" เก๋อหยู่หานใช้เวลาค่อนข้างนานในการประมวลผลสิ่งที่เธอเพิ่งได้ยิน เมื่อเวลาผ่านไปและเธอเข้าใจเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอก็หน้าแดงและพูดออกมาด้วยความไม่พอใจ “คุณเฉิน ฉันยอมรับว่าฉันมีความรู้สึกดีๆ ให้กับคุณ เนื่องจากคุณเคยช่วยชีวิตฉันมาก่อน ฉันจึงสามารถให้สิ่งที่คุณต้องการด้วยความเต็มใจ แม้กระทั่งตอนนี้ฉันก็พร้อมที่จะเสนอตัวให้คุณ แต่พูดก็พูดเถอะ ฉันจะไม่เอาเปรียบคุณในตอนหมดสติหรอกนะ แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนที่โดดเด่นกว่าคนอื่นๆ แต่ฉันก็ไม่ใช่คนเลวเหมือนกัน...”

เฉินผิงตกใจเมื่อสังเกตเห็นว่าโกรธจัด เมื่อรู้ว่าเก๋อหยู่หานไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาได้มีอะไรด้วย เขาจึงกล่าวขอโทษทันทีว่า “ผมขอโทษจริงๆ คุณเก๋อ ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น ตอนแรกผมนึกว่าผมแค่ฝันไป แต่มันช่างรู้สึกเหมือนจริงเสียเหลือเกิน บางทีนั่นอาจเป็นเพียงความฝัน ผมอาจจะคิดมากเกินไป ผมขอโทษจริงๆ...”

เฉินผิงเอาแต่ขอโทษ โดยหวังว่าเก๋อหยู่หานจะยกโทษให้เขา

เก๋อหยู่หานสังเกตเห็นว่าคำขอโทษของเฉินผิงนั้นจริงใจเพียงใด เธอจึงรู้ได้ทันทีว่าเขาพูดความจริง เธอเอ่ยถามพร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำไปว่า “คุณเฉิน ทำไมคุณถึงฝันเช่นนั้น ในเมื่อคุณมีผู้หญิงมากมายอยู่รอบตัวคุณ เป็นไปได้ไหมว่าคุณรู้สึกเหงา เพราะว่าตั้งแต่มาที่นี่คุณไม่มีเพื่อนหญิงเลย?”

เฉินผิงรีบโบกมืออย่างไม่ไยดีและตอบว่า “ไม่หรอก คุณเก๋อ คุณคิดผิดแล้ว แม้ว่าจะมีผู้หญิงมากมายอยู่เคียงข้างผม แต่ผมก็ไม่เคยสนิทสนมกับพวกเธอเลย พูดตามตรงผมยังคงบริสุทธิ์อยู่นะ...”

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงระงับความต้องการของเขาและพูดว่า “อย่าทำแบบนี้เลย คุณเก๋อ ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น...”

น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาของเก๋อหยู่หาน เมื่อเธอเห็นเฉินผิงหลับตาอยู่

"คุณเฉิน คุณกำลังหลบหน้าฉันเหรอ? ทำไมคุณไม่แลมองฉันบ้างล่ะ?” เก๋อหยู่หานถาม ฉันไม่เข้าใจ แม้ว่าฉันจะสวมเสื้อผ้า พวกผู้ชายก็มักจะละสายตาจากฉัน!

"คุณเก๋อ ผมไม่ได้รังเกียจคุณ แต่ว่าเราไม่ได้แต่งงานหรือมีความผูกพันธ์กัน มันจะเป็นการเอาเปรียบคุณหากผมนอนกับคุณ กรุณาใส่เสื้อผ้ากลับคืนก่อนที่จะมีใครมาเห็นดีกว่า...”

เมื่อพูดจบ เฉินผิงก็รีบเดินออกจากห้องไป