หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2320

ทันทีที่เฉินผิงออกมาจากห้อง เขาก็ชนเข้ากับเก๋อชางเซิงซึ่งกำลังเดินมาดูเฉินผิง เก๋อชางเซิงตื่นเต้นเมื่อเห็นเฉินผิงลุกขึ้นยืน “คุณฟื้นแล้ว คุณเฉิน!” เก๋อชางเซิงอุทาน

“ใช่ครับ...” เฉินผิงพยักหน้า

ขณะที่เฉินผิงกำลังคุยกับเก๋อชางเซิง เขาเอาแต่มองไปในห้อง เก๋อหยู่หาน เปลือยกายอยู่ในห้อง! คงเป็นเรื่องน่าอายมากหากผู้อาวุโสใหญ่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น!

ไม่กี่วินาทีต่อมา เก๋อหยู่หานก็เดินออกมาจากห้อง เก๋อชางเซิงยิ้มอย่างแปลกใจเมื่อเห็นเธอหน้าแดงและแต่งตัวไม่เรียบร้อย

เฉินผิงต้องการจะแก้ต่างให้ตัวเองเมื่อเห็นเก๋อชางเซิงยิ้ม แต่เขากลับเปลี่ยนใจเพราะเขารู้ว่ามีแต่จะทำให้เรื่องแย่ลงด้วยการหาคำอธิบาย ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจปล่อยให้มันเป็นไป

“การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไปใช่มั้ยครับ ผู้อาวุโสใหญ่?” เฉินผิงถาม

“ใช่ แต่วันนี้เป็นวันสุดท้าย ดังนั้นจึงเหลือแต่นักสู้ที่เป็นยอดฝีมือเท่านั้น คุณเฉิน บางทีคุณไม่ควรต่อสู้อีก เพราะคุณเพิ่งจะฟื้นขึ้นมา” เก๋อชางเซิงแนะนำ เมื่อพิจารณาจากสภาพร่างกายปัจจุบันของคุณเฉินแล้ว เขาอาจอ่อนแอเกินไปที่จะเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ ท้ายที่สุดแล้ว คนที่เหลือล้วนเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญเพียรที่น่าทึ่ง

“ผมแค่ต้องการไปตรวจตราดูสถานการณ์เท่านั้น ผมจะไม่ลงแข่ง” เฉินผิงยิ้มและเดินตามเก๋อชางเซิงไปที่สถานที่จัดงาน

ณ ขณะนั้น มีคนเหลืออยู่ไม่มากเท่าไหร่นักภายในสถานที่จัดงาน เนื่องจากผู้ฝึกบำเพ็ญเพียรที่พ่ายแพ้ก็ไม่เต็มใจที่จะดูการแข่งขันของผู้อื่น

สุดท้ายแล้วก็เหลือเพียงสิบคนเท่านั้นที่ยังทำการแข่งขันกัน

เฉินผิงมองดูผู้เข้าแข่งขันและสังเกตว่านอกจากห้าอันดับแรกในการจัดอันดับระดับเกียรติยศยอดมงกุฎแล้ว ยังเหลือจินหยวน หลิวฉางและหานฉิงเอ๋อร์ที่นยังอยู่ที่นั่น

“เฮ้ เฉินผิง!” เมื่อเห็นว่าเฉินผิงฟื้นแล้ว หานฉิงเอ๋อร์จึงออกจากการต่อสู้ของเธอในสนามประลองด้วยการกระโดดขึ้นไปในอากาศและร่อนลงตรงหน้าเฉินผิง

“คุณฟื้นแล้ว เฉินผิง! ฉันไม่คาดคิดเลยว่าคุณจะฟื้นคืนสติได้เร็วขนาดนี้” หานฉิงเอ๋อร์รู้สึกดีใจอย่างมาก

“คุณอยู่ในการประลองนี่ ใช่มั้ย? ทำไมคุณถึงออกจากเวทีล่ะ?” เฉินผิงถามด้วยความสงสัย เธออยู่ในช่วงท้ายของการแข่งขันแล้ว ณ จุดนี้ ทุกชัยชนะล้วนมีความสำคัญอย่างเหลือเชื่อสำหรับอาณาจักรลับของพวกเขาไม่ใช่เหรอ?

ในเวลาเดียวกัน หานฟู่เซิงก็ชื่นชมเฉินผิงอยู่ไม่น้อยตั้งแต่ได้เห็นรัศมีพลังที่เฉินผิงแสดงออกมาเมื่อครั้งที่เขาฆ่าเฟิงอู๋เหิน

หานฟู่เซิงประทับใจในความจริงที่ว่าแม้เฉินผิงจะไม่แข็งแกร่งนัก แต่ชายหนุ่มผู้นี้ก็มีศักยภาพอันไม่มีที่สิ้นสุด

“แม้ว่าระดับการฝึกบำเพ็ญฌานของเฉินผิงจะไม่สูงนัก แต่ความแข็งแกร่งและความอดทนที่เขาแสดงให้เห็นนั้นเป็นสิ่งที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน นอกจากนี้ เขายังสามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วเต็มที่ภายในเวลาเพียงไม่กี่วัน มันช่างเหลือเชื่อเสียนี่กระไร?” เฟิงจิ้งเยียนเองก็กำลังชื่นชมเฉินผิง

เมื่อพิจารณาว่าเฉินผิงเพิ่งสังหารเฟิงอู๋เหิน ลูกศิษย์ของเฟิงจิ้งเยียนได้อย่างไรเมื่อไม่กี่วันก่อน นับเป็นเรื่องแปลกที่ได้ยินเฟิงจิ้งเยียนกล่าวยกย่องเฉินผิง

อย่างไรก็ตาม เฟิงจิ้งเยียนย่อมต้องมีเหตุผลของเขาในการทำเช่นนั้น เขาหวังว่าคนอื่นๆ จะเริ่มจับตามองเฉินผิง เฉินผิงไม่เพียงแค่มีร่างกายที่แข็งแกร่งเท่านั้น แต่เขายังมีของวิเศษหลายชิ้นอีกด้วย เฟิงจิ้งเยียนเชื่อว่าคนอื่นๆ ต่างก็ต้องให้ความสนใจในตัวของเฉินผิงมาก ถ้าเฉินผิงกลายเป็นที่สนใจของทุกคน ในไม่ช้าเขาจะกลายเป็นหนูทดลองและสูญเสียการควบคุมชีวิตของเขาเอง!

“ร่างกายของเฉินผิงช่างลึกลับจริงๆ...” อวี๋เชียงพูดเรียบๆ พร้อมหรี่ตาลง