น่าเสียดายที่ความสามารถของเขาถูกปิดกั้นไว้ สัดส่วนของทั้งพลังวิญญาณและพลังมังกรที่เขาสามารถใช้ได้นั้นมีอยู่น้อยมาก
เฉินผิงเพิ่งปล่อยรัศมีพลังออกมาเพื่อต่อต้าน แต่กลับถูกแรงพลังอันมหาศาลผลักลงกับพื้นทันที
แรงกดดันมหาศาลทำให้เกิดรอยร้าวที่พื้นดินใต้ฝ่าเท้าของเฉินผิง เขาทรุดลงกับพื้นและกัดฟันกรอด สีหน้าที่บิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวด
ถ้าไม่ใช่เพราะร่างกายที่แข็งแกร่งของเขา เฉินผิงคงแหลกสลายไปแล้ว
เหลิ่งอู๋เต้าหยุดรัศมีของตนและจ้องมองที่เฉินผิงด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย
“มีแค่นี้เองเหรอ?” อีกฝ่ายขมวดคิ้ว ด้วยความสามารถที่จำกัดนั้น เฉินผิงจะฆ่า เหลิ่งหยุนได้อย่างไร กับชีฉาจวินยิ่งไม่ต้องพูดถึง
ถงโหย่วกงเองก็ประหลาดใจเช่นกันที่เห็นเฉินผิงในสภาพนั้น ตอนที่เขาพบกับเฉินผิงครั้งแรก อีกฝ่ายไม่ได้อ่อนแอเช่นนี้
“เฉินผิง เลิกเสแสร้งซะที นายอ่อนแอเช่นนี้ได้ยังไงกัน นายกำลังพยายามหลอกพวกเราด้วยการแกล้งทำเป็นอ่อนแออย่างนั้นเหรอ?” ถงโหย่วกงถามเฉินผิง น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความสงสัยและไม่เชื่อ
เฉินผิงค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เลือดหยดหนึ่งไหลออกมาจากมุมปากของเขา แต่เขากลับเลือกที่จะนิ่งเงียบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...