ตอนแรกเฉินผิงคิดว่าชายสองคนก่อนหน้านี้ตามเขามาจนทัน แต่เมื่อเขาตะเกียกตะกายลุกขึ้นและจ้องมองไป เขาก็เห็นสิงโตยักษ์ดุร้ายตัวหนึ่งกำลังจ้องเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย
เขี้ยวในปากของมันเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด และมันยังคงคำรามเสียงต่ำอย่างต่อเนื่อง
“ฮ่าๆ… สมน้ำหน้า! ตอนนี้นายกำลังมีปัญหาซะแล้ว!”
เมื่อเห็นสิงโตยักษ์ เหล่าจื้อถึงกับหัวเราะลั่น
ตรงกันข้าม เฉินผิงกลับดูสิ้นหวังอย่างยิ่ง พระเจ้าช่วย! ฉันแค่บ่นนิดหน่อยเอง คนที่สร้างอาณาจักรลับจะใจแคบส่งสัตว์อสูรมาสอนฉันเชียวเหรอ?
ความรู้สึกสิ้นหวังท่วมท้นในจิตใจเขาเมื่อเขาจ้องมองสัตว์อสูรที่อยู่ข้างหน้า ครั้งนี้คงเป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะหยุดพักสินะ!
สิงโตยักษ์จับจ้องไปที่ชายคนนั้นโดยไม่มีท่าทีที่จะโจมตี มันกลับวนเวียนอยู่รอบตัวเขาอย่างไม่ลดละ
แม้ว่ามันจะไม่โจมตีเขา แต่เฉินผิงก็ไม่อาจรอช้าได้ มิฉะนั้นชายทั้งสองอาจจะตามมาถึงตัวเขาได้ เมื่อถึงตอนนั้น ความตายจะเป็นชะตากรรมเดียวที่รอเขาอยู่ หากเขาต้องเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกับชายทั้งสอง
ยังไม่ทันที่เขาจะตั้งท่ารับมือเจ้าสิงโตยักษ์ ชายทั้งสองก็ไล่ตามทัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...