ขณะที่อ้ายเก๋อร์หนานจื่อกำลังจะจัดการกับเฉินผิง ลมกระโชกแรงก็พุ่งเข้ามาหาเขา
โฮก!
ปรากฎว่าสัตว์อสูรพุ่งเข้าหาอ้ายเก๋อร์หนานจื่อ
ด้วยเสียงคำรามอย่างเกรี้ยวกราด สิงโตยักษ์พุ่งเข้าใส่ชายผู้นั้นด้วยรัศมีอันทรงพลัง ทำให้เขาผงะถอยห่างออกไปหลายก้าวด้วยความหวาดกลัว
เมื่ออ้ายเก๋อร์หนานจื่อถอยแล้ว สิงโตยักษ์ก็เข้ามาโจมตีเฉินผิง มันใช้ลิ้นเลียส่วนหลังก่อนที่จะอ้าปากกว้าง
เมื่อเห็นเช่นนั้น อ้ายเก๋อร์หนานจื่อก็รู้ได้ทันทีว่ามันต้องการจะกินเฉินผิง ถึงกระนั้น เขาก็ไม่มีทีท่าจะหยุดมัน เพราะสิ่งเดียวที่เขาต้องการก็คือศีรษะของชายคนนั้น เขายังคงสามารถพิสูจน์ความสำเร็จของภารกิจแก่เหลิ่งอู๋เต้าด้วยสิ่งนั้นเพียงอย่างเดียว
เขาวางดาบลง และเพียงเฝ้าดูคมเขี้ยวที่ฝังเข้าไปในร่างของเฉินผิง เนื่องจากอีกฝ่ายยังไม่ถึงฆาต เขาไม่ต้องการจัดการกับสิงโตยักษ์เพียงลำพังเพราะเขาไม่ใช่คู่ต้อสู้ของมันในสภาพที่แขนถูกตัดขาดไปแล้วแบบนี้
โฮก!
ต่อมา สิงโตยักษ์ก็ตวัดกรงเล็บของมันไปทั่วร่างของเฉินผิง ถึงกระนั้น กรงเล็บอันแหลมคมของมันก็ไม่สามารถทะลุผิวหนังของชายคนนั้นได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...